در آذرماه سال ۱۳۵۳، همزمان با آغاز روزهای سرد و برفی در بسیاری از مناطق ایران، پلیس راهوار از رانندگان خواست تا هنگام رانندگی در جاده‌های بین‌شهری، به‌ویژه در مناطق کوهستانی و سردسیر، احتیاط بیشتری به خرج دهند. در همین راستا، روزنامه اطلاعات در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۵۳، فهرستی از خطرناک‌ترین گردنه‌ها و جاده‌های ایران را منتشر کرد.

چرا این جاده‌ها خطرناک هستند؟

شرایط جغرافیایی:

• بسیاری از این جاده‌ها در مناطق کوهستانی و مرتفع قرار دارند و به دلیل پیچ‌وخم‌های فراوان، احتمال وقوع حوادث رانندگی در آن‌ها بالاست.

شرایط آب‌وهوایی:

• در فصل زمستان، بارش برف و باران، یخبندان و کاهش دید افقی، خطرات این مسیرها را چندین برابر می‌کند.

زیرساخت‌های نامناسب:

• در آن زمان، برخی از این جاده‌ها فاقد استانداردهای لازم بودند و مشکلاتی مانند عرض کم جاده، نبود حفاظ مناسب در گردنه‌ها و شیب‌های تند، ایمنی رانندگان را تهدید می‌کرد.

فهرست خطرناک‌ترین جاده‌ها و گردنه‌های ایران (۱۳۵۳):

گردنه حیران (گیلان - اردبیل):

• یکی از زیباترین اما خطرناک‌ترین مسیرهای ایران، به‌ویژه در روزهای مه‌آلود و بارانی.

جاده چالوس (البرز - مازندران):

• با پیچ‌های تند و دره‌های عمیق، یکی از مسیرهای پرخطر، به‌خصوص در فصل زمستان.

گردنه اسدآباد (همدان):

• در ارتفاعات همدان، این گردنه به دلیل لغزندگی در روزهای برفی، بسیار خطرناک است.

جاده هراز (تهران - مازندران):

• یکی از پرترددترین جاده‌های شمالی ایران که به دلیل ریزش سنگ و پیچ‌های متعدد، خطرات زیادی دارد.

جاده اهر - هریس (آذربایجان شرقی):

• این جاده که به “جاده مرگ” معروف است، به دلیل عرض کم و استانداردهای پایین، یکی از مسیرهای پرحادثه است.

جاده میانه - زنجان:

• در روزهای بارانی و برفی، لغزندگی این جاده به شدت خطرناک است.

جاده سبزوار - گناباد:

• این مسیر کویری به دلیل یکنواختی و خستگی رانندگان، یکی از جاده‌های پرحادثه محسوب می‌شود.

جاده سیرجان - بندرعباس:

• با تردد بالای ماشین‌های سنگین، این مسیر یکی از پرخطرترین جاده‌های جنوب ایران است.

جاده سلفچگان - قم:

• به دلیل پیچ‌ها و دست‌اندازهای غیرقابل پیش‌بینی، این جاده در فهرست خطرناک‌ترین مسیرها قرار گرفته است.

جاده جنگل گلستان - بجنورد:

• این مسیر به دلیل عرض کم و تردد بالای خودروها، یکی از جاده‌های پرتصادف ایران است.

توصیه‌های ایمنی پلیس راهوار (۱۳۵۳):

• تجهیزات زمستانی: رانندگان باید در فصل زمستان زنجیر چرخ، چراغ‌های مه‌شکن و تجهیزات گرمایشی به همراه داشته باشند.
• سرعت مطمئنه: کاهش سرعت در جاده‌های کوهستانی و لغزنده ضروری است.
• استراحت کافی: رانندگان باید از خستگی و خواب‌آلودگی هنگام رانندگی پرهیز کنند.
• توجه به هشدارها: رعایت علائم راهنمایی و رانندگی، به‌ویژه در گردنه‌ها و پیچ‌های خطرناک، الزامی است.

نتیجه‌گیری:

جاده‌های ایران، به‌ویژه در مناطق کوهستانی و سردسیر، در فصل زمستان به دلیل شرایط آب‌وهوایی و زیرساخت‌های خاص، خطرات زیادی برای رانندگان به همراه دارند. فهرست منتشر شده در سال ۱۳۵۳، همچنان یادآور اهمیت رعایت نکات ایمنی و توجه به شرایط جاده‌ای در سفرهای بین‌شهری است. احتیاط و آمادگی کامل، کلید عبور ایمن از این مسیرهای خطرناک است.