رشد اقتصادی یکی از اهداف مهم هر جامعه است. رشد اقتصادی به معنای افزایش تولید ناخالص داخلی در یک دوره زمانی مشخص است. تولید ناخالص داخلی معیاری از ارزش کل تولیدات و خدمات یک کشور در یک سال است.
کار و تولید دو عامل اساسی در تحقق رشد اقتصادی هستند. کار به معنای فعالیتی است که انسان برای تولید کالاها و خدمات انجام می دهد. تولید نیز به معنای فرآیند تبدیل عوامل تولید به کالاها و خدمات است.
کار و تولید به یکدیگر وابسته هستند. کار بدون تولید معنا ندارد و تولید نیز بدون کار امکان پذیر نیست.
کار و تولید نقش های مهمی در رشد اقتصادی ایفا می کنند. این نقش ها عبارتند از:

افزایش تولید کالاها و خدمات: کار و تولید موجب افزایش تولید کالاها و خدمات در جامعه می شوند. افزایش تولید کالاها و خدمات موجب افزایش رفاه و آسایش مردم می شود.
ایجاد اشتغال: کار و تولید موجب ایجاد اشتغال در جامعه می شوند. اشتغال موجب افزایش درآمد خانوارها و کاهش فقر می شود.
افزایش درآمد ملی: کار و تولید موجب افزایش درآمد ملی می شوند. افزایش درآمد ملی موجب افزایش توان اقتصادی کشور می شود.
بهبود توزیع درآمد: کار و تولید موجب بهبود توزیع درآمد در جامعه می شوند. بهبود توزیع درآمد موجب کاهش نابرابری و شکاف طبقاتی می شود.

برای افزایش نقش کار و تولید در رشد اقتصادی، باید شرایطی را فراهم کرد که موجب افزایش انگیزه کار و تولید شود. این شرایط عبارتند از:

ایجاد فرصت های شغلی مناسب: برای افزایش انگیزه کار، باید فرصت های شغلی مناسب برای مردم فراهم شود. فرصت های شغلی مناسب باید از نظر نوع، میزان درآمد و امنیت شغلی مناسب باشند.
آموزش و مهارت آموزی: برای افزایش بهره وری کار، باید به آموزش و مهارت آموزی مردم توجه شود. آموزش و مهارت آموزی موجب افزایش دانش و مهارت کارگران و کارآفرینان می شود.
حمایت از سرمایه گذاری: برای افزایش تولید، باید از سرمایه گذاری حمایت شود. حمایت از سرمایه گذاری موجب افزایش منابع مالی و تجهیزات مورد نیاز تولید می شود.

با توجه به نقش مهم کار و تولید در رشد اقتصادی، دولت ها باید سیاست هایی را اتخاذ کنند که موجب افزایش انگیزه کار و تولید شود.