در اهمیت قیامی که نزدیک به 70 روز است دامن آمریکا و غرب راگرفته هیچ تردیدی وجود ندارد. در تایید این ادعا همین بس که رسانه های مدعی غرب را مجبور به اتخاذ سکوت مطلق طی چند هفته نخست آن کرد. غربی که خود را بهشت خبرنگاران معرفی می کرد، هر چند با جهانی شدن قیام مجبور به انتشار اخبار و تصاویر این جنبش شده است اما انتشار هر از چند گاه برخی تصاویر از برخوردهای وحشیانه پلیس با معترضان از سوی شبکه ها و رسانه های اجتماعی نشان می دهد، این سانسور شدید خبری همچنان ادامه دارد. به عبارتی آنچه که این رسانه های مدعی مجبور به انتشار آن شده اند، تنها گوشه ای کوچک از وقایعی است که گفته می شود دیر یا زود دودمان نظام کاپیتالیسم و طرفداران آن را به باد خواهد داد. نکته جالب توجه این که در همین پوشش سطحی رسانه ای نیز از هیچ گونه تلاشی برای تحریف، تخریب و تمسخر معترضان مضایقه نمی شود.
مطلب پیش رو را که شبکه خبری پرس تی وی به نقل از رسانه های عمدتا محلی، رسانه های رسمی کشورهای غیرغربی و سایت اطلاع رسانی جنبش تسخیر وال استریت تهیه کرده، به گوشه ای از حوادثی که طی دو ماه گذشته در آمریکا روی داده می پردازد. یادآور می شود برخی قسمت ها نیز از رسانه های غربی برگرفته و ترجمه شده است.

17سپتامبر (روز1)
در این روز نخستین تجمع اعتراضی عملا شکل گرفت. به طور تقریبی نزدیک به 1000نفر در این روز برای نشان دادن اعتراض های خود تجمعی را تشکیل دادند. پلیس نیویورک با غیرقانونی اعلام کردن تجمع، مانع از برپایی هرگونه چادر شد. گروهی از مردم شروع به راهپیمایی و رفت و آمد در منطقه وال استریت کردند. «روزیربار» هنرپیشه و کمدین معروف آمریکایی در این روز، شروع به سخنرانی برای مردم کرد.

18سپتامبر (روز2)
بازار بورس آمریکا در نیویورک طبق روال همه روزه کار خود را آغاز کرد. «کیت اولبرمن»، نخستین خبرنگاری بود که از شبکه تلویزیونی محلی «کارنت تی وی»، اقدام به پوشش رسانه ای اعتراض ها کرد. دو روز بعد اولبرمن با انتقاد شدید از رسانه های اصلی آمریکا نسبت به پوشش ندادن اخبار جنبش گفت: «چرا هیچ یک از رسانه های بزرگ آمریکا اقدام به پوشش تجمعات نمی کنند؟... اگر اعتراض تی پارتی مقابل وال استریت صورت می گرفت، رسانه ها آن را تبدیل به تیتر یک خبری خود کرده بودند.» از آن لحظه به بعد بود که «اولبرمن» تمام برنامه ها را به اعتراض ها اختصاص داد، وی اقدام به تهیه خبر از رهبران و اعضای اتحادیه ها و همچنین معترضان کرد.

20سپتامبر (روز4)
پلیس آمریکا اقدام به دستگیری شماری از معترضان کرد و در توجیه این اقدام مدعی شد آنها اقدام به پوشاندن صورت های خود کرده بودند. طبق قوانین آمریکا تجمع افراد با ماسک ممنوع است؛ مگر این که در رسم و رسومات خاص و سرگرمی های سنتی اقدام به پوشاندن صورت های خود کرده باشند.

22سپتامبر (روز6)
گزارش شد گروه نسبتا زیادی از مردم غالبا سیاهپوست آمریکا که حدود 2000 نفر بودند از میدان « وحدت»، واقع در بین خیابان چهاردهم و «برادوی»، در اعتراض به اعدام «تروی دیویس» یک راهپیمایی به سمت منطقه وال استریت برگزار کردند. در جریان این راهپیمایی اعتراضی، پلیس 4نفر را دستگیر کرد.

24سپتامبر(روز8)
در جریان یک راهپیمایی آرام، پلیس 80نفر از معترضان را دستگیر کرد. پلیس آمریکا با اسپری فلفل به یک زن معترض و بی دفاع حمله کرد که فیلم آن به سرعت در شبکه های اینترنتی منتشر شد.

