پاسخ کوتاه این است که فضای گیتی با وجود درخشش میلیاردها ستاره باز هم تاریک است زیرا:

فاصله زیادی بین ستاره‌ها وجود دارد.
عمر جهان نسبتاً کوتاه است.
ماده تاریک بخش عمده‌ای از جهان را تشکیل می‌دهد.

در پاسخ طولانی‌تر، باید به این نکته توجه داشت که نور ستاره‌ها در فضا پخش می‌شود. به همین دلیل، هرچه فاصله ستاره‌ای از زمین بیشتر باشد، درخشندگی آن در چشم ما کمتر دیده می‌شود.
علاوه بر این، عمر جهان نسبتاً کوتاه است. ستاره‌ها عمری محدود دارند و در نهایت می‌سوزند. بنابراین، تعداد ستاره‌های درخشانی که در حال حاضر در جهان وجود دارند، نسبت به تعداد کل ستاره‌های جهان کمتر است.
ماده تاریک نیز یکی از عواملی است که باعث می‌شود فضای گیتی تاریک به نظر برسد. ماده تاریک بخش عمده‌ای از جهان را تشکیل می‌دهد، اما ما نمی‌توانیم آن را ببینیم. ماده تاریک نور را جذب می‌کند و باعث می‌شود فضای گیتی تاریک‌تر به نظر برسد.
در مجموع، این عوامل باعث می‌شوند که فضای گیتی با وجود درخشش میلیاردها ستاره باز هم تاریک به نظر برسد.
در اینجا به توضیح جزئی‌تر هر یک از این عوامل می‌پردازیم:
فاصله زیاد بین ستاره‌ها
فاصله بین ستاره‌ها در فضا بسیار زیاد است. به عنوان مثال، فاصله خورشید از نزدیک‌ترین ستاره به آن، یعنی پروکسیما قنطورس، ۴.۲ سال نوری است. این بدان معناست که نور خورشید ۴.۲ سال طول می‌کشد تا به پروکسیما قنطورس برسد.
فاصله بین ستاره‌های دیگر نیز به همین ترتیب زیاد است. به همین دلیل، حتی اگر ستاره‌ای بسیار درخشان باشد، نور آن زمانی که به زمین می‌رسد، بسیار ضعیف شده است.
عمر کوتاه جهان
عمر جهان حدود ۱۳ میلیارد سال است. این رقم در مقیاس انسانی بسیار طولانی به نظر می‌رسد، اما در مقیاس نجومی اینگونه نیست.
ستاره‌ها عمری محدود دارند. ستاره‌های کوچک‌تر عمری حدود ۱۰ میلیارد سال دارند و ستاره‌های بزرگ‌تر عمری حدود چند میلیون سال دارند.
بنابراین، تعداد ستاره‌های درخشانی که در حال حاضر در جهان وجود دارند، نسبت به تعداد کل ستاره‌های جهان کمتر است.
ماده تاریک
ماده تاریک بخش عمده‌ای از جهان را تشکیل می‌دهد. اخترشناسان تخمین می‌زنند که ماده تاریک حدود ۸۵ درصد از جهان را تشکیل می‌دهد.
ماده تاریک را نمی‌توانیم ببینیم، اما وجود آن را از طریق اثرات گرانشی‌اش می‌دانیم. ماده تاریک نور را جذب می‌کند و باعث می‌شود فضای گیتی تاریک‌تر به نظر برسد.
با گذر زمان (در مقیاس نجومی و نه در مقیاس عمر کوتاه انسان‌ها) نور ستاره‌های بیشتری به زمین خواهد رسید و جهان و فضای اطراف نورانی‌تر به نظر خواهد رسید. همچنین، با افزایش سن جهان، ستاره‌های جدیدی نیز شکل خواهند گرفت. به این ترتیب، در آینده جهان نورانی‌تر خواهد شد.