کارل بزرگ +کارلوس ماگنوس

شارلمانی یا کارل بزرگ یا کارلوس ماگنوس به لاتین: Carolus Magnus (احتمالاً *۲ آوریل، ۷۴۸ در پروم، †۲۸ ژانویه ۸۱۴ در آخن)، از سال ۷۶۸ امپراتور فرانکها از دودمان کارولنژی‌ها و برادرزاده شارل مارتل. امپراتور رم از ۲۵ دسامبر ۸۰۰ با تاجگذاری وی توسط پاپ لئوی سوم در رم. به این ترتیب شارلمانی به عنوان موًسس امپراتوری مقدس روم شناخته می‌شود و از نظر اروپاییها، پدر کشورهای فرانسه و آلمان می‌باشد.

زندگی، محکم کردن قدرت
کارل فرزند پیپین جوان و همسرش برترادا بود. در مکان و زمان تولد او، اختلاف نظر وجود دارد. بعد از اینکه پدرش در سال ۷۶۸ درگذشت، کارل حکومت را با برادرش کارل‌من تقسیم کرد. پس از مرگ کارل‌من در سال ۷۷۱ وی به این ترتیب، قدرت را به تنهایی در دستانش گرفت. امپراتوری فرانکها در این زمان در موقعیت بسیار خطرناکی قرار داشت. در شمال آلمان امروزی زاکسنیها بر کافریت خود (این اصطلاح در آن زمان بسیار مرسوم بود) پافشاری می‌کردند. در جنوب، کلیسای کاتولیک با لانگباردیها بر سر قدرت مجادله می‌کرد و اعراب اموی نیز کِه در شبه‌جزیره ایبریا به قدرت رسیده بودند، در حال پیشروی به شمال بودند. از خاور نیز امپراتوری مورد تهاجم آوارها واقع بود. اینطور که به نظر می‌رسد، کارل تا سال ۸۰۰ به فکر ایجاد روابط جدید در غرب اروپا بود و آمادگی جنگ هم‌زمان در تمام جبهه‌ها را نداشت.

فتوحات
در سال ۷۷۲ جنگ با زاکسنی‌ها آغاز شد که ۳۲ سال در مقابل فرانکهای مسیحی مقاومت کردند. ۷۷۳ فرستاده‌های پاپ از شارلمانی تقاضای کمک برای مقابله با لانگباردیها کردند. فرانکها در سال ۷۷۴ پاویا را فتح کردند. کارل آخرین پادشاه لانگباردی ذِسیدِریوس را بر کنار کرد و دختر از قبل ازدواج کردهً وی را به همسری گرفت کرد. سپس کارل هدیه پیپینی پدرش به کلیسا را حمایت کرد و یک حکومت کلیسایی به وجود آورد.
فتوحات شارلمانی در مقابل مسلمانان اسپانیا بسیار اندک بود. علت این جنگ درخواست امیر ساراگوسا برای مقابله با خلیفه اموی بود: در حین بازگشت قسمتی از ارتش فرانکها با یک قوم کافر (اینطور که گفته می‌شود) درگیر و تقریباً نابود شد، که در این درگیری یک کنت به نام رولاند نیز کشته شد. کارل سپس به فرزند خوردسالش لودویگ حکومت آکاتانیا را بخشید و فرزند دیگرش پیپین حکومت ایتالیا را گرفت. هردوی آنها در سال ۷۸۱ توسط پاپ تاجگذاری شدند. یکی از اثرات این لشکرکشیها تاًسیس کشور آندورا است که از زمان کارل بزرگ مستقل می‌باشد. بر طبق بعضی منابع، هارون الرشید خلیفه بغداد که وی نیز با امویها در جنگ بود، به کارل بزرگ یک فیل سفیدرنگ به نام ابوالعباس هدیه داد.
سال ۷۸۸ بایرن نیز به طور کامل تکه‌ای از امپراتوری شد. البته پادشاه بایرن تاسیلو سعی کرده بود با اتحاد با لانگباردیها تخت و تاجش را نجات دهد، که آنها نیز قبلا تصرف شده بودند. سپس شارلمانی برای حفاظت امپراتوری از آواریها، مارک آواری (به لاتین: Marchia Orientalis) را درست کرد.

یکپارچگی کلیسا و امپراتوری
سال ۷۹۵ لئوی سوم پاپ شد و به کارل حمایت خود از امپراتوری فرانکها را تضمین کرد. ولی دیری نگذشت کِه پاپ جدید با نجیبزاده‌ها درگیر شد. آنها به پاپ تهمت بی‌لیاقتی و گناهان بزرگی همچون زنا می‌زدند، تا جایی که پاپ مجبور شد نزد شارلمانی در پادربورن برود. در مورد بحثهایی که وی با امپراتور فرانکها انجام داده‌است، اختلاف نظر وجود دارد. در هر صورت هنگام ورود شارلمانی به رم در سال ۸۰۰ میلادی مورد استقبال پاپ قرار گرفت و به عنوان امپراتور از طرف وی تاجگذاری شد. بنابراین کارل بزرگ بعد از روملوس آگوستولوس در سال ۴۷۶ اوالین پادشاهی بود که در مقابل چشمان و بخشش الهی امپراتور صدا زده شد. وی به این ترتیب جانشین مستقیم امپراتوران رومی شد و امپراتوری فرانکیِ خود را جایگزین امپراتوری روم کرد.
مورخان کارل را که از طرف پاپ حامی دین و کلیسا صدا زده شده بود را با طغرل بیک سلجوقی مقایسه می‌کنند. زیرا خلیفه عباسی نیز با فتح بغداد توسط طغرل، مجبور شد به وی لقب سلطان بدهد و وی را حامی دین اسلام معرفی کند.

سال ۸۰۰ و پیشروی به سمت شرق
بعد از سال ۸۰۰ در شرق درگیریهایی وُجود داشت. به عنوان مثال دانمارکی ها فریزلند را اشغال و غارت کردند. هرچند سال ۷۱۱ فرانکها و دانمارکیها قرارداد صلح امضا کردند، ولی روابط همچنان خصمانه ماند. نایکوفروس امپراتور روم شرقی نیز کارل را به عنوان امپراتور قبول نداشت. سال ۸۰۳ میلادی فرستاده فرانکیها به قسطنطنیه رسید که باید بدون هیچ استقبالی بازمی‌گشت. اختلاف دو کشور بر سرحکومت دالماتیا و وانتیا نیز بالا گرفت. دامادِ نایکوفروس مایکل یکم که بعد از مرگ پادشاه بیزانس قدرت را تصاحب کرده بود، کارل را ولی به عنوان امپراتور روم قبول کرد، به شرط آنکه ولی دو منطقهً بر سر جدال به بیزانس برگردد.

پایان زندگی
بر طبق سنت فرانکی، کارل امپراتوری را سال ۸۰۶ بین فرزندانش تقسیم کرد. اما پس از درگذشت زودهنگام فرزندان بزرگش، کارل تنها میراث واقعی خود لودویگ با ایمان را در سال ۸۱۳ به عنوان پدر حکومت انتخاب کرد. او ۲۸ ژانویه ۸۱۴ پس از ۴۷ سال سلطنت در آخن درگذشت و مکان دفنش امروزه مشخص نیست.

منبع
- http://fa.wikipedia.org