به گزارش بهداشت نیوز، مجید ابهری، متخصص علوم رفتاری در این خصوص گفت: فرزند تنها رفیقی ندارد و مجبور است که به دیگران از نظر عاطفی تکیه کند و جذب محبت‌ های بیگانگان شود. از نگاه جمعیت ‌شناسی و بافت اجتماعی، تک‌ فرزندی باعث می‌ شود فرزندان بی ‌توجه به گروه‌ های اجتماعی و روابط اجتماعی شده و در خانواده نیز به دنبال انزوا و گوشه‌ گیری باشند یا وقت خود را صرف کارها و بازی ‌هایی کنند که هیچ‌ گونه سودی برای آنها به دنبال ندارد.

دکتر کیوان کاکابرایی، یک روانشناس کودک و نوجوان نیز در این باره گفت: در خانواده های چند فرزندی، فرزندان بر اثر رقابت تلاش می کنند در زمینه های مختلف خود را بهتر از خواهران و برادرانشان نشان دهند تا نظر مثبت والدین را دریافت کنند. این امر باعث ارتقای اعتماد به نفس در آنها می شود اما در خانواده های تک فرزندی عملا بستری برای رقابت شکل نمی گیرد و کودکان به هرآنچه که نیاز دارند می رسند و همین امر باعث به تاخیر افتادن روند اجتماعی شدن کودکان و نیز عدم رشد کافی آنها در ابعاد شناختی، هیجانی، اجتماعی و… می شود.

وی افزود: همچنین در خانواده های پرجمعیت، کودکان فرصت تجربه و یادگیری در موضوع های مختف را کسب می کند. آنها همدلی و درک دیگران را فرا می گیرند. در حالی که کودکان تک فرزند از چنین چیزی محروم هستند. از طرفی وجود خواهران و برادران موجب حمایت بیشتر روانی برای این فرزندان است اما کودکان تک فرزند، این احساس و حمایت روانی را ندارند و در بزرگسالی دچار آسیب های روحی و روانی متعددی می شوند.

دکتر عظیم عظیمی، روانشناس کودک و نوجوان نیز با تشریح آسیب‌ های روانی ناشی از تک فرزندی به روی کودکان گفت: تعامل کودک با گروه همسالان خود در خانواده باعث افزایش روابط اجتماعی کودکان و یادگیری روحیه تعامل و همکاری می شود؛ مساله‌ای که کودکان تک فرزند از آن بی ‌بهره هستند. همچنین کودکان پر جمعیت در تعامل با یکدیگر قدرت تحلیل و تفکر بیشتری پیدا می‌ کنند و همین امر باعث افزایش هوش آنها می شود.

این دکترای روانشناسی سلامت به مشکلات روحی و روانی فرزندان در خانواده های تک فرزندی اشاره کرد و اظهارداشت: اغلب خصلت خودشیفتگی در کودکان تک فرزند به دلیل اینکه کمتر از والدین خود کلمه نه را شنیده اند و خواسته هایشان به سرعت برآورده شده است، بیشتر از کودکان پر جمعیت دیده می شود. همچنین این کودکان با ورود به جامعه نیز دچار مشکلات فراوان هستند زیرا قدرت تحمل آنها بسیار پایین است و تحمل شکست یا شنیدن کلمه “نه” را ندارند و با کوچکترین شکست یا مخالفتی دچار سرخوردگی می ‌شوند. از سوی زمانی که والدین خود را از دست بدهند، تنها می شوند و همین امر آسیب های روانی بسیاری برای آنها به همراه دارد. در صورتی که خانواده های چند فرزندی، با فوت والدین شان، در کنار هم بوده و از حمایت عاطفی برخوردار هستند.

دکتر پژمان بختیاری ‌نیا، رئیس مرکز بهداشت خوزستان نیز در این خصوص گفت: کودک تنها، انعطاف ‌پذیری و تاب ‌آوری و هوش هیجانی کمتری دارد به گونه ‌ای که تحمل کمتر و حساسیت بیشتری نسبت به رفتار دیگران دارد و انتظار رفتار خلاف خواسته خود را ندارد. این کودکان به دلیل مراقبت بیش از حد پدر و مادر، مدام زیر ذره ‌بین هستند و آزادیشان محدود است و به دلیل کمتر ارتباط داشتن با کودکان، رفتار بزرگسالانه ای از خود نشان می دهند.
منبع: سیناپرس