نويسنده : قربانی، محمد صدیق 
استاد راهنما : محمودی، فرج اله 
مقطع : کارشناسی ارشد 
استاد مشاور : مقیمی، ابراهیم 
رشته : جغرافیای طبیعی-اقلیم وژئومورفولوژی 
دانشگاه : دانشگاه تهران 
تاريخ دفاع : 1388 
چکیده در پژوهش حاضر، تلاش شده است تا سیستمهای کارستی شاهو و سپیدان، به ترتیب در شمال غربی و جنوب شرقی ناهمواری زاگرس- با اختلاف تقریبی 5 درجه از نظر عرض جغرافیائی- از نظر میزان توسعه و چگونگی تأثیر متغیرهای مختلف بر تکامل آنها، با یکدیگر مقایسه شوند. مسأله اساسی در این بررسی، چگونگی عملکرد متغیرهای مؤثر به ویژه متغیرهای اقلیم و زمین ساخت در ایجاد دو سیستم کارستی متفاوت می باشد. برای دستیابی به نتایج، در هر دو منطقه، متغیرهای سنگ شناسی، زمین ساخت، شیب، اقلیم، ناهمواری و جهت دامنه به عنوان متغیرهای مستقل و ژئومورفولژی به عنوان متغیر وابسته، مورد بررسی قرار گرفته اند. چگونگی تأثیر متغیرهای مستقل بر شکل گیری فروچاله های کارستی به عنوان عوارض شاخص کارستی، هم به صورت منفرد (همپوشانی لایه های اطلاعاتی هر متغیر نسبت به لایه اطلاعاتی فروچاله ها) و هم در قالب مدل رگرسیون خطی چند متغیره، مورد ارزیابی قرار گرفته است. در همین راستا عوارض کارستی هر دو منطقه نیز از نظر ابعاد و تنوع با یکدیگر مقایسه شده اند. مقایسه دو به دو متغیرهای مؤثر نشان می دهد که شرایط اقلیمی مساعد تر، زمین ساخت شکننده تر و گرادیان ارتفاعی بیشتر بین بلندترین و پست ترین بخشها، مؤلفه های اصلی توسعه یافته تر بودن لندفرمهای کارستی منطقه شاهو نسبت به منطقه سپیدان محسوب می شوند. بررسی آثار و شواهد ژئومرفولوژیکی دوره های سرد، شامل آثار سیرکها، مورنها، دره های یخچالی، پادگانه های رودخانه ای و لایه های سولی فلکسیون در هر دو منطقه و مقایسه آنها با یکدیگر نشان می دهد که این عوارض در منطقه شاهو از گستردگی و اهمیت بیشتری برخوردارند. این موضوع بیانگر اهمیت بیشتر دوره های سرد در منطقه شاهو نسبت به منطقه سپیدان می باشد که تأثیر مسلمی بر توسعه کارستهای این منطقه داشته است. همچنین مقایسه ارتفاع برف مرز دائمی (1800 متر) و ارتفاع پائین ترین فروچاله ها (1900 متر) در منطقه شاهو با ارتفاع برف مرز دائمی (2950 متر) و ارتفاع پائین ترین فروچاله ها(2650 متر) در منطقه سپیدان، اهمیت بیشتر دوره های سرد در توسعه گسترده کارستهای منطقه شاهو را تائید می کند