پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1397
پدیدآور: فاطمه نازدانه 
استاد راهنما: فرزاد حسن پور
 استاد مشاور: رامین نخعی مقدم
دانشگاه زابل، دانشکده آب و خاک
چکیده

در ایستگاه های هیدرومتری عمدتا به دلیل مشکل اندازه گیری دبی در شرایط وقوع سیلاب، رابطه دبی ـ اشل از روی داده های اندازه گیری شده مربوط به شرایط غیر سیلابی استخراج می گردد سپس برای شرایط سیلابی برون یابی می شود. استفاده از رابطه دبی ـ اشل برون یابی شده برای محاسبه سیلاب ممکن است مقادیر کمتر یا بیشتری را تخمین بزند. علت این موضوع این است که در شرایط جریان سیلابی ممکن است نوع فرم بستر تشکیل شده تغییر یابد و باعث تغییر مقاومت در برابرجریان گردد. بنابراین به منظور پیش‌بینی بهتر رابطه دبی ـ اشل لازم است از روابطی استفاده شود که در آن ها مقاومت فرم بستر در نظر گرفته شود. بنابراین در این تحقیق از روش های انیشتین - باروباروسا، شن، وایت، انگلوند و براونلی و وان راین برای تخمین رابطه دبی ـ اشل در ایستگاه هیدرومتری کهک واقع بر رودخانه سیستان استفاده گردید. در این راستا پس از جمع آوری داده‌های مورد نیاز شامل مقاطع عرضی، دانه بندی رسوبات، دبی و اشل اندازه‌گیری شده در ایستگاه هیدرومتری کهک رابطه تجربی دبی و اشل براساس روش های مختلف محاسبه گردید و در نهایت دبی های محاسباتی و اندازه گیری شده متناظر برای بازه ی زمانی 1370 تا 1394 براساس معیارهای ارزیابی RMSE و MBE مقایسه گردید. نتایج نشان داد که روش انیشتین ـ باروباروسا در دبی های کم و شرایط غیر سیلابی دبی ـ اشل اندازه گیری شده را خوب تخمین می زند ولی در دبی های بالا مقدار اختلاف زیاد می باشد که یکی از از این دلایل اختلاف می تواند ناشی از تغییر فرم بستر در شرایط سیلابی می باشد. روش وایت و همکاران نیز که بر مبنای داده های آزمایشگاهی می باشد، نتایج خوبی در رودخانه سیستان نشان نمی دهد. از آنجا که اندازه ی ذرات مواد بستر رودخانه سیستان در محل ایستگاه کهک در دامنه اندازه ی ذرات مواد رسوبی مورد استفاده در رابطه براونلی (88/0تا8/2میلیمتر)قرار می گیرد، این روش بهترین نتایج را در رودخانه سیستان ارائه می دهد.