دانشمندان با بررسی دی‌ان‌ای بقایای نوزادی که در عصر یخبندان در جنوب ایتالیا زندگی می‌کرد، اطلاعات جالبی از زندگی او کشف کرده‌اند. این نوزاد در سال ۱۹۹۸ در غار «گروتا دل مورا» یافت شد و بین ۱۷ هزار و ۳۲۰ سال تا ۱۶ هزار و ۹۱۰ سال پیش زندگی می‌کرد.

بر اساس تحقیقات، نوزاد ۷ تا ۱۸ ماهه بوده و احتمالا چشم‌های آبی، موهای مجعد تیره و پوست قهوه‌ای داشته است—ترکیبی رایج در اروپای مرکزی و جنوب غربی دوران پارینه‌سنگی پسین. بقایای او به خوبی حفظ شده و شگفتی دانشمندان را در پی داشته است.

بیماری ارثی و مرگ نابهنگام

تحلیل‌های ژنتیکی نشان داده که کودک احتمالاً از بیماری «کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک» (بیش‌پروردگی ماهیچه قلب) رنج می‌برده که ممکن است در مرگ نابهنگام او نقش داشته باشد. تیم مطالعاتی همچنین کشف کرد که والدین کودک نزدیک فامیل، احتمالاً عموزاده یکدیگر بوده‌اند.

شرایط زندگی و سلامت

تحلیل دندان‌ها نشان داده که کودک قبل و بعد از تولدش دچار مشکلات سلامتی بوده است. دست‌کم ۹ آسیب فیزیولوژیکی مشهود بوده که تصویرگر استرس‌های فیزیکی شدیدی در طول زندگی و رشد او است. همچنین، ایزوتوپ‌های دندان‌ها نشان می‌دهند که مادرش در ماه‌های آخر بارداری کم‌تحرک و احتمالا دچار سوء تغذیه بوده است. شکستگی در استخوان ترقوه نیز از یک تولد سخت حکایت دارد.

دوره کلیدی برای سکونت در ایتالیا

این تحقیقات اطلاعاتی بی‌سابقه از زندگی کودک و شرایط سکونت انسان‌ها در آن دوره تاریخی ارائه می‌دهد. دیوید کاراملی، استاد انسان‌شناسی دانشگاه فلورانس، اظهار داشت که این مطالعه منجر به بازسازی قدیمی‌ترین ژنوم در ایتالیا شده است. این امر نشان می‌دهد که تغییرات قابل توجهی در جمعیت جنوب ایتالیا با ورود گروه‌های جمعیتی جدید از بالکان رخ داده است.

این کشفیات به شناخت بهتر شرایط زندگی انسان‌ها در دوران پایان آخرین عصر یخبندان کمک می‌کند و پنجره‌ای جدید به تاریخ باستانی منطقه می‌گشاید.