حسین ناصحی ( زاده ۱۳۰۴ تهران - درگذشته ۶ مهر ۱۳۵۶ ) از آهنگسازان ایرانی در زمینه موسیقی سمفونیک ایرانی است.
او از سال ۱۳۱۸ در هنرستان عالی موسیقی به تحصیل پرداخت. ساز تخصصی وی ترومبون بود و استاد او در تهران یکی از استادان چک به نام ژوزف اسلادک بود.
او در ارکستر رادیو به رهبری پرویز محمود نوازندگی می‌کرد. در سال ۱۳۲۲ جزو دانشجویانی بود که بنا به دعوت دولت ترکیه برای ادامه تحصیل روانه آنکارا شد و در کنسرواتور دولتی آنکارا در رشته آهنگسازی زیر نظر نجیل کاظم آکسس تحصیل کرد.
ناصحی در سال تحصیلی ۲۸-۱۳۲۷ دوره عالی کمپوزیسیون را به اتمام رساند. آثار اولیه خود را برای درک تکنیک کمپوزیسیون به سبک استادان بزرگ گذشته باخ، سکریابین و گابریل فوره نوشت و به تدریج به مطالعه در موسیقی مشرق ‌زمینی و بخصوص موسیقی ایرانی پرداخت و کوشید تا در آثارش شخصیت موسیقی شوق را بنمایاند.
وی خود عقیده داشت که در کوارتت زهی می‌مینورش بدین منظور دست یافته، گفتنی است کوارتت مزبور هنگامی که در ترکیه اجرا شد مورد توجه پروفسور لودویک چاچکس از استادان آکادمی موسیقی وین فرا گرفت به حدی که وی به سفارت ایران در ترکیه مراجعه و درخواست کرد تا مصنف جوان این کوارتت را برای مطالعات فنی مدتی به وین اعزام دارند.
ناصحی بلافاصله پس از ورود به تهران در سال ۱۳۲۹ در هنرستان عالی موسیقی به تدریس هارمونی، کنترپوآن و فوگ و آهنگسازی پرداخت.
از جمله شاگردان او باید از حسین دهلوی، احمد پژمان و پرویز منصوری نام برد.
از آثار حسین ناصحی می‌توان به پوئم شور (برای ویلنسل و پیانو) – کوارتت زهی در می مینور – حرمان (برای آواز و پیانو، که به حسین سرشار تقدیم شده است) – آواز بیگفتار (برای ارکستر) – گدا (برای پیانو) – رقص در بارگاه شاه سمنگان (برای آواز و ارکستر) - ملودرام رستم و سهراب و قطعاتی دیگر که متأسفانه نت بسیاری از آنها مفقود شده است اشاره کرد.
در سال ۱۹۴۴، بر اساس طرحی که بین رضا شاه و آتاتورک برای بورسیه کردن دانشجویان ایرانی تصویب شده بود، ۱۲۰ نفر از دانشجویان ایرانی برای تحصیل به کشور ترکیه رفتند که در میان آنها دو چهره مستعد آهنگسازی ایران، ثمین باغچه بان و حسین ناصحی حضور داشتند. این دو تحصیلات خود را در کنسراتوار دولتی آنکارا ادامه داده و سپس به ایران برگشتند. ثمین باغچه بان در آنکارا با اولین، خواننده و پیانیست ترک ازدواج کرد و همراه او به تدریس در هنرستان عالی موسیقی پرداخت. ثمین باغچه بان و همسرش، به همراه حسین ناصحی تاثیر عمیقی روی موسیقی کلاسیک ایران داشته اند.
ناصحی در ششم مهرماه سال ۱۳۵۶ درگذشت.