زندگی‌نامه
در بیست و چهارم اردیبهشت سال 1309 در لاهیجان به دنیا آمد. پدرش علاقه زیادی به حیوانات داشت و حیاط بزرگ خانه‌شان پر از حیوانات گوناگون بود. اخت شدن با طبیعت و حیوانات، بسیار روی او تأثیر داشت. مادرش از خانواده‌های اصیل لاهیجان بود و خانه پدری‌اش که در بافت قدیمی لاهیجان بود، معماری زیبایی داشت و برای حسین بسیار جالب بود؛ خانه‌ای بود با اُرسی‌ها، شیشه‌های رنگی، سقف شیب‌دار و حیاطی وسیع و پردرخت و سقف ‌خانه پر بود از نقاشی‌هایی که دوازده ماه سال را نشان می‌دادند. هشت ساله که شد او را در دبستان حقیقت ثبت نام کردند. از همان زمان به نقاشی علاقه نشان داد و در سال‌های دبیرستان نقاشی برای او جدی‌تر شد. تا آن زمان بدون هیچ راهنمایی کار کرده بود.

در دبیرستان معلم خوشنویسی‌اش آقای مخمر، مشوق خوبی برای او بود. بعد از مدتی، با نقاشی به نام حبیب محمدی آشنا شد که در شوروی تحصیل نقاشی کرده بود و منظره‌های زیبایی می‌کشید.

حسین محجوبی اصیل در سال ۱۳۲۹ به تهران آمد و دوران متوسطه را در دبیرستان البرز ادامه داد. سال۱۳۳۳ دیپلم‌اش را در رشته طبیعی گرفت و بلافاصله در دانشکده هنرهای زیبا و در رشته نقاشی پذیرفته شد.

پدرش دوست داشت که او در رشته‌ای به جز هنر ادامه تحصیل دهد. وقتی که در رشته نقاشی پذیرفته شد، از او خواست تا در کنار نقاشی کار دیگری نیز فرا بگیرد. بنابراین او از همان سال اول دانشجویی، در کنار کلاس‌های نقاشی، به طور آزاد در کلاس‌های معماری نیز شرکت می‌کرد. در سال‌ ۱۳۳۷ که شهرداری تهران قصد داشت به شهر تهران سر و سامانی ببخشد، تعداد زیادی را در رشته شهرسازی دعوت به کار کرد و این فرصتی شد تا او نیز در« سازمان شهرسازی شهرداری تهران» استخدام شود.

حسین محجوبی در سال ۱۳۳۸ در رشته نقاشی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۳۴۳ از سوی شهرداری تهران مأمور طراحی و ساخت پارک ساعی شد. پارک ساعی با وسعت صد وبیست هزار متر مربع، به تدریج و با نفرات محدود در زمانی طولانی ساخته شد. این زمان طولانی برای او فرصتی شد تا در طراحی آن مطالعه و دقت بیشتری داشته باشد.

او در دوازده سالی که مدیر پارک‌های تهران بود، در ساخت فضاهای سبز تهران از جمله استادیوم آزادی، فضای سبز میدان آزادی تا فرودگاه، نمایشگاه بین‌المللی و تعدادی پارک، نظارت و همکاری داشت. در سال ۱۳۵۴ به اداره منابع طبیعی منتقل و به مدت سه سال در بخش طراحی برای پارک‌های کویری مشغول به کار شد و سرانجام در سال ۱۳۵۷ بعد از بیست سال همکاری بازنشسته شد.

حسین محجوبی در سال‌های تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا، علی‌رغم شغلی که داشت، فعالانه نقاشی را دنبال می‌کرد و در چند نمایشگاه گروهی از جمله در انجمن فرهنگی ایران و امریکا، دو بار در سال‌های ۱۳۳۵ و ۱۳۳۶ شرکت کرد و در هر دو حضور خود موفق به کسب جوایزی نیز شد. اولین نمایشگاه انفرادی‌اش نیز در سال‌های دانشجویی در باشگاه معلمان مهرگان و در سال 1337 برگزار شد.

او نمایشگاه‌های متعددی برگزار کرد و در سال ۱۳۵۷ کتابی با نام «فرشته باران» را تصویرگری کرد که کتاب سال شناخته شد. این کتاب نوشته خانم مهدخت کشکولی بود. استاد محجوبی در ایران و تعدادی از کشورهای اروپایی و امریکا نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی برگزار کرد که می‌توان به این‌ها اشاره کرد: نمایشگاه‌های انفرادی  گالری سایروس پاریس سال۱۳۴۹، گالری خانه ۹۲-سال های۱۳۴۹، ۱۳۵۱و۱۳۵۵، گالری سن پاول استکهلم ۱۳۵۲گالری خانه ۱۳۵۶و۱۳۵۸ و…

در مهرماه ۱۳۹۷ در مراسم پایانی ششمین جشنواره بین‌المللی هنر برای صلح، نشان عالی «هنر برای صلح» به حسین محجوبی و ۳ هنرمند دیگر اهداء شد.

استاد حسین محجوبی اصیل مدرک درجه یک هنری دارد و از آغاز فعالیت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت، در آن عضو بوده است.

منبع: موسسه هنرمندان پیشکسوت