در مشرق خیابان چهار باغ و در محلی که روزگاری محله معروف "سنبلان یا سنبلستان" واقع شده بود بقعه دو امامزاده قرار داد که ساختمان آن در سال857 ه-ق برابر با 1453 میلادی در زمان حکومت "جهانشاه قراقویونلو" به پایان رسیده است. مقابر این دو امامزاده با توجه به کتیبه صفوی ابراهیم طباطبایی از بازماندگان حسن متنی و زین العابدین علی از اعقاب امام جعفرصادق علیه السلام معرفی شده است. بنای این قطعه مربوط به چند دوره است. قدیمیتین بخش تاریخ دار آن مربوط به اواسط قرن پانزدهم میلادی است این بخش عبارت از یک پیش طاق است که تاریخ 857 هجری را بر خود دارد به همراه یک هشتی مربع شکل و یک آرامگاه است. این بنای باشکوه دارای دو گنبد بزرگ و کوچک و یک سر در کاشیکاری و سه صحن می باشد. بسیاری از محققین از جمله آنده گذار به تغییراتی اشاره کرده اند که بعدها و به خصوص در عصر صفویه در بنا به وجود آمده است. گنبدهای موجود در یک زمان به وجود نیامده اند. گنبد بزرگ در قرن نهم همزمان با ساختمان بعقه ساخته شده است امْا گنبد کوچک در سال 1081 هجری ساخته شده است. گنبد بزرگ درب امام و ایوانهای شرقی و شمالی آن در سال 1328 شمسی تعمیر شده اند. کاشیکاریهای گنبد کوچک و قسمتهای غربی بنادر سال 1332 مرمت شده اند. در جوار این دو امامزاده آرامگاه مادر جهانشاه قراقویونلو قرار دارد. نمای خارجی بقعه ودیوارهای مجاور آن تزئیناتی از کاشیکاری بسیار زیبا و مقرنس های گچی پر کاری دارد. به طور کلی مجموعه درب امام به دلیل دربر داشتن ارزشهای هنری و معماری و تزئینات بسیار باشکوه کاشیکاری و گچبری در اعداد یکی از شاهکارهای مسلم هنری ایران به شمار می رود. اثر نفیس و شکوهمند درب امام به لحاظ وجود ارزشهای هنری و معماری ترکمانان "قراقویونلو" مورد توجه معماران و پژوهشگران بسیاری قرار گرفته و بسیاری از آنان در مورد آن مطالعاتی کرده اند. مجموعه درب امام به شماره 217 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است