26سپتامبر (روز10)
نام افسر پلیسی که در 24 سپتامبر اقدام به ضرب و شتم چند زن جوان معترض کرده بود منتشر شد: «آنتونی بلونگا». جنبش ضدسرمایه داری «وال استریت را اشغال کنید» تاکید کرد این زن به آرامی در حال راهپیمایی بود و پلیس آمریکا بدون دلیل اقدام به ضرب و شتم وی کرده است. لذا باید دستگیر از کار برکنار و زندانی شود. در این روز همچنین، «نوام چامسکی» زبان شناس معروف آمریکایی با صدور پیامی از تشکیل جنبش تسخیر وال استریت و اعضای آن دفاع کرد.

27 سپتامبر (روز11)
این روز نه با تظاهرات در وال استریت بلکه با اعتراض کارکنان اداره پست علیه شرایط سخت کاری پایان یافت. اعتراضی که به اعتقاد بسیاری به اخلال جدی در خدمات پستی منجر شد.

28سپتامبر (روز12)
یک اتحادیه کارگری به جنبش تسخیر وال استریت پیوست. مقامات پلیس نیویورک اعلام کردند نمی توانند مانع از حضور معترضان در پارک زاکوتی شوند چرا که این مکان یک پارک عمومی است و مردم می توانند 24 ساعته در آن حضور داشته باشند.

29 سپتامبر (روز13)
این اتحادیه کارگری با استفاده از شبکه های اجتماعی از اعضای خود خواست در یک «تظاهرات و راهپیمایی گسترده» که روز 5 اکتبر در حمایت از جنبش ضد سرمایه داری وال استریت برگزار می شود، شرکت کنند. گزارش شد در این روز علاوه بر اتحادیه فوق، 8اتحادیه و انجمن کارگری مهم نیز به معترضان پیوستند. در این روز گروهی از جوانان سانفرانسیسکو با عنوان «سانفرانسیسکو را اشغال کنید» اقدام به تسخیر بانک های «سیتی بانک» و «چیس» کردند. زمزمه هایی مبنی بر گسترش جنبش از برخی رسانه ها منتشر شد.

1اکتبر (روز 15)
بیش از 5000نفر روی پل بروکلین و صدها نفر نیز در پیاده روها و خیابان های اطراف این پل تظاهرات کردند. خیابان ها مملو از جمعیت شد و پلیس برای تسهیل رفت و آمد خودروها جمعیت را به طرفین خیابان ها هدایت کرد. ناگهان پلیس بنا به آنچه «خروج معترضان از خطوط تعیین شده» عنوان کرد، به جمعیت حمله ور شد و ضمن ضرب و شتم آنها دستکم 700نفر را دستگیر کرد. پلیس برای انتقال بازداشتی ها، از ده ها اتوبوس و واگن مخصوص استفاده کرد. معترضان در آخرین ساعات این روز به پارک زاکوتی، مقر اصلی خود بازگشتند. این نخستین حرکت جدی پلیس در بازداشت معترضان بود که به گفته تحلیلگران و رهبران جنبش، باعث خشم و در نتیجه تقویت انگیزه معترضان نسبت به ادامه اعتراض های ضدسرمایه داری شد.

3 اکتبر (روز 17)
صدها معترض نیویورکی با پوشیدن لباس های خون آشام (زامبی) و رنگ کردن سر و صورت خود به رنگ خون، همچنین با به دست گرفتن دلار و اسکناس در منطقه وال استریت راهپیمایی کردند. معترضان با این حرکت نمادین، یک درصد اقلیت و ثروتمند جامعه آمریکا را به هیولاهایی تشبیه کردند که با خون 99درصد اکثریت مردم امرار معاش می کنند. از این روز، معترضان روش های گوناگونی برای نشان دادن اعتراض ها علیه نظام سرمایه داری را آغاز کرده بودند.

5 اکتبر (روز 19)
در این روز با ملحق شدن دانشجویان، اتحادیه های کارگری جدید و بیکاران آمریکایی به جنبش، برای نخستین بار شمار معترضان به بیش از 15هزارنفر افزایش یافت. تا پیش از این بیشترین جمعیتی که در اعتراض ها شرکت داشت حداکثر 5000نفر اعلام شده بود. این تعداد معترض از مناطق پایین دست «منهتن» و میدان «فلوی» به سمت پارک زاکوتی راهپیمایی کردند. این تظاهرات تا شبانگاه به آرامی برگزار شد اما درست زمانی که معترضان با موانع پلیس در منطقه وال استریت مواجه شدند، ناگهان راهپیمایی به خشونت کشیده شد. بیش از 200معترض با حمله به موانع سعی در بازکردن راه داشتند که پلیس با اسپری فلفل مانع از این کار شد. در این روز تجمعات هر چند کوچک در سایر شهرها و دانشگاه های آمریکای گزارش شد.

