مشاهده اجزای به هم پیوسته این جهان پهناور و گردش عمومی آن و نظام های جزئی خیره کننده و مرتبط به هم که در هر گوشه و کنار آن در جریان است و در نتیجه هر یک از پدیده ها به سوی هدف خاص و مقصد ویژه خود با نهایت نظم و ترتیب در سیر و حرکت می باشند، برای هر انسان خردمند روشن می سازد که جهان هستی و هر چه در آن است در وجود و بقای خود از یک وجود و مقام فناناپذیری سرچشمه می گیرد که با قدرت بیکران و علم بی پایان خود جهان و جهانیان را آفریده است و هر یک از آفریده های خود را در مهد پرورش قرار داده با عنایت رحمت خاص خود به سوی مقصد کمالیش سوق می دهد. خدایی که به کارهای ناممکن قادر و به اوضاع آفرینش عادل و دادگر است. اوست که هستی اش فناناپذیر است و به هر چیز توانا و دانا می باشد.
خداوند در قرآن می فرماید: "ولله ملک السماوات والارض یخلق ما یشاء والله علی کل شی قدیر". سلطنت حقیقی جهان فقط برای خداست، هرچه بخواهد می آفریند و به همه چیز قادر و توانا است. خداوند از خلق جهان هستی و دستگاه آفرینش با آن همه پیچیدگی و اجزای کاملش اهداف خاصی داشته است و تمامی پدیده های جهان به سوی مقصدی خاص در حرکت و تکامل اند که این سیر و تحول ناشی از قدرت و توانایی نامحدود خداوند یگانه است. توانایی و قدرت، نسبت به یک چیز داشتن وسیله لازم برای همان چیز است و چون هر پدیده ای که در جهان هستی فرض شود نیازمندی آن در هستی و گردش زندگی با خدای متعال رفع می شود. باید گفت که خدای متعال توانایی و قدرت همه چیز را دارد. قدرت و توانایی خداوند خارج و ماوراء ذهن محدود و کوچک انسان و دیگر مخلوقاتش است. اوست که می تواند غیر ممکن را ممکن سازد. اوست که توانایی حل مشکلات و سختی های زندگی افراد را دارد. اوست که توانایی خلق و آفرینش تمام هستی و موجودات را از عدم دارد و باز خدای قادر و تواناست که می تواند انسان را خلق کند، بمیراند و دوباره در روز قیامت برای رسیدگی به حساب دنیوی اش زنده کند. زیرا هدف از آفرینش جهان و انسان ها، رسیدگی به اعمال نیک و بد آنها در جهانی دیگر و ابدی است تا حق و حقوق کسانی که ضایع شده گرفته شود و گناهکاران به سزای اعمال خود برسند.
این مسئله از طرفی با عدالت خداوند پیوند می خورد. عدل و دادگری از صفات دیگر خداوند است که لازمه جهان آفرینش می باشد. چنان که خداوند در قرآن کریم پیوسته عدل را ستوده و ظلم وستم را نکوهش می کند و مردم را به عدالت و دادگری امر نموده و از ظلم و ستم نهی می نماید. عدالت خداوند ایجاب می کند که جهانی غیر از این دنیا باشد که در آن به تمامی اعمال نیک و بد انسان ها رسیدگی نماید. از طرفی خداوند به تمامی مخلوقات خود صفات و ویژگی های گوناگونی داده است. بنابراین هر پدیده ای در پیش خود در نهایت خوبی ساخته شده است، زشتی و ناروایی یا عیب و نقصی که در بعضی از موجودات دیده می شود از راه مقایسه و نسبت پیش می آید و گرنه تمامی موجودات هستی که مخلوق خدا هستند زیبا و کامل خلق گشته اند و این مسئله با عدل الهی منافاتی ندارد. "ان الله لایظلم مثقال ذره". یعنی خدا به اندازه سنگینی ذره ای به کسی ظلم نمی کند.
هر خوبی و زیبایی که در جهان است و هر صفات کمال که تصور می کنیم، نعمتی است که خدای متعال به آفریدگان خود عطا نموده و به آن یکی از نیازمندی های آفرینش را رافع کرده است. پس خداوند عادل و قادر به جهان هستی است.

منبع: / روزنامه / رسالت ۱۳۹۰/۲/۱۳
نویسنده : یحیی زارعیان