بازتاب بلاغی و عرفانی نوروز و بهار در غزلیات شمس تبریزی
پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1400
پدیدآور: محمدجواد مشاوری نیا
استاد راهنما: محمد بهنام فر
استاد مشاور: عباس واعظ زاده
دانشگاه بیرجند، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
چکیده
نوروز عید ملی ایرانیان و بهار آغاز رویش و زایش طبیعت از دریچه نگاه عارف و شاعر بزرگی مانند مولوی درخور توجه است. همچنین بررسی دلایل بسیاری بهار و مفاهیم مرتبط با آن و آفرینش آرایهها و ترکیبات زیبا و بدیع بر محور بهار در غزلیات مولوی از نظر ادبی و شناخت غنای زبان فارسی حائز اهمیت است. جهت شناخت بیشتر زوایا و ظرفیتهای شعر عرفانی مولوی در این پژوهش بازتاب بهار و نوروز در غزلیات شمس از جنبه بلاغی و عرفانی با روش تحقیق کیفی با استفاده از ابزار و منابع کتابخانهای با خوانش غزلهای مولوی که به موضوع بهار و نوروز اختصاص دارد، مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های تحقیق نشان میدهد که نگاه مولوی به بهار بیشتر درونی و انفسی است و نوروز و بهار در غزلیات شمس بازتابی عرفانی و نورانی دارد. مولوی با نگاه عمیق و دقیق به این پدیده طبیعی با استفاده از از شگردهای بلاغی و آرایه های ادبی معنوی و لفظی، برخی مضامین مهم و اساسی عرفانی را بر محمل توصیف بهار و نوروز بیان کرده است. ویژگی های متعدد بهار، امکان بیان بسیاری از مقامات، حالات و مراتب سلوک عارفانه را برای مولوی فراهم نموده است. این پدیده طبیعی، محمل مناسبی برای بیان مفاهیم و تجربیات عرفانی از قبیل: انسان کامل، تجلی، جذبه، خوف و رجا، دعا، سکر و صحو، سماع، شکر، صبر، عشق، فنا و بقا، قبض و بسط، قیامت، وحدت وجود و وصال بوده است.
نظر شما