فلور مستقل ایران، تألیف شده توسط پروفسور احمد پارسا، پدر علم گیاه‌شناسی نوین ایران، نقطه عطفی در تاریخ مطالعه گیاهان این سرزمین کهن به شمار می‌رود. این اثر عظیم که در فاصله سال‌های ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۹ شمسی به زبان فرانسه و در قالب ۵ جلد و بیش از ۷۰۰۰ صفحه به نگارش درآمد، نخستین فلور (مجموعه گونه‌های گیاهی) مستقل ایران بود که به دست یک ایرانی نوشته شد.
اهمیت فلور مستقل ایران:

تلاش بی‌نظیر در شرایط دشوار: در دوره‌ای که نگارش فلور بسیاری از کشورها توسط خارجی‌ها انجام می‌شد، پارسا با وجود محدودیت‌های فراوان، اعم از کمبود امکانات، هرباریوم، کتابخانه تخصصی و همکاران متخصص، این شاهکار را به تنهایی به سرانجام رساند.
استفاده از منابع غنی و گردآوری نمونه‌های جدید: پارسا به جای اکتفا به منابع خارجی، با عزمی راسخ، به جمع‌آوری نمونه‌های گیاهی از سراسر ایران پرداخت و در این مسیر، از دانش خود در زمینه گیاه‌شناسی و نیز از تخصص شاگردان و همکاران ایرانی‌اش بهره برد.
اصلاح نام‌گذاری‌ها و رفع ترادف‌ها: در آن زمان، نام‌های علمی متعددی برای گونه‌های گیاهی ایران وجود داشت که ناشی از بی‌توجهی گیاه‌شناسان خارجی به کار یکدیگر بود. پارسا با بررسی دقیق و موشکافانه، این ترادف‌ها را رفع کرد و نام‌گذاری علمی صحیحی برای هر گونه ارائه داد.
گامی بزرگ در جهت حفظ دانش بومی: فلور مستقل ایران، گنجینه‌ای از دانش بومی در مورد گیاهان این سرزمین است و از این نظر، نقشی کلیدی در حفظ و انتقال این دانش به نسل‌های آینده ایفا می‌کند.

میراث ماندگار:
فلور مستقل ایران، اثری ارزشمند و ماندگار در عرصه علم گیاه‌شناسی ایران است. این کتاب نه تنها مرجعی معتبر برای متخصصان این حوزه به شمار می‌رود، بلکه دریچه‌ای به سوی تنوع زیستی شگفت‌انگیز گیاهان ایران برای علاقه‌مندان به طبیعت نیز می‌گشاید.
تداوم مسیر:
پارسا پس از نگارش فلور مستقل ایران، به تحقیقات خود در زمینه گیاهان ایران و سایر نقاط جهان ادامه داد و نتایج آن را در قالب مقالات متعدد در مجلات علمی بین‌المللی به اشتراک گذاشت. 
علاوه بر این، او در اواخر عمر خود، نسخه جدیدی از فلور مستقل ایران را با کمک یکی از شاگردانش به نام زین‌العابدین ملکی تهیه و ترجمه کرد که چاپ آن در ۱۱ جلد پیش‌بینی شده بود.
احمد پارسا با تلاش‌ها و خدمات ارزشمند خود، نقشی بی‌بدیل در ارتقای جایگاه علم گیاه‌شناسی در ایران ایفا کرد و نامی نیک از خود در تاریخ این سرزمین برجای گذاشت.