ملت ایران، از هر قوم و نژاد و هر طایفه و مذهب که باشند، همه ایرانى‏اند و مسلمان و تمسک به اسلام را مهم‏ترین عامل عزت و عظمت ملت و استقلال و سربلندى کشور و رستگارى دنیا و آخرت خود مى‏دانند و همه یکدل و یک زبان، همواره با هم و در کنار هم هستند. به طور دقیق، از همین زاویه است که در ایران اسلامى، بسیارى قومیت‏ها و نژادها، گونه‏گونى زبان‏ها و فرهنگ‏ها، نه تنها تهدید و خطرى براى استقلال کشور نیست، چنانکه هیچ گاه نبوده است، بلکه یک فرصت نیز هست و همواره این تفاوت‏ها، مایه سربلندى و پیشرفت کشور بوده و هست و این رسالت و تکلیف دولتمردان است که به خوبى و شایستگى این پدیده را در جهت تکمیل ظرفیت‏ها، به کار گیرند.
در نظر اسلام، دعوت به اتحاد و انسجام، تنها یک مسئله سیاسى نیست، بلکه نفس وحدت و همبستگى امت اسلام یک ارزش بزرگ است. قرآن مجید، وحدت و الفت مسلمانان را «نعمت بزرگ» خداوند دانسته که در پرتو و سایه آن، عزت و کرامت پیدا مى‏کنند:
«و اعتَصِمُوا بحبل‏اللَّه جمیعاً و لا تَفرّقوُا و اذکروا نعمت‏اللَّه علیکم اذ کنتم اعداءً فالفَ بین قلوبُکُم فاصبحتم بنعمته اخواناً؛(1)
و همگان دست در ریسمان خدا زنید و پراکنده مشوید و از نعمتى که خدا بر شما ارزانى داشته است، یاد کنید آن هنگام که دشمن یکدیگر بودید و او دل‏هایتان را به هم مهربان ساخت و به لطف او برادر شدید.
امیرالمؤمنین(ع) در نامه‏ها و خطبه‏هاى بسیارى، در نهج‏البلاغه، بر اهمیت و ضرورت اتحاد و انسجام امت اسلامى تأکید کرده و آن را موهبت و نعمت بزرگى دانسته است که خداى سبحان به واسطه اعطاى آن بر مسلمانان منت نهاده است.
«... و انّ‏اللَّه سبحانه قد امتّن على جماعة هذه الاُمة فیما عقد بینهم من جبل هذه الألفة التى ینتقلون فى ظلّها و یاوُون الى کنفها بنعمة لایعرف احدمن المخلوقین لها قیمة لأنّها ارجح من کل ثمن و اجلّ من کل خطر؛(2)
همانا خداى سبحان، بر جماعت این امت منت نهاد و با الفت و وحدت آنان را با یکدیگر پیوند داد و منسجم ساخت، الفت و پیوندى که در سایه آن آرام گیرند و در پناه آن بیارمند. نعمتى که هیچ آفریده‏اى ارزش و بهاى آن را نمى‏داند! زیرا نعمت اتحاد امت اسلامى برتر از هر بهایى و بزرگ‏تر و مهم‏تر از هر امر مهم و گرانقدرى است.»
روشن است که منت نهادن خداوند بر نعمت و موهبتى، بیانگر بزرگى و اهمیت آن است. نعمت وحدت مسلمانان تا بدان حد مهم است که خداوند به خاطر اعطاى آن به امت اسلامى بر آنان منت مى‏گذارد. وحدتى که به مثابه دژ استوارى است که آحاد مردم مسلمان، مى‏توانند به آن پناه ببرند و در سایه آن بیارمند و از هر گزندى که ممکن است جامعه اسلامى را تهدید کند و در معرض خطر قرار دهد در امان باشند.
در نگاه امام(ع) به همان اندازه که اتحاد و انسجام در حفظ اقتدار و عظمت و در امان ماندن مسلمانان از هر گزندى مؤثر است به همان اندازه، بلکه بیش از آن تفرقه و اختلاف مصیبت‏بار و خطرآفرین است. و اگر مردم متفرق باشند، گرفتار انواع مصیبت‏ها و مشکلات و ذلت و زبونى مى‏گردند و گرداب حوادث، دیر یا زود آنها را در کام خویش فرو مى‏برد.
