نخستین خانه‌های حصیری تهران؛ قصه‌ای از حصیرآباد تا اتوبوسرانی معین
در حوالی میدان راه‌آهن، جایی که در دوره پهلوی اول به عنوان محل اسکان قشر کم‌درآمد شناخته می‌شد، حصیرآباد شکل گرفت. این محله ابتدا با مهاجرت طوایف مختلف که عمدتاً درآمد کمی داشتند، در زمین‌های ارزان‌قیمت اطراف میدان راه‌آهن که اجاره می‌کردند، آغاز شد. ساکنان این منطقه با حصیرهای بافته‌شده خانه‌های موقتی ساختند، از این رو به حصیرآباد شهرت یافت.
حصیرآباد در حد فاصل میدان بهداری و ابتدای خیابان کارگر جنوبی قرار داشت و با محله‌های فقیرنشین دیگری مانند تهرانپارس و حکیمیه مقایسه می‌شد. خانه‌ها در این منطقه به دلیل ساخت و ساز غیر اصولی، اجازه گسترش نیافتند تا فضا و ظاهر میدان راه‌آهن را حفظ کنند.
با گذشت زمان، این خانه‌های حصیری به خانه‌های کلنگی و تیرچوبی تبدیل شدند، اما حصیرآباد همچنان نقطه‌ای آسیب‌پذیر باقی ماند. به تدریج ساکنان اولیه جایشان را به افراد معتاد و بزهکار دادند. در دهه ۸۰، شهرداری تهران با اجرای دستورالعمل خرید و تخریب بافت فرسوده، این منطقه را تخریب کرد و به جای آن پایانه اتوبوسرانی معین ساخته شد.
قصه حصیرآباد با تخریب آخرین خانه‌اش تا یک سال پیش به پایان رسید و اکنون هیچ اثری از این محله تاریخی و خانه‌های حصیری و کاهگلی‌اش در قلب تهران باقی نمانده است.
نظر شما