پیشنهاده کارشناسی ارشد 1401
پدیدآور: کوثر دشت بزرگی 
استاد راهنما: محمدتقی طغرایی 
استاد مشاور: محسن مصلحی
دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده پژوهش‌های عالی هنر و کارآفرینی
چکیده

انگاشت اول: گردشگری رویداد واقعه ای که به طور معمول بر خلاف زندگی متعارف و جاری جامعه میزبان شکل می گیرد. آغاز و پایانی برای آن متصوریم و هدف از آن تامین یک نیاز یا جلب گردشگران به یک مقصد گردشگری می باشد. (رنجبریان و زاهدی،1395) گلدبلات در سال 1997رویدادخاص را لحظه ای منحصر به فرد در زمان تعریف می کند که به یمن آیین و مراسمی خاص به اوج می رسد تا نیاز و خواسته جمع کثیری از گردشگران را برطرف کند. دنیای رویدادها به واسطه تنوع و ویژگی های خاص و منحصر به فردش بسیار پرطرفدار است. جشنواره ها و رویدادهای خاص به عنوان جاذبه ها ، ایجادکنندگان تصویر مقصد و عامل رونق دهنده جاذبه های ایستا، نقش مهمی را در توسعه مقصد ایفا می کنند (هنرور، 1384). انگاشت دوم: نوروز نوروز در دوره باستان جشنی بین المللی بود. در حال حاضر نیز در گستره‌ای پیش از ایران رایج است. می‌توان دو مرحله در تاریخ نوروز را از هم تفکیک کرد. نخست «دوره باستانی» که تقریباً در تمام جهان متداول بود. دوم، «دوره اخیر» که با «فرایندهای جهانی شدن» و «مهاجرت» اقوام ایرانی به مناطق مختلف، آئین‌های نوروز در کشورهای مختلف برگزار می‌شود (نوروز و جهانی شدن، 1389). در 8 مهر 1388 نیز یونسکو، نوروز را به عنوان میراث معنوی یا ناملموس جهانی، به ثبت رساند. مجمع عمومی سازمان ملل نیز در 4 اسفند 1388 روز 21 مارس (اول فروردین) را با عنوان روز جهانی نوروز تصویب کرد. لذا نوروز به عنوان یک مناسبت بین المللی به رسمیت شناخته شد. بین المللی شدن نوروز موجب شده این فرهنگ از مرزهای ایران و کشورهای منطقه، به سایر نقاط جهان راه یابد و از فرهنگی خاص به فرهنگی جهانی تبدیل شود. انگاشت سوم: کارآفرینی کریکلی (2016) بیان میکند کارآفرین بودن به معنای این است که فرد دارای مجموعه درونی از ارزشها (نیازها، باورها) است که اجازه می دهد افراد، خود را در راهی منحصر به فرد هدایت کنند(وانگ وهمکاران، 2017). کارآفرینی معانی خاصی را در بر میگیرد و ویژگیهای مانند ریسک پذیری، نوآوری بلندپروازانه و خﻼقیت را برای صاحبان کسب و کار ایجاد میکند. کارآفرینان از طریق شبکههای اجتماعی خود، فرصتها و دسترسی به منابع ﻻزم را جهت بهرهبرداری توسعه میدهند(بوثورس،2012). انگاشت چهارم : گردشگر محور در بسیاری از مطالعات گردشگردی, از این صنعت به عنوان گزینه ای مناسب برای توسعه اقتصادی و اجتماعی به خصوص ارتقا کسب و کارهای کارافرینانه , مورد توجه قرار گرفته است. مقصدهای گردشگری به عنوان کانون اصلی جذب گردشگران، نقش بنیادی را در توسعه صنعت گردشگری دارند زمانی می‌توان یک مقصد گردشگری را متمایز و موفق جلوه داد که بتوان تجربه‌های منحصر به فرد و جدیدی را به گردشگر ارائه داد. این وظیفه بر عهده رویدادهای گردشگری نهاده شده است. رویداد در ترکیب با توسعه گردشگری باعث شکل‌گیری جاذبه مادی و معنوی(مانند نوروز) در میان گردشگران می‌شود و از طریق برنامه‌ریزی، بازاریابی و اجرای اصولی، به عنوان یکی از استراتژی‌های مهم برای توزیع گردشگری به صورت عادلانه و منظم در مناطق مختلف و در زمان‌های مختلف در جغرافیایی فرهنگی همگرا محسوب می‌گردد (جلیلیان و همکاران ،1398)