ابن حزم اندلسی، ابومحمد علی‌بن‌احمدبن‌سعید همه چیزدان، فقیه، محدث، فیلسوف، ادیب و شاعر عرب اهل اندلس بوده‌است. او در سال ۳۸۴ هجری قمری (۹۹۴ میلادی) در شهر قرطبه اندلس به دنیا آمد. پدرش احمد بن سعید بن حزم، از بزرگان اهل قرطبه و در دولت هشام دوم از بنی امیه وزیر بود.

ابن حزم از همان دوران کودکی به تحصیل علم و دانش علاقه‌مند بود و در نزد پدر و دیگر علمای قرطبه به فراگیری علوم مختلف پرداخت. او در سنین جوانی به مقام قضاوت رسید و در این مقام نیز به دادخواهی مردم و اجرای عدالت پرداخت.

ابن حزم در زمینه‌های مختلف علوم اسلامی، از جمله فقه، حدیث، کلام، فلسفه، ادب و تاریخ، آثاری ارزشمند به جای گذاشته است. او از جمله بنیانگذاران مذهب ظاهری در فقه اسلامی است که بر اساس آن، تنها قرآن و سنت پیامبر (ص) معتبر است و دیگر منابع، مانند قیاس و استحسان، حجیت ندارند.

ابن حزم همچنین از جمله نویسندگان توانا و صاحب سبک در زبان عربی است. او در آثار خود از سبکی ساده و روان استفاده می‌کرد و به بیان نکات ظریف و عمیق می‌پرداخت.

ابن حزم در سال ۴۵۲ هجری قمری (۱۰۶۴ میلادی) در شهر نیبلا اندلس درگذشت.

آثار ابن حزم

ابن حزم در طول زندگی خود بیش از ۴۰۰ کتاب و رساله در زمینه‌های مختلف علوم اسلامی به رشته تحریر درآورد. از جمله مهم‌ترین آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

المحلی فی اصول الفقه
الاحکام فی اصول الاحکام
الفصل فی الملل و الاهواء و النحل
طوق الحمامة
رسائل ابن حزم

ابن حزم در آثار خود به نقد آرای متکلمان و فقیهان مسلمان پرداخت و نظریات جدیدی در زمینه‌های مختلف علوم اسلامی ارائه کرد. او از جمله دانشمندانی است که در تاریخ اندلس از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و آثار او همواره مورد توجه اندیشمندان مسلمان بوده است.