نویسنده:امین جزایری
منبع:روزنامه جوان

نه تنها بزرگسالان افسرده مى شوند، بلکه بچه ها و نوجوانان نیز به افسردگى که بیمارى قابل علاجى است، مبتلا مى شوند. در حدود پنج درصد کودکان و نوجوانان در جامعه از افسردگى رنج مى برند. کودکانى که زیر فشار استرس اند در معرض خطر بیشترى براى افسردگى هستند. این کودکان اختلالات توجه، یادگیرى یا اضطراب دارند. افسردگى مى تواند جنبه خانوادگى داشته باشد. رفتار کودکان و نوجوانان افسرده با رفتار بزرگسالان افسرده متفاوت است.
نشانه هاى زیر مى تواند پدر و مادر و دیگر بزرگسالان را در شناسایى افسردگى کودکان خود کمک کند:
۱- اندوه، اشک و گریه پیاپى و ناامیدى
۲- کاهش انگیزه فعالیت ( از فعالیت هاى مطلوب گذشته نمى تواند لذت ببرد)
۳- خسته است و انرژى او تحلیل رفته است
۴- انزواى اجتماعى و ارتباط ضعیف با دیگران
۵- اعتماد به نفس پایین و احساس گناه
۶- افزایش حساسیت به خود یا ناتوانى
۷- افزایش بى قرارى، خشم یا تنفر
۸- اشکال در ارتباط با دیگران
۹- شکایت هاى مکرر از بیمارى جسمى مانند سردرد و شکم درد
۱۰- غیبت هاى مکرر از مدرسه و یا عدم انجام تکالیف مدرسه
۱۱- تمرکز ضعیف بر روى مطالب
۱۲- اختلالات عمده در خواب و خوراک
۱۳- سخن گفتن درباره فرار از خانه و یا کوشش در جهت آن
۱۴- افکار یا رفتار دال بر خودکشى
کودکى که معمولا با دوستانش بازى مى کرد، اکنون بیشتر وقتش را در خانه و بدون انگیزه به تنهایى مى گذراند. امورى که قبلا براى کودک نشاط آور بودند، حالا لذتى براى او ندارند. این کودکان از مرگ دم مى زنند و مى گویند که مى خواهند بمیرند. کودکان افسرده در سنین بزرگسالى تمایل بیشترى براى خودکشى دارند. نوجوانان افسرده ممکن است به سوى مصرف مواد مخدر و داروها روى آورند. کودکان و نوجوانانى که در خانه و یا در مدرسه مشکلاتى را به بار مى آورند ممکن است واقعا افسرده باشند، ولى خود ندانند. کودکان افسرده همیشه غمگین نیستند بنابراین والدین و معلمین ممکن است ندانند که دردسرهایى که آنها ایجاد مى کنند با افسردگى آنها ارتباط دارد.وقتى که ما مستقیما از این کودک افسرده بپرسیم، گاهى ممکن است بگویند که غمگین اند.تشخیص و درمان به موقع براى کودکان افسرده ضرورى است. افسردگى بیمارى جدى اى است که به کمک روانپزشک کودکان نیاز دارد. درمان کامل شامل درمان فرد و خانواده است. در درمان افسردگى کودکان ممکن است که داروهاى ضدافسردگى نیز نیاز باشد.