طلاق یکی از آسیب‌های اجتماعی است که پیامدهای منفی زیادی برای فرد، خانواده و جامعه دارد. از این رو، کاهش طلاق از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. راهکارهای حقوقی کاهش طلاق را می‌توان در دو دسته کلی تقسیم‌بندی کرد:
1. راهکارهای پیشگیرانه
این راهکارها به دنبال پیشگیری از وقوع طلاق هستند. برخی از این راهکارها عبارتند از:

آموزش و آگاهی‌بخشی: آموزش و آگاهی‌بخشی در مورد اهمیت نهاد خانواده و ضرورت حفظ آن، می‌تواند به کاهش طلاق کمک کند. این آموزش‌ها باید در قالب‌های مختلف، از جمله آموزش‌های عمومی، آموزش‌های پیش از ازدواج و آموزش‌های زوجین، ارائه شود.
تقویت بنیان خانواده: تقویت بنیان خانواده از طریق حمایت‌های اجتماعی، اقتصادی و حقوقی، می‌تواند به کاهش طلاق کمک کند. این حمایت‌ها می‌تواند شامل مواردی مانند تأمین مسکن، ایجاد فرصت‌های شغلی، تسهیل دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی، حمایت از زنان سرپرست خانوار و حمایت از کودکان بی‌سرپرست باشد.

اصلاح قوانین و مقررات: اصلاح قوانین و مقررات در جهت حمایت از خانواده و تسهیل سازوکارهای حل اختلافات خانوادگی، می‌تواند به کاهش طلاق کمک کند. برخی از موارد قابل اصلاح در قوانین و مقررات عبارتند از:
تسهیل دسترسی به مشاوره و خدمات روانشناسی پیش از ازدواج و در طول زندگی مشترک
افزایش هزینه طلاق
اعمال محدودیت‌های بیشتر بر طلاق توافقی
حمایت بیشتر از زنان سرپرست خانوار و کودکان بی‌سرپرست

2. راهکارهای ترمیمی
این راهکارها به دنبال ترمیم و بازسازی زندگی مشترک زوجینی هستند که قصد طلاق دارند. برخی از این راهکارها عبارتند از:

الزام به مشاوره قبل از طلاق: الزام زوجین متقاضی طلاق به مشاوره قبل از طلاق، می‌تواند به شناسایی مشکلات و اختلافات زوجین و ارائه راه‌حل‌های مناسب برای حل آنها کمک کند.
دادرسی خانواده: دادرسی خانواده با هدف حفظ و تحکیم خانواده تشکیل شده است. دادگاه‌های خانواده می‌توانند با اتخاذ تصمیمات مناسب، به ترمیم زندگی مشترک زوجین کمک کنند.
مصالحه و داوری: مصالحه و داوری می‌تواند به حل اختلافات زوجین و جلوگیری از طلاق کمک کند.

البته، کاهش طلاق تنها به راهکارهای حقوقی محدود نمی‌شود. بلکه، راهکارهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیز در این زمینه نقش مهمی دارند.