موضوع : پژوهش | مقاله

نقش کرونا در ایجاد سبک زندگی معاد محور

سالهاست که وقتی به پایان زمستان و آغاز فصل بهار نزدیک می­ شویم؛ با دیدن شکوفه ­های زیبای درختان و جوانه زدن برگهای سبزی که نشان از برخاستن گیاهان از خواب زمستانی دارد؛ این روایت پیامبر(صلی الله علیه و واله و سلم) در ذهنم تداعی می ­شود که فرمودند:

«اذا رایتم الربیع فاکثروا ذکر النشور» (هر وقت بهار را دیدید بسیار از قیامت یاد کنید».(مفاتیح الغیب، از فخرالدین رازی، جلد ‏۱۷، ص: ۱۹۴)

لکن چیزی که در هیاهوی شب عید بین افراد جامعه مشاهده می­ کردم، تداعی کننده همه چیز بود، جز یاد آخرت و جهان پس از مرگ. همه در حال تدارک بودند برای برپایی جشن. جشنی که سنت­ های حسنه آن در این عصر مد و مدگرایی به یغما رفته است و جز پوسته ای از آن چیزی باقی نماده است.

به دیدن خویشان و نزدیکان دور و نزدیک می­ رویم اما نه برای رفع کدورت­ها و نزدیک شدن دلها؛ نه برای یافتن راهی در زدودن غم از چهره صاحب­خانه؛ بلکه برای به رخ کشیدن هماهنگی لباس­هایمان با هم و حتی به نحوی سِت بودن آن با لباس دیگر اعضای خانواده.

مقدم میهمان را به منزلمان گرامی می ­داریم البته نه برای جلب رضای الهی و نزول برکات در خانه خود و جامعه؛ بلکه از این­ جهت که سفره هفت سینی که ساعت­ ها وقت صرف تزئینش کرده ­ایم و هزینه­ زیادی بابتش پرداخته ایم را نظاره­ گر باشند و دیگر اجزاء دکوراسیون خانه را که گاه با خون جگر به روزرسانی کرده­ ایم مقابل چشمان حسرت­ زده میهمان به نمایش بگذاریم…

اما امسال ویروس منحوس کرونا بهارمان را رنگ بوی قیامت داده است. با وجود غمی که از درد و رنج و عزای هموطنان بر دلمان سنگینی می کند؛ اما از الطاف خفیه­ خداوند در ورود این بیماری مهلک نمی ­توان غافل شد. انگار آمده است تا دل­های زنگار گرفته ما را با خدا، آخرت، مرگ و جهان پس از مرگ آشتی دهد. آمده است تا گذرا بودن دنیا و بقای آخرت را به ما یادآوری کند، تا در سایه آن فرهنگ ایثار و گذشت و بی اعتنایی در برابر تجملات دنیایی­، بار دیگر رنگ و بوی تازه ­ای بیابد.

سال­های قبل بنای سبک زندگی را به نحوی قرار می دادیم  که دلبستگی­ مان را به دنیای فانی می ­افزود؛ اما امسال دیگر مهم نیست که مبلمان خانه­ از مد افتاده است. اهمیتی ندارد که رنگ لباسمان رنگ سال نیست. در شرایطی به انتظار سال جدید نشستیم که حفظ یا به دست آوردن گوهر سلامتی و بازگشتن امنیت اجتماعی را برای خود، نزدیکان و جامعه آرزو می­ کنیم و این از الطاف خفیه الهی است که در زمان نزول بلا جلوه ­گر می­شود.

اسلام با شادی مخالف نیست، بلکه اگر از برخی مظاهر شاد زیستن نهی می­ کند؛ به دلیل زود گذر و سطحی بودن آن است. شادی در اسلام باید عمیق و از ته دل باشد و این وقتی حاصل می­ شود که قلب را با یاد معاد جلا داده و آن را مملو از ذکر خدا گردانیم و هیچ وسوسه ای را به حریم وجودمان راه ندهیم و بتوانیم عمیق­ ترین احساس رضایت از خود را در لبخندی تجربه کنیم که بر لب بنده­ ای از بندگان خدا می ­نشانیم نه این­که بزم شادیمان را بر کوله ­بار غم و اندوه دیگران بگسترانیم و از شرایط اضطرار جامعه سوء استفاده کنیم. اسلام شادی را زمانی ممدوح می ­داند که رنگ و بوی خدایی داشته باشد.

آری، در این ایام کرونایی تصمیم بگیریم که سبک زندگی معاد محور را در بهار و پس از آن در سراسر زندگی خویش سریان بخشیم.

 

آزاده ابراهیمی فخاری

نظر شما