در چهار دهه گذشته، روابط ایران و آمریکا همواره با تنش همراه بوده و هرگاه رسانه‌ها به این دو کشور می‌پردازند، مخاطبان معمولاً انتظار دارند تا شاهد تهدیدهای سیاسی مقامات دو کشور نسبت به یکدیگر باشند. اما در پس پرده سیاست، مردم ایران و آمریکا چه دیدگاهی نسبت به یکدیگر دارند؟ این کتاب نخستین پژوهش جامع است که از صدها نفر از مردم آمریکا در سراسر کشور درباره‌ی نگرش آن‌ها به مردم و فرهنگ ایران پرسش می‌کند و پس از یک تحلیل جامع، پاسخ‌های آن‌ها را ارائه می‌دهد. نویسنده همچنین با بررسی دو قرن از تاریخ روابط فرهنگی ایران و آمریکا، نشان می‌دهد که نخستین ارتباطات بین این دو کشور نه سیاسی، بلکه میان‌فرهنگی بوده و چگونه این روابط تا به امروز در ایران باقی مانده است. این کتاب نه‌تنها برای عموم علاقه‌مندان جذاب است، بلکه می‌تواند برای پژوهشگران حوزه‌های ارتباطات و رسانه، علوم سیاسی، تاریخ روابط ایران و آمریکا، و تاریخ میسیونری آمریکا در ایران نیز بسیار مفید باشد.
 

دکتر احسان شاه‌قاسمی، نویسنده کتاب، درباره آن چنین می‌گوید:

این کتاب حاصل سه سال تلاش بی‌وقفه روی رساله دکتری من است. پژوهش میدانی آن به‌صورت کمّی و کیفی بر روی جامعه آمریکا و نگرش آن‌ها نسبت به مردم ایران (نه حکومت ایران) صورت گرفته است. از بیش از ۱۷۰۰ آمریکایی در ۵۰ ایالت پرسیده‌ام که با شنیدن عبارت "یک شهروند ایرانی"، چه چیزی به ذهنشان می‌آید و این تصویر را از کجا گرفته‌اند. تحلیل پاسخ‌های کیفی و داده‌های کمّی در یک فایل بزرگ SPSS با بیش از ۲۰۰ هزار کلمه انجام شده و نتایج آن در این کتاب ارائه شده است. تحلیل این داده‌ها تنها ۹ ماه از زمان مرا به خود اختصاص داد.

در سه فصل ابتدایی کتاب، به‌طور مفصل به تاریخچه روابط سیاسی، فرهنگی و مذهبی میان ایرانی‌ها و آمریکایی‌ها از آغاز تا به امروز پرداخته‌ام. در این پژوهش، هر آنچه یک آمریکایی درباره فرهنگ و مردم ایران نوشته، مورد بررسی قرار گرفته است. پیش از کودتای زاهدی، روابط بین ایران و آمریکا بسیار مثبت و حتی "عاشقانه" توصیف می‌شد. در این کتاب همچنین به نامه‌ای از ناصرالدین‌شاه اشاره کرده‌ام که در آن از آمریکا دعوت می‌کند ایران را به مستعمره خود تبدیل کند! یکی از فصل‌های مهم این کتاب به نقش قابل توجه میسیونرهای آمریکایی در بنیان‌گذاری نظام آموزش عمومی و پزشکی در ایران اختصاص دارد.