6 اکتبر (روز 20)
ده ها هزار نفر از مردم در پورتلند، اورگان، لس آنجلس، سانفرانسیسکو، کالیفرنیا، تامپا، فلوریدا، هوستون، آستین و تگزاس تحت عنوان جنبش تسخیر وال استریت تظاهرات کردند. جنبش کاملا گسترش یافته بود.
از باراک اوباما، درباره جنبش «وال استریت را اشغال کنید» سؤال شد که وی در پاسخ گفت: «من تصور می کنم این اعتراض ها به وضوح ناامیدی را نشان می دهد که مردم آمریکا آن را احساس می کنند؛ این که با بزرگترین بحران مالی از زمان رکود بزرگ (دهه 1930) مواجهیم. آسیب ثانوی که سرتاسر کشور را فرا گرفته است... و با این حال شما برخی از همان مردم را می بینید که با اقدامات غیرمسئولانه در حال جنگیدن با تلاش هایی هستند که به دنبال متوقف کردن برخی اقدامات سوء بوده اند؛ اقدامات سوئی که ما را به این نقطه، یعنی جایگاه اول باز گردانده است.»همزمان صدها نفر از فعالان جنبش در میدان آزادی واشنگتن علیه سیاست های جنگ طلبانه دولت و ارتباطات عمیق آن با شرکت های بزرگ تظاهرات کردند.

8اکتبر (روز 22)
معترضان در واشنگتن وقتی قصد تصرف موزه ملی «هوا و فضا» را داشتند، از سوی پلیس و با اسپری فلفل مورد حمله قرار گرفتند. پلیس و رسانه های آمریکایی در توجیه علت این حمله اعلام کردند، معترضان قصد آسیب رساندن به برخی هواپیماهای بدون سرنشین جنگی را داشتند که در موزه قرار داشت. پلیس با این توضیحات شماری از معترضان را نیز بازداشت کرد.صدها معترض از پارک زاکوتی به سمت «میدان پارک» واشنگتن راهپیمایی کردند.

10 اکتبر(روز 24)
«میشل بلومبرگ»، شهردار نیویورک اعلام کرد از تلاش هایی که از سوی برخی مقامات برای پراکندن معترضان صورت می گیرد پیشی نگرفته است. وی در آغاز شصت و هفتمین سالگرد جشن «کلومبوس» به خبرنگاران گفت: منتهی الیه خواسته معترضان این است که می خواهند ابراز وجود کنند؛ آنها تا وقتی که از قوانین پیروی کنند از برخورد مصون خواهند بود!
پلیس اعلام کرد بیش از 140 معترض عضو جنبش «بوستون را اشغال کنید» به دلیل بی توجهی به هشدارهای پلیس دستگیر و روانه بازداشتگاه ها شدند.

15 اکتبر (روز 29)
هزاران نفر از معترضان از «منهتن» تا میدان «تایمز» تظاهرات کردند. معترضان در میدان تایمز با نیروهای تازه استخدام شده مسلح آمریکا روبه رو شدند که در اعتراض به سیاست های جنگی دولت تجمع کرده بودند. معترضان نظامی که تازه به جنبش تسخیر وال استریت پیوسته بودند، خواستار صرف هزینه های جنگ برای ایجاد شغل بودند. آنها همچنین خواستار حل بحران بیکاری و مشکلات مربوط به مراقبت های بهداشتی- درمانی بودند.
در این روز خبر سرایت جنبش تسخیر وال استریت به سرتاسر جهان رسماً منتشر شد. اگرچه بسیاری از این اعتراض ها به صورت راهپیمایی های مسالمت آمیز برگزار می شد اما بسیاری از معترضان به خصوص در شهرهای آمریکا بازداشت شدند. در این روز پلیس شماری از مردم را که مقابل ساختمان دادگاه عالی واشنگتن دی سی تجمع کرده بودند دستگیر کرد. معترضان در این روز به نفوذ شرکت های بزرگ آمریکا بر مراکز سیاسی و قدرت اعتراض کردند. در رم اعتراض ها به خشونت کشیده شد.
شدت درگیری و خشونت ها در ایتالیا به حدی بود که گزارش شد 4/1میلیون دلار هزینه روی دست دولت گذاشت.
در نیویورک وقتی پلیس خود را آماده حمله به معترضانی می کرد که در پارک زاکوتی نزدیک وال استریت تجمع کرده بودند، خبر رسید، جمعیت انبوهی از اعضای جنبش خود را به قلب شهر رسانده اند؛ جایی که بیش از 10هزار نفر دیگر از مردم به نشانه اعتراض به سیاست های دولت آمریکا، تجمع کرده و شعار سر می دادند. پلیس حدود 70نفر را بازداشت کرد. 45نفر را در میدان تایمز و 24نفر را در یکی از شعبات بانک «سیتی بانک»، تجمعات و حوادث مشابهی نیز در سرتاسر آمریکا از جمله بوستون، فیلادلفیا، لس آنجلس، شیکاگو، میامی، دالاس، چامپین- ایربانا، ممفیس اوکلاهماسیتی و بوفالو روی داد.

