محققان موسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک) موفق به کشف بزرگترین فواره قطبی سیاه‌چاله‌ای شدند که تا کنون ثبت شده است. این فواره با پهنایی برابر با ۲۳ میلیون سال نوری، معادل ۱۴۰ کهکشان راه شیری، در کیهان امتداد دارد.

این کشف به داده‌های پیشین درباره محدودیت‌های فواره‌های قطبی تغییر می‌دهد و چشم‌انداز جدیدی درباره قدرت سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم و مراحل اولیه جهان ارائه می‌دهد. آیوین گاست، محقق دانشگاه آکسفورد، این فواره را به نام یکی از غول‌های اسطوره‌ای یونانی، پورفیریون، نامگذاری کرده است.

سامانه پرفیریون به تولید و فوران پلاسمای داغ می‌پردازد و در فاصله‌ای بسیار طولانی در کیهان قرار دارد. مارتین اوئی، محقق پست‌دکترا در کلتک، اشاره کرد که این فوران‌ها در ۶ میلیارد سال نوری اخیر پس از مه‌بانگ وجود داشته و می‌توانند تأثیرات قابل توجهی بر تکامل کهکشان‌ها و قدرت مغناطیسی در فضای بین کهکشان‌ها داشته باشند.

فوران‌های قطبی سیاه‌چاله‌ها معمولاً زباله‌های فضایی را بلعیده و در برخی مواقع با پرتاب فوران‌های پرانرژی پلاسمایی، خطوط نوری باریکی ایجاد می‌کنند. اما این کشف نشان می‌دهد که فوران قطبی جدید به حالت تابشی و نه انفجاری رخ می‌دهد، جایی که سیاه‌چاله‌ها از طریق بادهای قدرتمند انرژی خود را از دست می‌دهند.

فوران کشف‌شده ۷ میلیون سال نوری طولانی‌تر از بلندترین فوران قطبی قبلی است. این یافته با استفاده از تصاویر تلسکوپ رادیویی «لوفار» و «میتر ویو» در هند به دست آمده و نشان می‌دهد که این فوران‌ها در دوره‌های ابتدایی تاریخ کیهان رخ داده‌اند.

این کشف مهم به دانشمندان کمک می‌کند تا بفهمند چگونه فوران‌های سیاه‌چاله‌ای می‌توانند بر کیهان تأثیر بگذارند و نقش مهمی در ایجاد مغناطیس که به حیات اجازه رشد در زمین را داده، ایفا کنند. نتایج این مطالعه در نشریه علمی «نیچر» منتشر شده است.