روزنامه همشهری، شنبه 27 مرداد ,1375 17 آگوست ,1996 سال چهارم , شماره 1044

بازسازی یک کشور پس از سالها جنگ , همیشه فرایندی کند و دردناک است, به ویژه اگر آب و هوای آن غیرقابل پیش بینی باشد.
به گزارش تلویزیون بی. بی. سی ,اریتره که جوانترین کشورآفریقاست, و از 3 سال پیش استقلال خود را از اتیوپی به دست آورد, برای خود هویتی جدید را قالب ریزی کرده است. اما هنوز یکی از فقیرترین کشورهای جهان است.
تهدید دایمی خشکسالی نشان از آن دارد که زندگی همیشه تکاپویی سخت است. در اریتره کمبود مواد غذایی مساله ای دایمی است. هنگامی که فصل بذرافشانی در ارتفاعات اریتره فرا می رسد, کشاورزان با نگرانی چشم به آسمان می دوزند و در انتظار نخستین نشانه های باران به سر می برند. اما هیچ چیز در اینجا قابل پیش بینی نیست و باران می تواند تفاوت میان زندگی و مرگ باشد.
بنابر این, ساخت سدهای کوچک اولویت یافته است.
برای مثال, در جنوب اسمره ,مرکز این کشور, سدی ساخته شده است, که آب مورد نیاز حدود 3 هزار تن در منطقه را تامین می کند. حتی در یک روز تعطیل ملی, روستائیان برای کمک به ساخت سد جمع می شوند. این گردهمایی نمادی از فلسفه خوداتکایی اهالی اریتره است که به آنان کمک کرد تا در جنگی 30 ساله پیروز شوند.
یک کارشناس می گوید: آب به معنای زندگی است, و به کمک آن زندگی این جامعه تغییرخواهد کرد. زیرا نه تنها آنان آب را برای مصرف روزانه خودبه کار خواهند برد, بلکه آن را برای محصولات کشاورزی مصرف خواهند کرد. این محصولات در درجه اول برای خودشان خواهد بود, و سپس آنها محصول کافی برای فروش به بازار تولید خواهند کرد. اهالی اریتره تمام کوشش خودرا برای توسعه کشاورزی به کارمی برند. زندگی اکثر جمعیت این کشور از کشاورزی تامین می شود. در گذشته ,منطقه جنوب اسمره برای کشت غلات در نظرگرفته شده بود, اما اکنون بابه کار گرفتن سیستم جدیدآبیاری, روستاییان توانسته اند سبزیجات هم به عمل آورند,آنان کشتزارهای کوچک خود را تقسیم نموده اند, و از هر قطعه زمین استفاده می کنند. هر چند تولید مواد غذایی افزایش یافته است, امامناطق روستایی فقیر مانده اندو در چنگال آب هوایی غیرقابل پیش بینی گرفتار هستند.

یک کارشناس می گوید: اگر مادیدگاه خوشبینانه را در نظر بگیریم, و چند سالی باران خوبی را داشته باشیم, می توانیم امیدوار باشیم که این کشور به سرعت خود را بازسازی خواهد کرد.
اما یک سال مانند 1995 کافی است تا آنچه به دست آمده است از دست برود. پس همه چیز به مویی بسته است و آن هم وابستگی به آب وهوا دارد.
در تلاش برای متنوع سازی محصولات در کشور یکی ازدارایی های ملی مورد توجه قرارگرفته است که تاکنون واقعابه حساب نیامده بود. منبع مهمی که اهالی اریتره امیدوارند از آن بهره برداری کنند, تا نیاز مواد غذایی آنها برآورده شود, دریای سرخ است. در شهرمساوا سعی بر این است که صنعت ماهیگیری راگسترش دهند.
عرضه ثابت ماهی تضمین شده است. اما مساله این است که بیشتر اهالی اریتره به طور سنتی ماهی خور نیستند. دولت اریتره سعی دارد مردم این کشور را به خوردن ماهی ترغیب کند. برنامه هایی هست که ماهی بیشتری را در دسترس اهالی قرار داده و صادرات را افزایش دهند. این موضوع می تواند بخشی حیاتی از بازسازی کشور باشد, و یکی از بهترین راههای تضمین امنیت مواد غذایی محسوب شود.
یک کارشناس می گوید: محصولات غذایی دریایی به خودی خود وجود دارند و نیازی به تغذیه آنها و احتیاجی به باران نیست. مگر اینکه ما دریا را مسموم کنیم. امیدوارم که این اتفاق روی ندهد. ماهی در محیط زیست طبیعی خود وجود دارد و در انتظار صید است. بنابر این تضمینی برای مردم ماست.
سنت دریانوردی در شاخ آفریقابه دوران بسیار قدیم بازمی گردد. اریتره با یکهزار کیلومتر خط ساحلی, و هنوز یکی از آسیب پذیرترین کشورهای جهان, امیدوار است استفاده کامل از دریا به عمل آورد تا بتواند مردم خود را تغذیه کند.