عباس کی‌منش مشهور و متخلص به مشفق کاشانی، در سال ۱۳۰۴ در کاشان متولد شد. دوران ابتدایی و متوسطه‌ی تحصیل را در زادگاهش گذراند. پس از گرفتن مدرک دیپلم، در اداره‌ی فرهنگ به کار پرداخت. تحصیلاتش را نیز در دانشگاه تهران در رشته‌ی حسابداری ادامه داد و دانشنامه‌ فوق لیسانس گرفت. استاد مشفق کاشانی از اوان کودکی به شعر علاقه داشت. او در ۹سالگی نخستین شعر خود را سرود. بعدها به محافل ادبی کاشان راه یافت. در سال ۱۳۳۳ به تهران آمد و به عنوان دبیر در مدارس تهران مشغول به کار شد و تا سال ۱۳۵۸ که بازنشسته گردید، همچنان به دبیری اشتغال داشت.
استاد مشفق کاشانی با پیروزی انقلاب اسلامی، به عضویت «شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی»، «شورای شعر و ادب اداره‌ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران»، «شورای عالی شعر صدا و سیما» و «ریاست انجمن شاعران ایران» درآمد. او از غزل‌سرایانی ا‌ست که غزل‌هایش حاوی تصویرهای تازه با زبانی روان و اندیشه‌های نو است. «صدای غم»، «خاطرات»، «سرود زندگی»، «شراب آفتاب» و «آذرخش» از سروده‌های اوست. استاد مشفق کاشانی کارهای تحقیقی نیز دارد، مانند؛ «پرتو عرفان» در شرح اصطلاحات عرفانی کلیات شمس و «تصحیح دیوان صباحی بیدگُلی».
استاد مشفق کاشانی در ۲۸ دی ۱۳۹۳ در ۸۹ سالگی در تهران در حالی که در مراسمی به خواندن شعر برای حاضران مشغول بود، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. وی را در قطعه‌ی شعر و ادبیات آرامگاه بهشت زهرا به خاک سپردند.

بازنویسی و تنظیم: آرش امجدی