مقام معظم رهبری در دیدار مردم مازندران با ایشان به دو آسیب مهم و اساسی نخبگان اشاره کردند. اگرچه این دو آسیب برای همه زمان‌ها قابل تحقق است اما مصداق عینی آن در حوادث پس از انتخابات بیشتر از دیگر مواقع دیگر ظهور یافت.
1- برتر دانستن خود 2- امید به بیگانگان. در مورد نخست اتفاق بسیار مهمی در کشور افتاد. کسانی که خود را مدعی مردم و انقلاب اسلامی را انقلابی برای «جمهوریت» معرفی می‌کردند و در تقسیم‌بندی نظام به حاکمیت دوگانه، خود را در قطب جمهوریت تعریف می‌کردند؛ پس از انتخابات اصول مسلم دموکراسی و مردم‌سالاری را به سخره‌گرفتند و رأی خود را رأیی «کیفی»، «رأی نخبگان» و رأی دیگران را «توده‌ای» «پوپولیستی» و «ناآگاهانه» قلمداد کردند و از پذیرش رأی اکثریت امتناع کردند. این جماعت که تا دیروز حاکمیت دوگانه را تجویز می‌کردند تا خود را در کنار مردم به نمایش گذارند، پس از انتخابات بر اسب چموش «خودبرتربینی»سوار شدند و نه تنها جمهوری اسلامی بلکه همان حاکمیت دوگانه را نیز تمام شده یافتند و با عدم تمکین در مقابل اسلامیت، ‌جمهوریت به سمت آنارشیسم اجتماعی و سیاسی پیش رفتند. در خصوص بند دوم نیز اینگونه شد. خاستگاه امید به بیگانگان الزاماً در ارتباط مستقیم و دوطرفه خلاصه نمی‌شود. اشتراک ذهنی در مطالبه، نتیجه مشترک در مواجهه و تفسیر مشترک از حادثه، گرانیگاه و حلقه وصلی بود که بوی نفاق آن تا فراسوی مرزها پراکنده شده بود. امید به بیگانگان زمانی واضح‌تر شد که دشمن نگاه اخم‌آلوده‌ای از نفاق جدید مشاهده نکرد و رئیس‌جمهوری آمریکا با صراحت و برای اولین بار در تاریخ انقلاب اسلامی نام یکی از کاندیداهای معترض را بر زبان آورد و وی را «نماینده بخشی از هموطنانش دانست که به دنبال گشایشی به سمت غرب هستند». مقام معظم رهبری در این دیدار با صراحت از عدم باج‌دهی نظام سخن راندند. از آنان که هنوز احساس می‌کردند با نامه‌های پنهانی دیپلماسی خصوصی می‌توانند از گناهان بزرگ طفره بروند، متوجه این موضوع شدند که هتک حرمت نظام مقتدر و مظلوم جمهوری اسلامی، بدون هزینه نخواهد بود. آنان که بیانیه 17 موسوی و سخنان اخیر کروبی در به رسمیت شناختن دولت را به مثابه عقب‌نشینی‌ می‌دانستند و منتظر عقب‌نشینی قرینه‌ای نظام بودند، متوجه این موضوع شدند که قیام 9 دی رسالتی سنگین بر دوش نظام و رهبری نهاده است و آنان که در مقابل نظام، رهبری و قانون اساسی ایستادند فقط از همان راهی که رفتند می‌توانند برگردند و راه میانبری وجود ندارد. نظام جمهوری اسلامی با عدم تلقی بحران از حوادث پس از انتخابات، ‌نه در سیاست خارجی و پرونده هسته‌ای عقب نشست و نه «بچه لوس‌های» دیروز انقلاب را بدون تنبیه رها خواهد نمود. آنچه رهبری در دیدار مردم مازندران بیان داشتند، نتیجه رفراندوم 9 دی ماه بود. مگر می‌شود به نتیجه رفراندوم مردم بی‌توجه بود؟اعتراف رسمی و علنی به اشتباه و عذرخواهی از ملت و نظام و ابراز برائت از دشمنان امام و انقلاب، شاید بتواند کرشمه‌ای از چهره عبوس ملت ایران در مقابل بسترسازان فتنه باز نماید، در غیر این صورت نتیجه استمرار این مسیر همان خواهد بود که در هفت ماه گذشته مشاهده کردیم. چرا از آنچه ملت ما را بیدارتر می‌کند، استقبال نکنیم؟
حس برتری‌طلبی و امید به بیگانگان مرصاد نخبگان جامعه است که در حوادث امسال خودنمایی کرد. این تجربه برای نخبگان آینده ذی‌قیمت است، در غیر این صورت رفتار، مشی و مطالبه نخبگان پا پیچ آنان خواهد شد و «کوره‌های نخبه‌سوزی» را بر پا خواهد نمود.

منبع: / سایت خبری / جوان آنلاین ۱۳۸۸/۱۱/۱۰
نویسنده : عبدالله گنجی