نويسنده : لیلا بقائی کردیانی 
استاد راهنما : جواهری محمد رضا 
استاد مشاور : میرزائی راضیه 
دانشگاه : حوزه علمیه خراسان تاريخ دفاع : واحد : مدرسه علمیه فاطمةالزهراء(س) تایباد
موضوع تحقیق نقش و مسئولیت مشترک و اختصاصی پدر و مادر در تربیت فرزندان. هدف از این تحقیق ایراد برخی از مطالب و ارائه آنها به پدران و مادران تا بدین وسیله به آنها کمک کرده تا درباره تربیت خانوادگی درست بیندیشند، ویژگی های آن را مدنظر داشته باشند و بتوانند از مشاهدات خود نتایجی بدست بیاورند. و این نوشتارهای ما تلاشی است برای کمک به پدران و مادران در تربیت فرزندان که به دانستنیهای مقدماتی تربیتی دست یابند، و تجربه و عمل خود را بررسی کنند و شیوه های درست تربیت فرزندان را بیابند. دامنه این تحقیق بسیار گسترده است و اگر بخواهیم به شرح آن بپردازیم شاید صدها و هزاران کتاب و مقاله شود، چرا که مسائل تربیتی نیازمند بحث و تحقیق فراوان است. منابعی که در این تحقیق به کار رفته کتابخانه ای بوده و شامل قرآن، کتب تفسیری و مرجع، کتابهی تربیتی و روانشناسی دانشوران ایرانی و غربی، و پاره ای از مقالات و نشریه ها است. پاسخی که از این اثر تحقیقی گرفتیم علاوه بر اینکه خود با نکات کلیدی و مهم در امر تربیت فرزندان آشنا شدیم به این مطلب نیز دست یافتیم که خانواده به عنوان یک جامعه کوچک تأثیر زیادی در رشد و نمو فرزندان دارد و عامل هر گونه تفاهم، پذیرفتن و نپذیرفتن. در اصل والدین هستند، زیرا کودک وقتی که به دنیا می آید اولین نگاهش به پدر و مادر می افتد و هر چه بیشتر رشد می کند نگاهش به پدر و مادرش بیشتر می شود و از آنها چیزهای تازه تری یاد می گیرد. و دیگر مطلب این است که هر یک از والدین دارای ویژگی هایی هستند که بدین وسیله وظایف آنها در قبال فرزندان مشخص می شود و این وظایف برخی متوجه یکی از آنها می شود که اختصاصی نام دارد، و برخی از این وظایف متوجه هر دوی آنهاست که مشترک نام دارد. به این مطلب نیز پی بردیم که هدف از تعلیم و تربیت فرزندان باید رشد فکری کودک، پرورش استعدادهای او، پرورش قوه قضاوت او، پرورش حس مسئولیت اخلاقی و اجتماعی او و بارآوردن او به عنوان یک عضو مفید جامعه تحت شرایط مساوی با دیگران باشد، و همه این مسئولیت ها در وحله اول متوجه پدر و مادر کودک می باشد، آنها باید با توجه به این اصول و ضوابطی که در امر تربیت فرزند قرار داد به تربیت فرزند از همان اوایل طفولیت بپردازند تا هم در مقابل خود و خدای خویش شرمنده نباشند و هم مسئولیت خویش را در قبال جامعه نیز به انجام برسانند. از دیگر نتایج مهم این مبحث این است که بهترین شیوه برای تربیت ملایمت و مدارا است که در رشد صحیح عواطف انسانی مؤثر است، زیرا راه و رسمهای خشن و تنبیهات مکرر در تربیت قلب را از بصیرت دور می کند و عواطف انسانی را از بین می برد. این مسلئه از مهمترین مسائل در امر تربیت فرزند است که اگر والدین بدان توجه نموده و این روش را در امر تربیت فرزند به کار گیرند، فرزندانی پاک و سالم خواهند داشت. خلاصه اینکه، والدین مهمترین ارکان رشد صحیح کودک هستند، پس رفتار، کردار و اعمال آنها در ساختن یک فرد از جامعه فردا مؤثر است، چرا که غنچه های امروز گل های شکفته فردا هستند.