ساخت شمس‌العماره، نخستین بنای بلندمرتبه تهران، به دستور ناصرالدین‌شاه قاجار آغاز شد و ملکه ویکتوریا هدیه‌ای خاص به آن افزود: ساعت منحصربه‌فردی که بعدها به یکی از پرحاشیه‌ترین بخش‌های این عمارت تبدیل شد.

هدیه ملکه ویکتوریا: ساعت برج شمس‌العماره

در سال ۱۲۵۲، ملکه ویکتوریا ساعتی منحصربه‌فرد به ناصرالدین‌شاه پیشکش کرد. شاه این ساعت را بر فراز برج شمس‌العماره نصب کرد و آن را نخستین ساعت عمومی تهران ساخت. این ساعت برای تهرانی‌ها که زمان‌بندی در زندگی‌شان چندان رایج نبود، دردسرساز شد. صدای بلند زنگ ساعت آرامش مردم و کاخ‌نشینان را برهم می‌زد، به‌طوری که شاه دستور کاهش صدای آن را داد. اما این دستکاری‌ها باعث شد عقربه‌های ساعت هم به مرور متوقف شوند.

چشم‌اندازی برای شاه و شکایت مردم

شمس‌العماره، با پنج طبقه و معماری منحصربه‌فردش، به شاه این امکان را می‌داد تا از فراز برج به شهر نگاه کند. اما این دیدزنی‌های ناصرالدین‌شاه، به‌ویژه به حریم خصوصی مردم، باعث اعتراض شدید اهالی متدین شهر شد و شاه را مورد شکایت قرار دادند.

داستان‌های جغدها و افسانه‌های شمس‌العماره

در محفظه ساعت شمس‌العماره، جغدهای نر و ماده‌ای زندگی می‌کردند که در باور مردم نقش مهمی در اتفاقات شوم داشتند. طبق گفته «جعفر شهری» در کتاب تهران قدیم: حضور این جغدها با حوادث تاریخی مانند کشته شدن ناصرالدین‌شاه و سقوط سلطنت پهلوی اول همزمان بود و این تقارن به شایعات دامن می‌زد.

میراث شمس‌العماره

امروزه شمس‌العماره یادگار باشکوهی از دوران قاجار است که با جنجال‌ها و داستان‌های منحصربه‌فرد خود، بخشی از تاریخ تهران را زنده نگه داشته است. این بنا همچنان یکی از جاذبه‌های دیدنی پایتخت است و روایتگر زندگی پرفرازونشیب گذشته.