روزنامه شرق، چهارشنبه 12 آذر 1382 

تالیف مازیار فکرى ارشاد: مایکل کیمن متولد سال 1948 در شهر نیویورک و یکی از بزرگ ترین آهنگسازان و رهبران ارکستر معاصر، روز سه شنبه هجدهم نوامبر امسال در شهر لندن بر اثر سکته قلبی و در 55 سالگی درگذشت.

کیمن که از پیشگامان ژانر موسیقی راک کلاسیک در جهان شناخته می شد، در دو سالگی نواختن پیانو را آموخت. والدینش که خانواده ای اهل موسیقی بودند در سنین بالاتر نواختن گیتار و کلارینت را نیز به مایکل آموختند.

دو موزیسین بنام آن دوران یعنی پیت سیگر و هدی لدبتر که از دوستان صمیمی خانواده کیمن بودند در ساختن بنیان موسیقایی مایکل نقش بسزایی ایفا کردند. مایکل در دوران نوجوانی به آثار باخ، ژیلبرت و سالیوان عشق می ورزید و به آنها گوش می داد.

در دهه شصت کیمن ابتدا به دبیرستان موسیقی و هنر نیویورک رفت و سپس در مدرسه مشهور موسیقی جولیارد به تحصیل مشغول شد.

در دوران تحصیل در جولیارد که از مدرسه های عصا قورت داده و سنتی موسیقی کلاسیک شناخته می شود، هیبت مایکل جوان با موها و ریش های بلند و نامرتب بیشتر به یک گیتاریست هوی متال شباهت داشت.

آثار پرتعداد کیمن نشانگر ذوق فراوان و تسلط کامل بر حرفه آهنگسازی است. کیمن آهنگساز، رهبر ارکستر و تنظیم کننده بسیار قابلی بود و طیف وسیع و ناهمگونی از آثار موسیقی را به جای گذارد. از ارکستر فیلارمونیک لندن تا گروه هاردراک ایرو اسمیت، و از متالیکا تا دیوید سانبورن ساکسیفونیست.

در آغاز دهه هفتاد میلادی، کیمن به عضویت گروه راک اندرول انسمبل نیویورک درآمد. او مایه های فولک بلوز را حین آموختن ساز ابوا در جولیارد آموخت و سپس موسیقی کلاسیک برای اجرای باله را تجربه کرد.

در سال 1971 آهنگسازی را با ساخت موسیقی متن فیلم ذکریا آغاز کرد و تا پایان دهه هفتاد موسیقی متن سه وسترن آن زمان به نام های مرد آخر، بین خطوط و بدلکاران را ساخت.

اولین موفقیت عمده کیمن از همکاری با گروه راک نامدار پینک فلوید و ساخت موسیقی آلبوم دیوار، که موسیقی متن فیلمی به همین نام نیز هست به دست آمد. کیمن ردیف های سنگین هارد راک را در قالبی کلاسیک برای پینک فلوید نواخت.

کیمن به جز دیوار در دو آلبوم The Final Cut و The Division Bell نیز با پینک فلوید همکاری کرد.

در دهه هشتاد او دیگر به عنوان یک آهنگساز معتبر جاافتاده و تثبیت شده بود. در این دهه با اریک کلپتن در موسیقی متن فیلم های سلاح مرگبار، پسرخانه و سلاح مرگبار 2 همکاری کرد. همچنین با جورج هریسن در فیلم سورپریز شانگهای و هربی هنکاک در فیلم اکشن جکسون فعال بود.

ونوم، آنجلو، عشق من، منطقه مرده، برزیل، مونالیزا، ریوت، سو و باب، کسی برای مراقبت از من، متهم، جان سخت 1 و2، ماجراهای بارون مونچاوزن و جواز قتل از فیلم هایی بودند که در دهه هشتاد کیمن آهنگسازی آنها را بر عهده گرفت.

از آثار سینمایی دهه نود کیمن می توان به موسیقی متن فیلم هایی چون هادسن هاوک، آخرین پیشاهنگ، یخ آبی، آخرین قهرمان اکشن و سه تفنگدار اشاره کرد.

در سال 1991 ترانه فیلم رابین هود شاهزاده دزدان با صدای برایان آدامز با نام هر کاری می کنم ... Everything I do را ساخت که به جز عرصه سینما در عرصه موسیقی پاپ آن زمان نیز از ترانه های ماندگار و پرفروش بود. این آهنگ در جدول فروش هفتگی موسیقی انگلستان شانزده هفته در رده اول جاخوش کرد، کاندید جایزه اسکار شد و جایزه گرمی را نیز برای کیمن به ارمغان آورد.

موتیف های خاص راک تلفیقی کیمن در هالیوود محبوبیت فراوانی داشت. به همین خاطر پس از همکاری در آلبوم مشهور پاواروتی و دوستان به سال 94، در سال 95 دوباره همراه با برایان آدامز برای ترانه فیلم دون ژوان دومارکو با نام آیا هرگز زنی را واقعا دوست داشته ای؟ نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

سال 1996 موفقیت دیگری برای کیمن بود. موسیقی فیلم اپوس آقای هالند دومین جایزه گرمی را به او رساند. پس از آن نیز موسیقی متن فیلم هایی چون: صد و یک سگ خالدار، مرا به یاد می آوری؟، مهمان زمستانی، افق حادثه، چه رویاهایی می آیند و مردان X از دیگر آثار برتر کیمن در سال های پایانی عمرش بودند.

کیمن در کنار  آهنگسازی برای فیلم، نوازنده و رهبر ارکستری قدرتمند بود و پیانو و کی بورد را استادانه می نواخت. در سال 2001 سومین جایزه گرمی را برای ساخت و رهبری استادانه کنسرت ارکسترال متالیکا با عنوان S•M و با همکاری ارکستر فیلارمونیک سانفرانسیسکو از آن خود ساخت.

دیوید بووی، کبت بوش، یوریتمیکز، باب دیلن، استینگ و راد استوارت از خوانندگانی بودند که از آثار کیمن در ترانه های خود بهره جستند. از دیگر آثار کیمن می توان به یک کنسرتوی گیتار برای اریک کلپتن، یک کنسرتوی ساکسیفون برای دیوید سانبورن و همکاری با اپرای لااسکالای میلان اشاره کرد.