16اکتبر (روز 30)
در نخستین ساعات روز یکشنبه پلیس آمریکا اعلام کرد، 175 نفر از اعضای جنبش تسخیر شیکاگو را به دلیل بی توجهی به هشدارها و دستورات پلیس برای تخلیه «گرندپارک» دستگیر و روانه بازداشتگاه کرد. این تعداد از معترضان وقتی دستگیر شدند که به همراه شمار زیادی از اعضای جنبش از مقابل بانک مرکزی شیکاگو به سمت پارک راهپیمایی کرده بودند. بیش از 2000 نفر از معترضان با رساندن خود به گرندپارک، در ضلع شرقی بزرگراه «کنگره» و جنوب بزرگراه میشیگان اقدام به برپایی چادرهای خود کردند. این دسته از معترضان که تجمع شبانه روزی خود را آغاز کرده بودند، با شعار ما 99درصدیم، ضمن اعلام همبستگی با جنبش تسخیر وال استریت، علیه سوءاستفاده های شرکت های بزرگ آمریکا شعار سر دادند.
«سیندی شیهان»، فعال معروف ضدجنگ به همراه 18نفر دیگر از معترضان آمریکایی در «ساکرامنتو» دستگیر شد. از روز پنج شنبه ششم اکتبر تا به این روز 58نفر فقط در این منطقه دستگیر شده اند.
روزنامه نگار آزاد با نام «کیتلین کوران» به دلیل شرکت در اعتراض های ضدسرمایه داری نیویورک و حمل دست نوشته در میدان تایمز به تاریخ 15 اکتبر از رادیو اخراج شد. وی در آن لحظه همزمان در حال پوشش خبری اعتراض ها نیز بود. در توضیح علت اخراج وی گفته شد، او به دلیل نقض استانداردها به شکل شرکت در اعتراض ها دیگر مجاز به ادامه فعالیت های مطبوعاتی در رادیو نیست.

18 اکتبر (روز 32)
باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا شبانه طی پیامی اعلام کرد: «ناامیدی معترضان را درک می کند» اما این جنبش ازنظر او تفاوت زیادی با اعتراض هایی که از جنبش تی پارتی می آید، ندارد.
سه شنبه بعدازظهر، اعضای جنبش تسخیر سانفرانسیسکو ساختمان شورای شهر را تسخیر کردند. آنها خواستار به رسمیت شناخته شدن حقوقشان برای برگزاری اعتراض درمیدان «جاستین هرمان» بودند.
معترضان به مدت یک هفته ساختمان را در تصرف خود داشتند که شهردار «ادلی» از آمادگی اش برای صحبت کردن درباره شرایط خبر داد.

20 اکتبر (روز 34)
«لیزا سیمئون»، خبرنگار آزاد از مسئولیتی که در رادیو عمومی ملی داشت برکنارشد. تخلف وی مشارکت در سازماندهی اعتراض های تسخیر «واشنگتن» اعلام شد.

21 اکتبر (روز 35)
پلیس نیویورک حدود 30 نفر از معترضان نظام سرمایه داری از جمله شماری کهنه سرباز را دستگیر کرد. معترضان بازداشت شده ضمن حمایت از جنبش «وال استریت را اشغال کنید» با شعار ما 99 درصدیم، علیه سیاست های دولتمردان آمریکا شعار می دادند.

23 اکتبر (روز 37)
130 نفر از اعضای جنبش وال استریت تحت عنوان «تسخیر شیکاگو» دستگیر و روانه بازداشتگاه ها شدند.

