ضمان ناشی از تسبیب یکی از انواع ضمان قهری در حقوق ایران است. ضمان قهری به معنای مسئولیتی است که بدون قرارداد و به موجب قانون بر عهده کسی قرار می‌گیرد. ضمان ناشی از تسبیب زمانی است که شخص سبب تلف مال دیگری شود. در این صورت، شخص مسئول جبران خسارت است، حتی اگر خود مال را تلف نکرده باشد.

ضمان ناشی از تسبیب در ماده ۳۱۱ قانون مدنی ایران بیان شده است. این ماده مقرر می‌دارد: «هرگاه کسی سبب تلف مالی شود، ضامن است.»

ضمان ناشی از تسبیب شامل دو نوع ضمان است:

• ضمان عین: ضمان عین به معنای این است که شخص باید مال تلف شده را به مالک آن بازگرداند. اگر مال تلف شده غیرقابل بازگرداندن باشد، شخص باید قیمت آن را به مالک بپردازد.
• ضمان منافع: ضمان منافع به معنای این است که شخص باید منافعی را که از مال تلف شده به دست آورده است، به مالک بپردازد. منافع، درآمدی است که از مال تلف شده حاصل می‌شود، مانند اجاره بها، سود سهام یا بهره.

ضمان ناشی از تسبیب، مسئولیتی سنگین است که می‌تواند بر عهده تسبیب کننده قرار گیرد. تسبیب کننده باید در نظر داشته باشد که اگر سبب تلف مال دیگری شود، مسئول جبران خسارت خواهد بود.

در اینجا چند نمونه از ضمان ناشی از تسبیب آورده شده است:

• اگر شخصی با رانندگی بی‌احتیاطی، خودروی دیگری را تصادف دهد و خودرو از بین برود، مسئول جبران خسارت به مالک خودرو خواهد بود.
• اگر شخصی با سهل‌انگاری، آتشی را روشن کند و آتش به خانه همسایه سرایت کند و خانه از بین برود، مسئول جبران خسارت به مالک خانه خواهد بود.
• اگر شخصی با بی‌احتیاطی، درختی را قطع کند و درخت بر روی خودروی دیگری بیفتد و خودرو از بین برود، مسئول جبران خسارت به مالک خودرو خواهد بود.

ضمان ناشی از تسبیب یک مسئولیت قانونی است و تسبیب کننده نمی‌تواند از آن فرار کند. اگر شخصی سبب تلف مال دیگری شود، مسئول جبران خسارت خواهد بود و باید مال تلف شده را به مالک آن بازگرداند یا قیمت آن را بپردازد.