یوهانس ویلهلم ینسن (زاده ۲۰ ژانویهٔ ۱۸۷۳ – درگذشته ۲۵ نوامبر ۱۹۵۰) نویسندهٔ دانمارکی بود که در سال ۱۹۴۴ میلادی موفق شد جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد.
ینسن در روستای فارسو در شمال دانمارک به دنیا آمد. پدرش یک دامپزشک بود و همین دلایل باعث شد او دریک محیط روستایی رشد و نمو پیدا کند. ینسن در جوانی به تحصیل در رشتهٔ پزشکی پرداخت، اما پس از مدتی به نویسندگی علاقه‌مند شد.
ینسن آثار متنوعی در ژانرهای مختلف نوشت، از جمله رمان، داستان کوتاه، شعر، نمایشنامه و مقاله. آثار او به تعدادی از زبان‌های مختلف ترجمه شده‌اند.
آثار ینسن اغلب به موضوعاتی چون طبیعت، تاریخ و فرهنگ دانمارک می‌پردازند. او در آثار خود تلاش می‌کرد تا تصویری واقعی و صادقانه از زندگی مردم دانمارک ارائه دهد.
ینسن در سال ۱۹۴۴ میلادی برای «قدرت و تخیل شاعرانه‌اش که با وسعت دید و سبکی جسورانه و مدرن همراه شده است» برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شد. او تنها نویسندهٔ دانمارکی است که این جایزه را دریافت کرده است.
برخی از آثار مهم ینسن عبارتند از:

رمان‌های «دختر هانس آندرسن» (۱۸۹۵)، «افسانه‌های دانمارکی» (۱۸۹۸) و «مردان شمالی» (۱۹۱۲)
مجموعه داستان‌های کوتاه «افسانه‌های دانمارکی» (۱۸۹۸)
نمایشنامه‌های «درخت بلوطی که می‌خندید» (۱۹۳۰) و «دختر هانس آندرسن» (۱۹۳۴)
مجموعه شعر «شعرهای دانمارکی» (۱۹۰۶)

ینسن تأثیر زیادی بر ادبیات دانمارک داشته است. او را یکی از بزرگترین نویسندگان دانمارکی قرن بیستم می‌دانند.