25 اکتبر (روز 39)
انقلابیون مصری که توانسته بودند حسنی مبارک دیکتاتور را از قدرت به زیر بکشند با صدور پیامی حمایت خود را از جنبش ضدسرمایه داری وال استریت اعلام کردند.در اوکلند و کالیفرنیا صدها نیروی پلیس علیه معترضان وارد عمل شدند و با شلیک گاز اشک آور، گلوله های پلاستیکی و سایر تجهیزات ضدشورش شروع به سرکوب و دستگیری معترضان کردند. شمار افرادی که دراین درگیری ها بازداشت شدند، 85 نفر اعلام شد. ساعاتی پس از این ناآرامی ها، یک راهپیمایی دیگر علیه اقدامات خشونت بار پلیس در برخورد با معترضان برگزارشد. یک کهنه سرباز جوان آمریکایی به نام «اسکات اولسن» در جریان این راهپیمایی از سوی پلیس و از ناحیه سر مورد حمله قرارگرفت و به بیمارستان منتقل شد. حال این کهنه سرباز بسیار وخیم گزارش شده است.

26 اکتبر (روز 40)
صدها نفر از مردم اوکلند در حمایت از کهنه سرباز مصدومی که سال ها در عراق خدمت کرده بود، نزدیک میدان «وحدت» تظاهرات کردند.

28 اکتبر (روز 42)
در جریان برگزاری نظاهرات در سان دیاگو، پلیس آمریکا دستکم 50 نفر را دستگیر کرد. در تظاهرات تنسی نیز دستکم 30 نفر بازداشت و روانه بازداشتگاه شدند.

30 اکتبر (روز 44)
پلیس ده ها نفر از معترضان پورتلند و اورگان را شبانه به دلیل آنچه بی توجهی به اخطارها برای تخلیه پارک اعلام شد بازداشت کرد. حدود ساعت 10 شب نیز در آستین، تگزاس 38 نفر از سوی پلیس بازداشت شدند. جرم این 38 نفر نافرمانی از دستورات پلیس و فاصله نگرفتن آنها از یک میز غذاخوری عنوان شد! بازداشت شدگان در آستین با اعلام این که به ناحق دستگیر شده اند اعتراض کردند اما اعتراض آنها ازسوی مسئولان رد شد.

1 نوامبر (روز 46)
یک قاضی روز دوشنبه از مقامات تنسی خواست از تحمیل قوانین جدیدی برای دستگیری معترضان ضدسرمایه داری نشویل پرهیز کنند. برخی مسئولان ایالتی نگران از گسترش اعتراض ها، اقدام به تصویب قوانین جدید علیه جنبش تسخیر می کنند.

2 نوامبر (روز 47)
تظاهرات در اوکلند و کالیفرنیا همراه با یک اعتصاب سراسری در این دو شهر برگزار شد. این حرکت بی سابقه در اعتراض به مجروحیت کهنه سربازی صورت گرفت که در حال دست و پنجه نرم کردن با مرگ بود. معترضان موفق به تسخیر و تعطیلی بندر پورتلند شدند. این منطقه، پنجمین بندر تجاری بزرگ آمریکا محسوب می شود.
روز چهارشنبه جمعیتی بالغ بر 7 هزار نفر در تسخیر بندر پورتلند شرکت کردند. معترضان با پارک کردن خودرو، ورودی های بندر و خیابان های منتهی به این منطقه را مسدود و با اعلام اعتصاب سراسری، عملا بندر را به تعطیلی کشاندند. اعلام اعتصاب عمومی با راهپیمایی هایی در سرتاسر آمریکا همراه شد.

3 نوامبر (روز 48)
پلیس ضدشورش اوکلند، با جمعیت انبوهی از معترضان مواجه شد و برای پراکندن آنها با استفاده از گاز اشک آور و سایر تجهیزات ضدشورش وارد عمل شد. شمار زیادی از معترضان بازداشت شدند. اعضای جنبش «سیاتل را اشغال کنید» با پلیس شهر درگیر شدند. این ناآرامی ها همزمان با سفر «جیمی دیمون»، رئیس بانک چیس منهتن به سیاتل صورت گرفت. 5 معترض به اتهام ورود به بانک چیس منهتن از سوی پلیس دستگیر و دو افسر پلیس نیز مجروح شدند.

4 نوامبر (روز 49)
¤ گروهی از اعضای جنبش تسخیر بوستون اواخر روز جمعه به سمت ساختمان کنسولگری اسرائیل در این شهر حرکت و خیلی راحت محوطه لابی این ساختمان را اشغال کردند. معترضان در محل اشغال شده تحصن و علیه اسرائیل شعار سر دادند. «هی هی هو هو آپارتاید اسرائیلی باید برود»، «زنده باد انتفاضه! انتفاضه! انتفاضه!»، «دیگر یک سکه 5 سنتی هم به اسرائیل ندهید، سکه 10 سنتی هم ندهید، اصلا هیچ پولی برای جنایات اسرائیل پرداخت نکنید» و «زنده باد فلسطین، زنده باد فلسطین» از جمله شعارهای معترضان در کنسولگری اسرائیل بود که رسانه های آمریکایی چشم روی آن بستند.

