عمارت ابوئی در زاهدان یکی از نمونه‌های برجسته معماری سنتی ایران است که در سال ۱۳۱۱ خورشیدی ساخته شده و قدمتی نود ساله دارد. این عمارت توسط استاد محمودی، یکی از معماران برجسته آن دوران، طراحی و ساخته شده است. مالک این عمارت شخصی به نام زعیم ابویی بوده است.

سبک معماری

معماری این عمارت به طور خاص تلفیقی از عناصر بومی اقلیم گرم و خشک بلوچستان و سبک معماری یزدی است. این ترکیب باعث شده که عمارت ابوئی ویژگی‌های منحصر به فردی داشته باشد که با توجه به شرایط اقلیمی منطقه، طراحی شده‌اند.
 

ویژگی‌های عمارت

• ورودی و سردر: سردر ورودی عمارت دارای طاق جناغی و آجرکاری‌های زیبایی است که نمایی خاص به ساختمان می‌دهد. ورودی در شمال غرب بنا قرار دارد و به هشتی زیبا با سقف گنبدی شکل باز می‌شود.
• حیاط و اتاق‌ها: پس از عبور از هشتی، به حیاط اصلی عمارت خواهید رسید. این حیاط محصور در اطراف خود اتاق‌های مسکونی دارد که در شمال، شرق و جنوب بنا واقع شده‌اند.
• توجه به تابش نور خورشید: معمار بنا به دقت به زاویه تابش نور خورشید توجه کرده است، به طوری که اتاق‌های زمستانی در ضلع شمالی و اتاق‌های تابستانی در ضلع جنوبی قرار گرفته‌اند.
• بادگیر هشت‌پر: از ویژگی‌های برجسته این عمارت، بادگیر هشت‌پر متصل به حوضخانه است که در کنار حیاط و باغچه با حوضی زیبا، به تعدیل دمای هوا و ایجاد فضای خنک در تابستان کمک می‌کند.
• سقف‌های گنبدی: سقف‌های گنبدی اتاق‌ها علاوه بر جنبه تزئینی، در تعدیل هوای گرم شهر زاهدان نقش مهمی دارند و باعث تهویه طبیعی در فضاهای داخلی می‌شوند.
   

عمارت ابوئی نه تنها به دلیل طراحی و معماری خاص خود، بلکه به دلیل کاربرد هوشمندانه از مصالح و طراحی برای سازگاری با شرایط اقلیمی منطقه، یکی از نمونه‌های ارزشمند معماری سنتی ایران به شمار می‌آید.