پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1395
پدیدآور: اکرم نوروزی 
استاد راهنما: صمد نجارپور جباری
دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده صنایع دستی
چکیده

در طول تاریخ، به ویژه در دوره صفوی تذهیب های قرآنی دارای اهمیت و ارزش زیبایی شناسی خاصی می باشند، در این دوره بین ایران و هند ارتباطاتی به ویژه در زمینه هنری ایجاد می شود و در نتیجه دامنه تحقیقات هنری گسترده تر می گردد. شکوه تذهیب در عصر صفوی را باید در میان سه مکتب مهم «تبریز، هرات وشیراز» و در ارتباط با مکتب بغداد و ماوراءالنهر جستجو نمود. شیراز در مقایسه با دیگر مراکز تولید مصحف نفیس (تبریز، هرات) هم به لحاظ کیفیت آثار و نفاست و هم به لحاظ تعداد مصحف گوی سبقت را از رقبایش ربوده بود، به طوری که این روند رو به رشد که تقریباً سه سده ادامه یافته بود در پایان سده دهم هجری به اوج شکوفایی خود رسید. ما در این تحقیق دو قرآن نفیس از موزه ی آستان قدس رضوی، قرآن روزبهان شیرازی با شماره ثبت136 از مکتب شیرازو قرآن عبدالقادر حسینی شیرازی با شماره ثبت 106 مربوط به مکتب هند و ایرانی را به صورت هدفمند انتخاب نمودیم، علاوه بر معرفی این آثار نفیس و هنرمندان آنها؛ با بررسی تذهیب و صفحه آرایی شان وتطبیق دادن آن ها با یکدیگر ویژگی های هر مکتب را مورد بررسی قرار می دهیم. در این پایان نامه، ما به معرفی دو مکتب کمتر شناخته شده از عرصه تذهیب می پردازیم و با دو هنرمند نابغه ایرانی کمتر مطرح شده نیز آشنا می شویم.با بررسی های انجام شده این نکته استنباط گردید که مکتب شیراز و مکتب هند با هم مراوداتی داشته اند و این پرسش ایجاد گردید که آیا مکتب شیراز در عصر صفوی بر مکتب هند و ایرانی همان دوره اثراتی داشته که با بررسی صفحه آرایی و آرایه های تذهیبی این دو قرآن ارزشمند متوجه شباهت ها و تاثیراتی بخصوص نوع صفحه آرایی در فاتحه الکتاب از مکتب شیراز بر مکتب هند و ایرانی می شویم.