پنجم نوامبر (روز 50)
در آخرین ساعات روز شنبه، پلیس آتلانتا 20 نفر از تظاهرکنندگان را در خیابان های اطراف پارک «ووددراف» دستگیر کرد.
عصر روز شنبه در نیویورک، پس از این که هزاران نفر از معترضان از پارک زاکوتی تا میدان فلوی تظاهرات کردند، صدها معترض مقابل ساختمان دادگاه عالی نیویورک با پلیس درگیر شدند.
شمار زیادی از معترضان در شهرهای مختلف آمریکا علیه موسسات مالی و بانک های بزرگ این کشور وارد عمل شده، ضمن برپایی تظاهرات، حساب های بانکی خود را خالی کردند. بیش از 600 هزار نفر از مردم پس از بستن حساب های بانکی شان در بانک های بزرگ، اقدام به گشایش حساب در بانک های کوچک و محلی کردند.

6 نوامبر (روز 51)
«جان بونر»، سخنگوی مجلس نمایندگان آمریکا روز یکشنبه ضمن دفاع از اقلیت یک درصدی ثروتمندان این کشور اعلام کرد، جنبش تسخیر عده ای جنگ طلب و ستیزه جو را به استخدام خود درآورده است.

7 نوامبر (روز 52)
عصر روز دوشنبه، حدود 200 دانشجو به همراه والدین خود و همچنین گروهی از مشاوران و معلمان مدارس نیویورک با اعضای جنبش تسخیر وال استریت اعلام همبستگی کردند. این گروه تازه ملحق شده به جمع معترضان با تجمع مقابل ساختمان اداره آموزش نیویورک در منهتن، شعار «ساختمان اداره آموزش را اشغال کنید» سر دادند.
5 نفر نزدیک پارک آتلانتا از سوی پلیس آمریکا دستگیر و روانه بازداشتگاه شدند. این معترضان همچون معترضان در سایر شهرهای آمریکا اقدام به برپایی چادر در پارک ها با هدف تحصن شبانه روزی کرده بودند. یک روز بعد 19 نفر از تظاهرکنندگانی که در این شهر بازداشت شده بودند به زندان منتقل شدند.

8 نوامبر (روز 53)
9 معترض در شهر «فرنزو» پس از بی توجهی به دستورات پلیس برای تخلیه پارک دادگستری فرنزو دستگیر شدند.
اعضای جنبش تسخیر وال استریت خود را به منطقه «واشنگتن ولی» رساندند، جایی که ده ها نفر از مردم در چهار گوشه میدان به طور شبانه روزی تحصن کرده اند. این عده در حمایت از معترضان نیویورکی پارک زاکوتی واقع در منطقه «وال استریت» تظاهرات کردند. آنها می گفتند از این که قدرت و ثروت در دستان یک درصد است خشمگین هستند چرا که این وضع اصلا عادلانه نیست.
اعضای جنبش تسخیر «تاکسون» با تنظیم شکایتی اعلام کردند، پلیس به طور غیرقانونی اقدام به تهدید و ارعاب معترضان و دستگیری گسترده آنها می کند و باید جلوی این وحشی گری گرفته شود.

9 نوامبر (روز 54)
اعضای جنبش ضدسرمایه داری «وال استریت را اشغال کنید» راهپیمایی خود به مقصد واشنگتن دی سی را آغاز کردند. تمدید معافیت مالیاتی شرکت Bush-era و برخی شرکت های بزرگ دیگر آمریکا دلیل برگزاری این راهپیمایی ضددولتی عنوان شد.
39 نفر از دانشجویان معترض در محوطه دانشکده برکلی کالیفرنیا بازداشت شدند. پلیس با خشونت اقدام به سرکوب و دستگیری دانشجویان کرد.
بیش از 350 نفر از دانشجویان دانشگاه هاروارد ضمن اعلام همبستگی به جنبش تسخیر وال استریت، در محوطه این دانشگاه تظاهرات کردند.

