سرلشکر حسن پاکروان فرزند فتح‌الله در سال 1290ش در تهران متولد شد و پس از پایان تحصیلات متوسطه برای فراگیری فنون نظامی به فرانسه رفت و از دانشکده افسری پواتیه و فونتن بلو فارغ‌التحصیل شد. در 1312 به ایران بازگشت و تا سال 1320 به تدریس در دانشگاه افسری مشغول بود. پس از شهریور 1320 تا 1328 به فرماندهی پادگان بوشهر و به سمت افسری انتظامات بنادر جنوب منصوب شد. سپس در 1338 به وابستگی نظامی ایران در پاکستان مأمور شد و در 1330 به ایران بازگشت. او از 1330 تا 1333 ریاست رکن دوم ستاد ارتش را برعهده داشت و سپس در 1334 با درجه سرتیپی به عنوان وابسته نظامی به هند رفت. پاکروان در 1334 فرماندهی مرزبانی کل کشور را به عهده گرفت و پس از تأسیس سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) در 1335 به ریاست سپهبد بختیار، به معاونت وی منصوب شد. از 1339 تا 1343 ریاست ساواک را برعهده گرفت.
از حوادث دوره ریاست وی بر ساواک سرکوب قیام 15 خرداد و دستگیری امام خمینی بود، پس از آنکه نیروهای مذهبی به حکومت فشار وارد کردند پاکروان به دیدار امام خمینی در پادگان عشرت‌آباد شتافت و دستور آزادی ایشان را صادر کرد. در آبان 1343 پس از سخنرانی شدیداللحن امام در قم علیه کاپیتولاسیون، سرلشکر پاکروان مأمور تبعید امام به ترکیه شد. پس از ترور منصور و روی کار آمدن دولت امیرعباس هویدا، پاکروان از ریاست ساواک برکنار و به وزارت اطلاعات منصوب شد. او این سمت را تا 1345 حفظ کرد، این آخرین پست اطلاعاتی وی بود. از 1345 تا 1348 سفیر ایران در پاکستان و از 1348 تا 1352 سفیر ایران در فرانسه بود.
پس از بازگشت از 1352 تا 1356 به بازرسی شاهنشاهی منصوب شد و از 1356 تا بهمن 1357 مشاور و سرپرست امور مالی وزارت دربار بود. پس از پیروزی انقلاب در ایران ماند، سپس دستگیر، محاکمه و در فروردین 1358 اعدام شد.

منابع:
1. http://www.iichs.org نوشته فاطمه معزی