انتشار خبر انهدام شبکه جاسوسی وابسته به سیا توسط سربازان گمنام امام زمان(عج) و بازداشت تعدادی از جاسوسان داخلی امریکا که در میان آنها تعدادی از مدیران دستگاه‌های دولتی و نهادها نیز دیده می‌شوند، یک‌بار دیگر سامانه طراحی شده از سوی نظام سلطه برای شکست نظام اسلامی را با بحران مواجه ساخت.
براساس گزارش وزارت اطلاعات، عمده‌ترین اهداف این شبکه اطلاعاتی، جمع‌آوری اطلاعات از مراکز علمی، تحقیقاتی و دانشگاه‌های کشور و از حوزه‌های انرژی هسته‌ای، صنایع دفاعی و بیوتکنولوژی بود، ضمن اینکه دسترسی به اطلاعات شبکه‌های ارتباطی، خطوط لوله و شبکه‌های برق و مخابرات کشور و شیوه‌های انتخاب شده توسط ایران برای دور زدن تحریم‌ها به عنوان اهداف دیگر این شبکه اطلاعاتی تعریف شده بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تعطیلی جاسوسخانه امریکا در ایران یکی از معضلات اصلی امریکایی‌ها طی سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی عدم دسترسی به اطلاعات دقیق و صحیح از درون ایران بود، چراکه با تعطیلی جاسوسخانه و انهدام شبکه‌های قبلی، عناصر اطلاعاتی دشمن برخی دستگیر و برخی متواری شدند، به همین دلیل راهبردهای امریکا علیه ایران طی سال‌های بعد از آن و به دلیل عدم شناخت دقیق از مؤلفه‌های درون نظام اسلامی معمولاً به شکست می‌انجامید.
طی سال‌های اخیر پس از شکست تلاش امریکایی‌ها و عوامل داخلی در دولت‌های پیشین برای برقراری روابط مستقیم، امریکایی‌ها برای دستیابی به اطلاعات درون ایران با ایجاد ایستگاه‌های اطلاعاتی در کشورهای همجوار ایران کوشیده بودند تا به گونه‌ای ضعف‌های اطلاعاتی خود از درون ایران را جبران کنند و به همین دلیل گردانندگان این ایستگاه‌های اطلاعاتی حتی برای جمع‌آوری اطلاعات به رانندگان کامیون‌هایی که از ایران عبور می‌کردند، متوسل می‌شدند.
در همین زمینه روزنامه امریکایی «میامی هرالد» اخیراً بیش از 10 سند محرمانه وزارت امور خارجه امریکا را منتشر کرده بود که طی آن عنصر سازمان سیا در عشق‌آباد برای اینکه بتواند به اطلاعات درون ایران دسترسی پیدا کند از عشق‌آباد پایتخت ترکمنستان به سمت منطقه مرزی ایران و ترکمنستان (فاریاب) آمده و به جمع‌آوری اطلاعات از رانندگان کامیون‌های عبوری پرداخته و طی آن از وضعیت اعتقاد مردم به ثبات نظام اسلامی یا اهمیت فناوری هسته‌ای و... پرداخته بود.
اما انگیزه اصلی امریکایی‌ها از اینگونه اقدامات جاسوسی را جدا از دسترسی به اطلاعات عمومی و کلی از فضای ایران باید در اقدامات بازدارنده و اقدامات خرابکارانه آنها دانست و این نکته‌ای است که در هفته گذشته رادیو ملی امریکا بر آن تأکید ورزیده بود.
در گزارش این رادیو که هفته قبل منعکس شده بود، آمده است که ایران و برنامه‌ هسته‌ای این کشور برای امریکا تبدیل به حریفی شده است که به راحتی از میدان به در نمی‌شود. ایران در بسیاری از حوزه‌های چالش‌برانگیز سیاست خارجی امریکا از جمله عراق، مناقشات فلسطینیان و اسرائیل، افغانستان و حتی برنامه هسته‌ای خود به عنوان بازیگری برجسته مقابل این کشور قدعلم می‌کند. سال‌های طولانی است که ساکنان کاخ سفید یکی پس از دیگری اسباب‌کشی می‌کنند و هنوز هم هیچ دولتی نتوانسته است راه‌حل دقیقی برای اصلاح آنچه «رفتار در ایران» نامیده می‌شود، پیدا کند.
رادیوی ملی امریکا سپس به یک راه‌حل بینابینی و به زعم خود خلاقانه برای مهار ایران اشاره می‌کند و آن عبارت است از جنگ مخفیانه، خرابکاری و اعمال فشار از طریق اهرم‌های اقتصادی و در تشریح تأثیر این اقدامات می‌افزاید: این جنگ مخفیانه شامل حملات سایبری، ترور و بمب‌گذاری و خرابی تأسیسات ایران است. در عمل ثابت شده که اینگونه اقدامات نتایج مؤثرتری نسبت به راه‌های دیپلماتیک دارند و در حال حاضر همین عملیات‌ها جایگزین بحث در مورد حمله به تأسیسات اتمی مشکوک این کشور شده است.
مروری بر اقدامات تخریب عوامل و جاسوسان امریکایی و صهیونیستی در ایران طی سال‌های اخیر، از ترور دانشمندان هسته‌ای، تولید و ارسال بدافزار استاکس‌نت و استارس، انفجار خطوط لوله گاز، انفجار حسینیه شهدای شیراز و... بیانگر این است که امریکایی‌ها و صهیونیست‌ها در یک جنگ اعلام نشده با ایران تلاش دارند که ناتوانی‌های خود در عرصه‌های مختلف دیپلماسی و مهار حرکت انقلاب اسلامی و به زعم خود تسلیم ایران در برابر نظام سلطه را علاوه بر حمایت از فتنه‌گران داخلی و جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی از طریق دامن زدن به اینگونه اقدامات جبران کنند که البته به رغم این اقدامات کور نشانه‌های شکست آنان نیز در این عرصه کاملاً آشکار است.
از این منظر اقدام وزارت اطلاعات در روزهای اخیر در شناسایی و دستگیری عوامل داخلی این شبکه جاسوسی نه تنها این سامانه دشمن را بر هم خواهد زد، بلکه نشانه دیگری از آمادگی و هوشیاری سربازان گمنام امام زمان(عج) است که همواره در همه عرصه‌ها دست برتر خود را بر سیستم‌های جاسوسی دشمن تحمیل کرده‌اند.

منبع: / روزنامه / جوان ۱۳۹۰/۳/۲
نویسنده : عباس حاجی‌نجاری