(زاده ۳۰ فروردین ۱۲۹۰ آمل -- درگذشته ۲۷ آذر ۱۳۷۵ تهران) نویسنده، مصحح، موسیقیدان، مترجم و نسخه‌‌پژوه

او که عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی  و پدر علم نسخه‌شناسی بود، در سال ۱۳۱۶، چهارسال در مدرسه سپهسالار قدیم به‌تحصیل پرداخت. سپس دوره دانشکده معقول و منقول را در مدرسه سپهسالار جدید و دانشسرای عالی طی کرد و از دانشکده الهیات دانشگاه تهران در سال ۱۳۲۰ لیسانس گرفت و به‌عنوان کمک کتابدار در کتابخانه دانشکده حقوق دانشگاه تهران مشغول به‌کار شد. سپس به‌ ریاست کتابخانه دانشکده ادبیات رسید و در سال ۱۳۳۲ به‌ریاست کتابخانه مرکزی آن دانشگاه منصوب شد. در سال ۱۳۴۳ مشاور فنی کتابخانه مرکزی و در سال ۱۳۲۶ عضو کمیته علمی آنجا شد و از سال ۱۳۳۴ در دانشکده الهیات و معارف دانشگاه تهران به‌تدریس مشغول شد.
وی پدر علم نسخه‌شناسی موسیقی قدیم ایرانی و از بزرگ‌ترین کتاب شناسان ایران در جهان دانش بود. کتاب«فهرست آثار دانشمندان ایرانی درغنا و موسیقی» و چند مقاله دیگر در این باب از آثار چاپ شده اوست. ورود وی  به دانشگاه سرآغاز ورود او به‌عرصه تحقیق و پژوهش بود. او در همین راستا و به‌منظور کسب اطلاعات کتاب‌شناسی و نسخه شناسی به‌دستور دانشگاه تهران به‌شهرهای بغداد، نجف، کربلا و کاظمین  و شهرهای مدینه و مکه در سال ۱۳۴۵ و به‌شهرهای مسکو، لنینگراد سابق، تفلیس، دوشنبه، تاشکند، بخارا، سمرقند و باکو در شوروی سابق و شهرهای پاریس و مونیخ، لیون، اترخت و استانبول در اروپا و شهرهای کمبریج، بوستون، بریتسول، آن آربر میشیگان، شیکاگو و نیویورک در آمریکا سفر کرد. یادداشتهایی که در این سفرها برداشت، آنچه مربوط به‌کشورهای عربی بود در نشریه کتابخانه مرکزی چاپ شده است و یادداشت‌هایش درباره نزدیک به شش هزار کتاب در مجلد هشتم نشریه کتابخانه مرکزی به‌چاپ رسیده است.