چکیده:
خودکارآمدی به باور فرد در توانایی خود در انجام یک کار یا کسب موفقیت در یک موقعیت خاص اشاره دارد. عملکرد تحصیلی نیز به میزان موفقیت فرد در تحصیلات رسمی گفته می‌شود. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبتی دارد. این بدان معناست که افرادی که خودکارآمدی بالاتری دارند، عملکرد تحصیلی بهتری نیز دارند.
در پژوهش حاضر، رابطه خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی در دختران با رویکرد فراتحلیل بررسی شد. برای این منظور، داده‌های 99 مطالعه منتشر شده در بین سال‌های 1382 تا 1400 گردآوری شد. نتایج تحلیل فراتحلیل نشان داد که میانگین اندازه اثر رابطه خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی در دختران برابر با 422/0 است. این نشان می‌دهد که رابطه بین خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی در دختران قوی است.
علاوه بر این، نتایج تحلیل نشان داد که رابطه خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی در دختران در پژوهش‌هایی که از دانش آموزان راهنمایی به عنوان نمونه استفاده شده، نسبت به سایر پژوهش‌ها بیشتر است. همچنین نتایج نشان دادند که از میان انواع خودکارآمدی، خودکارآمدی اجتماعی بیشترین ارتباط را با عملکرد تحصیلی دختران دارد.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که خودکارآمدی یکی از عوامل مهم در تعیین عملکرد تحصیلی دختران است. بنابراین، تقویت خودکارآمدی دختران می‌تواند به بهبود عملکرد تحصیلی آنها کمک کند.
کلمات کلیدی:

خودکارآمدی
عملکرد تحصیلی
دختران
فراتحلیل

مقدمه:
خودکارآمدی به باور فرد در توانایی خود در انجام یک کار یا کسب موفقیت در یک موقعیت خاص اشاره دارد. خودکارآمدی یک عامل مهم در تعیین عملکرد تحصیلی افراد است. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبتی دارد. این بدان معناست که افرادی که خودکارآمدی بالاتری دارند، عملکرد تحصیلی بهتری نیز دارند.
خودکارآمدی به دو طریق می‌تواند بر عملکرد تحصیلی تأثیر بگذارد:

با افزایش تلاش و انگیزه: افرادی که خودکارآمدی بالاتری دارند، بیشتر احتمال دارد که برای موفقیت تلاش کنند و انگیزه داشته باشند.
با کاهش اضطراب و استرس: افرادی که خودکارآمدی بالاتری دارند، کمتر دچار اضطراب و استرس می‌شوند. اضطراب و استرس می‌توانند بر تمرکز و یادگیری تأثیر منفی بگذارند.

در پژوهش حاضر، رابطه خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی در دختران با رویکرد فراتحلیل بررسی شد. فراتحلیل روشی آماری است که برای ترکیب نتایج مطالعات مختلف استفاده می‌شود.
روش:
برای این پژوهش، داده‌های 99 مطالعه منتشر شده در بین سال‌های 1382 تا 1400 گردآوری شد. این مطالعات در ایران انجام شده بودند و از روش‌های مختلف برای اندازه‌گیری خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی استفاده کرده بودند.
برای تحلیل داده‌ها، از روش میانگین اندازه اثر استفاده شد. میانگین اندازه اثر یک شاخص برای اندازه‌گیری شدت رابطه بین دو متغیر است.
یافته‌ها:
نتایج تحلیل فراتحلیل نشان داد که میانگین اندازه اثر رابطه خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی در دختران برابر با 422/0 است. این نشان می‌دهد که رابطه بین خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی در دختران قوی است.
علاوه بر این، نتایج تحلیل نشان داد که رابطه خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی در پژوهش‌هایی که از دانش آموزان راهنمایی به عنوان نمونه استفاده شده، نسبت به سایر پژوهش‌ها بیشتر است. این ممکن است به این دلیل باشد که دانش آموزان راهنمایی در حال شکل‌گیری هویت خود هستند و خودکارآمدی نقش مهمی در این فرآیند دارد.
همچنین نتایج نشان دادند که از میان انواع خودکارآمدی، خودکارآمدی اجتماعی بیشترین ارتباط را با عملکرد تحصیلی دختران دارد. این بدان معناست که باور فرد در توانایی خود در برقراری ارتباط موثر با دیگران، با عملکرد تحصیلی او رابطه نزدیکی دارد.
بحث و نتیجه‌گیری:
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که خودکارآمدی یکی از عوامل مهم در تعیین عملکرد تحصیلی دختران است. بنابراین، تقویت خودکارآمدی دختران می‌تواند به بهبود عملکرد تحصیلی آنها کمک کند.
برخی از راهکارهای تقویت خودکارآمدی دختران عبارتند از:
*