پارسای داخل کشور دکتری حرفه‌ای (عمومی) 1399
پدیدآور: محمد بیات 
استاد راهنما: ابوالفضل غنی ئی
استاد راهنما: مجید جمشیدیان مجاور
استاد مشاور: علی میرشاهی
دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده دامپزشکی
چکیده

بورناویروس پرندگان (ABV)، ویروسی RNA دار و دارای غلاف می‌باشد که سبب التهاب سیستم عصبی مرکزی، محیطی و خودکار می‌شود که درنتیجه‌ی آن بروز مشکلات گوارشی و عصبی در پرندگان به‌خصوص طوطی‌سانان را شاهد هستیم. این ویروس یکی از عوامل ایجاد سندرومی به نام PDD (Proventriculus dilation disease) می‌باشد. از علائم بالینی این سندرم می‌توان به مشاهده‌ی غذای هضم نشده در مدفوع، استفراغ، ضعف و عدم تعادل اشاره کرد. روش‌های شناسایی پرندگان آلوده به بورناویروس شامل: رادیوگرافی ساده یا با ماده حاجب (جهت تشخیص اولیه)، هیستوپاتولوژی بافت‌های آلوده و RT-PCR می‌باشد. برای انجام تست RT-PCR در پرنده می‌توان از نمونه‌های پر و مدفوع و نمونه‌های کالبدگشایی (پیش معده) استفاده کرد. در این مطالعه از 40 پرنده که شامل عروس هلندی و مرغ عشق می‌باشند، نمونه برداری انجام شد (36 نمونه پر و 4 نمونه پیش معده). بررسی های صورت گرفته در این مطالعه، شامل رادیولوژی و جستجوی ویروس به روش RT-PCR می باشد. پس از بررسی عکس های رادیولوژی، از مجموع 40 پرنده، %5/55 پرندگان اتساع پیش معده داشتند و %5/47 از نمونه ها، نتایج تست RT-PCR آن ها مثبت اعلام گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، در بسیاری از موارد نتایج بین رادیولوژی و RT-PCR با یکدیگر تطابق داشتند ولی در مواردی نیز بین این دو روش تشخیصی تناقضاتی وجود داشت که نیازمند مطالعات بیشتر می باشد. از مجموعه ی این داده ها می توان به این نتیجه رسید که با توجه به اینکه روش RT-PCR حساسیت و ویژگی بالایی دارد ولی بهتر است در کنار این روش عکس رادیولوژی نیز تهیه گردد. بر مبنای نتایج حاصل از این مطالعه شیوع بورناویروس در منطقه بالا می باشد و ضروری است که رعایت نکات بهداشتی و نیز تست پرندگان جدید مورد تاکید قرار گیرد.