تقاطع خیابان‌های جمهوری و سعدی، نقطه‌ای است که نبض تاریخ معاصر تهران در آن تپیده است. این چهارراه که امروزه به نام استقلال شناخته می‌شود، در گذر زمان اسامی و چهره‌های متعددی به خود گرفته است.

در روزگار قاجار، هنگامی که موقوفات خانواده هدایت، از جمله مسجد هدایت، در این محدوده قرار داشت، این نقطه به نام سه راه مخبرالدوله شهرت یافت. این نامگذاری به پاس احترام به علیقلی خان مخبرالدوله صورت گرفت. اما با روی کار آمدن پهلوی‌ها، تهران چهره نوینی به خود گرفت و نام‌های جدیدی بر کوچه و خیابان‌هایش نهاده شد. خیابان استانبول به شاه و خیابان لختی‌ها به سعدی تغییر نام یافت و تقاطع این دو به میدان شاه بدل شد.

پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، این میدان که شاهد درگیری‌های خونین میان طرفداران مصدق و شاه بود، به میدان ۲۸ مرداد تغییر نام داد و مجسمه‌ای از یک نظامی و یک غیرنظامی در کنار هم در آن نصب شد. این مجسمه نمادی از وحدت و همبستگی ملی تلقی می‌شد. اما اندکی بعد، مجسمه‌ای دیگر جایگزین آن شد که نظامی و غیرنظامی را در حال مبارزه با اژدهایی می‌نمود. این مجسمه تا پیروزی انقلاب اسلامی بر جای ماند و سپس به دست خروش مردم سرنگون شد.

پس از انقلاب، در تیرماه ۱۳۵۸، شهرداری تهران تصمیم گرفت تا این میدان را به کلی حذف کند و به جای آن چهارراهی ایجاد کند. این چهارراه که اکنون به نام استقلال شناخته می‌شود، یادآور پیروزی انقلاب و استقلال کشور است.

چهارراه استقلال، تنها یک تقاطع نیست. آن گنجینه‌ای است از تاریخ، مبارزه و امید. هر گوشه از این چهارراه، داستانی برای گفتن دارد. داستانی از تغییر، تحول و تلاش مردم برای ساختن آینده‌ای بهتر.