اختلال شخصیت مرزی (BPD) یک اختلال سلامت روان است که با نوسانات خلقی، روابط ناپایدار و تصویر ضعیف از خود مشخص می شود. افراد مبتلا به BPD اغلب ترس شدیدی از رها شدن دارند و ممکن است در رفتارهای تکانشگری مانند خودزنی یا سوء مصرف مواد شرکت کنند.
زندگی با فرد مبتلا به BPD می تواند چالش برانگیز باشد. نوسانات خلقی و رفتارهای تکانشگری آنها می تواند برای اطرافیان گیج کننده و آزاردهنده باشد. روابط با افراد مبتلا به BPD اغلب ناپایدار و آشفته است. آنها ممکن است نیازمند توجه و محبت مداوم باشند، اما در عین حال ممکن است دیگران را از خود دور کنند.
با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که افراد مبتلا به BPD بیمار نیستند. آنها یک اختلال سلامت روان دارند که قابل درمان است. با درمان مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به BPD می توانند یاد بگیرند که احساسات خود را مدیریت کنند، روابط سالم برقرار کنند و زندگی معناداری داشته باشند.

همکاری در مشاوره و روان درمانی:
بسیاری از افراد مبتلا به BPD با تمایل به دنبال کمک هستند و در فرآیند مشاوره و روان درمانی  همکاری می کنند. درمان شناختی رفتاری (CBT)  یکی از موثرترین درمان ها برای BPD است. CBT می تواند به افراد مبتلا به BPD کمک کند تا الگوهای تفکر منفی خود را شناسایی و تغییر دهند و مهارت های مقابله ای سالم را یاد بگیرند. 
درمان های دیگری مانند درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان دیالکتیکی رفتاری (DBT) نیز می توانند مفید باشند. DBT به طور خاص برای درمان BPD طراحی شده است و به افراد مبتلا به BPD مهارت هایی را برای تنظیم احساسات، تحمل پریشانی و بهبود روابط خود آموزش می دهد.

آثار جسمی خودخواسته:
افراد مبتلا به BPD ممکن است در معرض خطر بیشتری برای آسیب رساندن به خود، مانند خودزنی باشند. آنها همچنین ممکن است بیشتر در معرض سوء مصرف مواد، پرخوری و رفتارهای جنسی پرخطر باشند. این رفتارها می تواند منجر به مشکلات جسمی جدی، از جمله عفونت، آسیب و بارداری ناخواسته شود.
مهم است که اگر شما یا کسی که می شناسید BPD دارید، از یک متخصص واجد شرایط کمک بگیرید. درمان می تواند به افراد مبتلا به BPD کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند، زندگی سالم تری داشته باشند و روابط معناداری برقرار کنند.