10 نوامبر (روز 55)
روز پنجشنبه، شهردار پورتلند، اورگان ضمن اعلام یک ضرب الاجل به معترضان نظام سرمایه داری هشدار داد. وی گفت معترضان تا روز یکشنبه باید چادرهای خود را جمع کرده به خانه هایشان بازگردند در غیر این صورت پلیس این کار را برای آنها خواهد کرد!
مقامات رسمی در برلینگتون، ورمونت روز پنجشنبه اعلام کردند یک کهنه سرباز 35 ساله که در اردوی معترضان در پارک حضور داشت، با شلیک گلوله به سرش، خودکشی کرده است. پس از انتشار این خبر مشکوک، پلیس آمریکا با دستاویز قرار دادن این مسئله که تحصن جان معترضان را به خطر می اندازد، با شدت بیشتر اقدام به سرکوب و دستگیری معترضان کرد!
در کارولینای جنوبی، معترضان سخنرانی «میچل بچمن»، کاندیدای جمهوری خواهان را قطع کردند.
وی در حال سخنرانی درباره سیاست خارجی بود. معترضان با اعتراض به این که «بچمن» با پول شرکت های آمریکایی سودای حکومت کردن را در سر می پروراند، چندین بار سخنرانی وی را قطع کردند.
«بیل هالسام»، فرماندار جمهوری خواه تنسی با تهدید معترضان ازآ نها خواست با رها کردن اعتراض ها به تخلفات پایان دهند.

11 نوامبر (روز 56)
معترضان فیلادلفیا تأکید کردند به رغم تهدیدات مقامات، در ساختمان شورای شهر و خیابان ها همچنان حضور خواهند داشت تا توطئه مقامات شهری برای توقف اعتراض ها خنثی شود.
پلیس برلینگتون روز جمعه تصریح کرد اجرای برخی راهکارها برای توقف تجمعات در پارک ها و میادین آغاز شد. وی کشته شدن یک کهنه سرباز عضو جنبش ضدسرمایه داری به ضرب گلوله در ورمونت را دلیل اتخاذ این تصمیم عنوان کرد!
پلیس سالت لیک نیز اعلام کرد، جسد یک مرد معترض را داخل یکی از چادرهای اعضای جنبش تسخیر پیدا کرده است. پلیس اعلام کرد، این مرد به دلیل مسمومیت با گاز مونواکسید کربن جان باخته است!

12 نوامبر (روز 57)
«گسام آدامز»، شهردار پورتلند، اورگان اعلام کرد معترضان باید تا نیمه شب روز شنبه تمام چادرهای خود را جمع آوری کنند. نیمه شب شنبه پلیس با معترضان به شدت درگیر شد.
روز شنبه پلیس 27 نفر را در سنت لوئیس و میدان عمومی شهر به اتهام بی توجهی به قانون منع آمد و شد بازداشت کرد.
مقامات سالت لیک سیتی برای جمع آوری اردوی معترضان در پارک شهر عملیات گسترده ای را آغاز کردند. به محض تاریک شدن هوا پلیس به معترضان حمله و دستکم 15 نفر را بازداشت کرد.
پلیس اوکلند، کالیفرنیا که پیش از این نیز اقدام به ضرب و شتم معترضان کرده بود با اعلام یک ضرب الاجل، نسبت به عواقب ادامه تحصن به معترضان هشدار داد.
مقامات دنور با خشونت اقدام به پاکسازی پارک ها و میادین از چادرها و دستگیری 4 نفر از معترضان کردند. پلیس برپایی غیرقانونی چادر و بی توجهی به اخطارهای پلیس را علت اعمال خشونت از سوی خود عنوان کرد.

13 نوامبر (روز 58)
پلیس پورتلند بیش از 50 نفر از مردم معترض به اوضاع سیاسی و اقتصادی حاکم بر آمریکا را بازداشت و چادرهای آنها را پاره و جمع آوری کرد.
13 نفر نیز به اتهام عبور از خطوط مشخص شده در نیویورک بازداشت شدند. این حادثه ساعت 11 شب در یک پارک خصوصی روی داد.
25 عضو کماندوهای مسلح با حمله به ساختمانی در شهر چپل هیل، واقع در کارولینای شمالی 8 معترض آمریکایی را دستگیر کردند.
اسکات اولسن که دو هفته پیش در اوکلند به سختی از سوی پلیس مجروح و در این مدت با مرگ دست و پنجه نرم کرده بود، از بیمارستان مرخص شد.

14 نوامبر (روز 59)
روز دوشنبه پلیس به چادرهای معترضان در اوکلند، کالیفرنیا حمله و 33 نفر از آنها را دستگیر کرد. پلیس در جریان این عملیات با جمع آوری 100 چادر مأموریت خود را تکمیل کرد.