اعلام سال 1386 از سوى مقام معظم رهبرى، دام ظله، به عنوان سال اتحاد ملى و انسجام اسلامى، که برخاسته از درایت، تیزهوشى و آگاهى عمیق ایشان از مسائل مختلف داخلى و بین‏المللى است، فرصت ویژه‏اى را فراروى مسئولان نظام و همه آحاد مردم قرار داد تا بار دیگر با مطالعه اوضاع کشورهاى اسلامى و شرایط حاکم بر کشور عزیزمان ایران، صفوف خود را فشرده‏تر سازند و با اتحاد و همبستگى همه قشرهاى جامعه، راه را بر فتنه‏گران و تفرقه‏افکنان استکبارى و ایادى داخلى آنان سد کنند.
در پیروزى انقلاب بزرگ و شکوه‏مند اسلامى، که اکنون بیست و نهمین سالگرد آن را جشن مى‏گیریم، دو عامل، مهم‏ترین نقش را داشته‏اند یکى رهبرى حکیمانه امام خمینى،(رحمةاللَّه علیه) و دیگرى اتحاد و همبستگى همه مردم. امام خمینى، با معنویت و قداست و نیز تیزهوشى و صلابت خاصى که داشت، در همه مراحل، به بهترین و عالى‏ترین و بى‏سابقه‏ترین شکل، انقلاب را رهبرى کرد و رژیم سفاک و تا دندان مسلح پهلوى را، که آشکارا از ناحیه استکبار جهانى حمایت مى‏شد و همه قدرت‏هاى شرق و غرب و دولت‏هاى دست‏نشانده آنها که در منطقه پشت سر وى بودند، ساقط کرد و بر ویرانه‏هاى آن، نظام نوپاى اسلامى را بنیاد نهاد.
اتحاد مردم نیز در پیروزى انقلاب مثال زدنى است وحدت و انسجام همه قشرهاى ملت، چنان شکوهى را در برابر جهانیان به نمایش گذاشت که در هیچ یک از خیزش‏هاى اجتماعى و انقلاب‏هاى بزرگ جهان، همانند انقلاب الجزایر، انقلاب کبیر فرانسه، انقلاب شوروى و ... اتفاق نیفتاده بود. روشن است که انقلاب، یک پدیده مقطعى نیست که در برهه‏اى از زمان اتفاق افتاده باشد و تمام شود، بلکه انقلاب یک جریان است و حیات و بقاى آن به تداوم است و اصلاً ایستادن و توقف براى جریان انقلاب معنى ندارد.
و بر همین اساس اتحاد نیز نمى‏تواند محدود به دوران پیروزى انقلاب شود و لازم است وحدت و همبستگى همه قشرهاى مردم پا به پاى انقلاب و با همان شکوه و صلابت روزهاى پیروزى انقلاب، تداوم یابد تا فتنه‏ها را از میان بردارد و توطئه‏ها را خنثى کند.
در سپیده دم انقلاب، بسیارى از تحلیل‏گران استکبارى و عوامل آنها در داخل و خارج، به این دل‏خوش کرده بودند که به زودى شعله‏هاى خشم مردم فروکش مى‏کند و رشته‏هاى انسجام ملت از هم گسلد و صفوف متحد و به هم فشرده ملت از هم مى‏پاشد و با سست شدن پایه‏هاى اتحاد مردم بار دیگر آمریکا و انگلیس خواهند توانست با استفاده از سرویس‏هاى اطلاعاتى و جاسوسى خود و بهره‏گیرى از همان شگردهاى سال 1332، شاه را برگردانند و بساط چپاول خود را بار دیگر فراهم سازند، تردیدى نیست که اگر اتحاد و یکپارچگى همه قشرهاى ملت ادامه نمى‏یافت و یا حتى قدرى سست و متزلزل مى‏شد، حجم انبوه توطئه‏ها در داخل و خارج، راه‏اندازى جنگ تحمیلى، محاصره اقتصادى و هزاران شیطنت پیدا و پنهان دیگر، در همان ماهها و سال‏هاى اول، انقلاب را از پاى در آورده بود.