15 نوامبر (روز 60)
صدها پلیس نیویورک با محاصره معترضان نظام سرمایه داری در پارک زاکوتی، اقدام به سرکوب و بازداشت آنها کردند. در جریان این عملیات دستکم 200 نفر بازداشت شدند.
در سیاتل و با دخالت پلیس تظاهرات معترضان به خشونت کشیده شد. در جریان حمله پلیس به معترضان که طبق روال گذشته از اسپری فلفل استفاده شد، یک زن معترض و باردار 19 ساله و یک پیرمرد معترض 84 ساله مصدوم شدند.خشونت های پلیس در برخورد با یک معترض ویلچرنشین پورتلندی، گروهی از معترضان را بر آن داشت تا راهپیمایی این روز خود را علیه خشونت پلیس برنامه ریزی و اجرا کنند.
رابرت ریچ، رئیس سابق حزب کارگر آمریکا و استاد دانشگاه کالیفرنیا تأکید کرد، خشونت های پلیس در برخورد با جنبش ضد سرمایه داری تسخیر وال استریت را که لحظه به لحظه در حال گسترده ترشدن است، بیش از هر چیز باعث تقویت جنبش شده و باعث توقف آن نخواهدشد.

16 نوامبر (روز 61)
پلیس در سانفرانسیسکو بیش از 100 نفر از تظاهرکنندگان وال استریت را دستگیر کرد. معترضان یک بانک در منطقه مالی این شهر را اشغال کرده بودند.
پلیس آمریکا اعلام کرد، بسیاری از بازداشتی ها را دانشجویان دانشگاه سانتاکروز تشکیل می دهند که در اعتراض به افزایش شدید شهریه ها و کاهش هزینه ها در بخش خدمات عمومی تجمع کرده بودند.

17 نوامبر (روز 62)
معترضان دومین ماه تولد جنبش ضدسرمایه داری «وال استریت را اشغال کنید» را جشن گرفتند. این جنبش که 17 سپتامبر آغاز شده است، در طول این دوماه از نیویورک به سایر شهرهای آمریکا در سرتاسر این کشور پهناور و حتی جهان کشیده شده است. معترضان دراین روز با حضور گسترده درخیابان های اطراف ساختمان بورس آمریکا در نیویورک و منهتن بر ادامه اعتراض ها تأکید کردند. سایر شهرهای آمریکا نیز اوضاع مشابهی داشت.
همراه با حضور گسترده و بی سابقه معترضان، پلیس آمریکا نیز در شهرهای مختلف بسیار گسترده حضور پیدا کرد. پلیس با تمام توان اقدام به سرکوب و دستگیری معترضان کرد. تنها در نیویورک نزدیک به 500 نفر بازداشت شدند.
رهبران جنبش اعلام کردند، پلیس نیویورک اقدام به شنود مکالمات معترضان می کند. یک فعال حقوق بشر به شدت نسبت به دستگیری خبرنگارانی که اقدام به پوشش رسانه ای خشونت های پلیس می کنند، واکنش نشان داد. به گفته این فعال آمریکایی، پلیس در نیویورک و سایر شهرهای آمریکا به راحتی خبرنگاران و عکاسان را دستگیر و روانه زندان می کند.

18 نوامبر (روز 63)
گروهی از دانشجویان دانشکده دیویس دانشگاه کالیفرنیا که تجمع ضددولتی تشکیل داده بودند، در محوطه دانشکده و ازسوی پلیس به شدیدترین وجه سرکوب شدند. انتشار فیلم ویدیویی این حادثه آن هم با یک هفته تأخیر این رسوایی را برای مقامات آمریکایی رقم زد.
دراین فیلم پلیس آمریکا گروهی از دانشجویان را از ناحیه سر و صورت و با اسپری فلفل مورد حمله قرار می دهد. دانشجویان آمریکایی در حالی که دست های خود را به یکدیگر زنجیرکرده و نشسته اند، بدون دفاع تنها سرهای خود را به زیر می اندازند تا کمتر آسیب ببینند. دراین حادثه 9 دانشجو آسیب دید که کار دو نفر از آنها به بیمارستان کشیده شد. انتشار این فیلم یک جنجال خبری تمام عیار را علیه مقامات آمریکایی رقم زد.

19 نوامبر (روز 64)
«نیوت گینگریچ» کاندیدای جمهوری خواهان در انتخابات با به سخره گرفتن اعضای جنبش وال استریت گفت آنها پیش از هر چیز نیاز به استحمام دارند، بعد از آن باید یک شغل خوب نیز برای خود پیدا کنند. این موضع گیری خشم معترضان را برانگیخت.
هم زمان با ادامه تجمعات، خشونت ها و بازداشت های پلیس نیز ادامه دارد. گفته می شود تاکنون بیش از 4000 نفر بازداشت شده اند اما از شمار مجروحان آماری منتشر نمی شود.

منبع:  روزنامه کیهان ۱۳۹۰/۰۹/۱۰
نویسنده : جعفر بلوری