روشن است که کشور و انقلاب، اکنون در شرایط حساسى قرار دارد. استکبار جهانى، به سرکردگى آمریکاى جهان‏خوار در سال‏هاى اخیر، آشکارا بر دشمنى خود افزوده است و با تحریک قومیت‏هاى مختلف و پیروان مذاهب علیه یکدیگر، به تلاش برخاسته تا در صفوف متحد و منسجم امت شهیدپرور ایران رخنه اندازد و با دامن زدن به اختلافات مذهبى و قومى، این سد پولادین را بکشند. در همین راستا، دولتمردان غربى با سفرهاى دوره‏اى به کشورهاى مسلمان منطقه، تلاش مى‏کنند آنها را از اقتدار و پیشرفت‏هاى علمى ایران بترسانند و چنددستگى، در دنیاى اسلام به وجود آورند.
تردیدى نیست که پیشرفت‏هاى چشمگیر ایران در عرصه‏هاى علمى و فناورى، به ویژه دستیابى ایران به تکنولوژى پیشرفته غنى‏سازى اورانیوم، پرتاب ماهواره تحقیقاتى و اکتشافى به فضا، تولید داروهاى ضد ایدز و شیوهاى نوین درمانى با استفاده از سلول‏هاى بنیادى و تولد اولین گوسفند شبیه‏سازى شده و دهها و صدها نمونه دیگر در بخش‏هاى مختلف، خوشایند غرب نیست و آمریکا نمى‏تواند پیشرفت‏هاى بزرگ دانشمندان جوان این مرز و بوم را برتابد؛ از این روى با راه‏اندازى و پدیدآورى جنگ روانى و دمیدن در بوق‏هاى تبلیغاتى و با استفاده از اهرم فشار سیاسى بر کشورهاى منطقه و سازمان انرژى اتمى و اعمال نفوذ در شوراى امنیت سازمان ملل متحد، مى‏کوشد از طرفى ایران را از حق مسلم خود محروم سازد و راه پیشرفت‏هاى علمى جوانان دانشمند این مرز و بوم را سد کند و انحصار فناورى غنى‏سازى اورانیوم و بسیارى از دانش‏هاى دیگر را همچنان در انحصار خود و چند کشور معدود نگه دارد و کشور ما و همه کشورهاى ثروتمند اسلامى را همچنان وابسته و نیازمند خود قرار دهد و از این رهگذر استقلال، شرف و عزت امت اسلامى را خدشه‏دار سازد؛ و از طرف دیگر، با تبلیغات زهرآگین، کشورهاى منطقه، به ویژه همسایگان ایران را نسبت به ایران بدبین کند و پیشرفت‏هاى ایران را براى آنان خطرى بزرگ قلمداد کند. آتش فتنه و نفاق را بین قبیله‏ها، طایفه‏ها و دسته‏ها و گروههاى گوناگون، روشن کند و همه را به جان هم بیندازد و خود در این میان آتش‏بیار معرکه باشد، ولى به فضل الهى ملت بزرگ ایران به هوش است و با هدایت‏ها و جهت‏گیرى‏هاى خردمندانه و حکیمانه رهبر فرزانه انقلاب، این گونه فتنه‏گرى‏ها نمى‏تواند پایه اتحاد ملى و انسجام اسلامى را سست کند.
در همین راستا، مجله پیام زن، به سهم خود و در جهت ایفاى رسالت مطبوعاتى خویش، شماره‏اى را ویژه «اتحاد ملى و انسجام اسلامى» ساخته و تلاش کرده است جُستار، مقاله‏ها و گفتگوها و گزارش‏هایى را فراروى خوانندگان محترم قرار دهد، باشد که مفید افتد و مورد استفاده قرار گیرد.

پى‏نوشتها: -
1) آل عمران، آیه‏102.
2) نهج‏البلاغه، خ‏192.

منبع: / ماهنامه / پیام زن / 1386 / شماره 191 و 192، بهمن و اسفند ۱۳۸۶/۱۲