دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل جدیدی از داده‌های فضاپیمای وویجر ۲ ناسا، اعتراف کرده‌اند که برای نزدیک به چهار دهه، درک نادرستی از سیاره اورانوس داشته‌اند. این اشتباه به دنبال یک انفجار پلاسمای خورشیدی پیش از پرواز وویجر ۲ رخ داده که باعث شده میدان مغناطیسی سیاره از حالت طبیعی‌اش خارج شود.

ماجرای کشف نادرست:

در سال ۱۹۸۶، وویجر ۲ از کنار اورانوس عبور کرد و اطلاعات مهمی را درباره این سیاره به ثبت رساند. میدان مغناطیسی عجیب و غیرمتعارف این سیاره و الکترون‌های پرانرژی در آن زمان توجه محققان را جلب کرد. اما بررسی‌های اخیر نشان داده‌اند که این شرایط ناشی از یک پدیده گذرا و نادر بوده است.

چرا این اشتباه رخ داد؟

انفجار پلاسمای خورشیدی باعث شد تا میدان مغناطیسی اورانوس دچار اختلال شود. این کشف حاکی از آن است که وویجر ۲ دقیقا در زمانی از کنار سیاره عبور کرد که این ناهنجاری در میدان مغناطیسی رخ داده بود. در نتیجه، تصاویری که از سیاره به دست آمد و درک ما از اورانوس بر آن‌ها استوار بود، یک حالت غیرطبیعی و کوتاه مدت را نشان می‌داد.

جیمی جاسینسکی از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا اشاره کرده که اگر زمان‌بندی پرواز وویجر ۲ تنها چند روز جابجا بود، داده‌ها چیز دیگری را نشان می‌دادند.

تاثیرات بر تحقیقات آینده

این کشف، دیدگاه دانشمندان به اورانوس را تغییر داده و تاکید می‌کند که مشاهدات فضایی می‌توانند تحت تاثیر رویدادهای گذرا قرار گیرند. از این رو، نیاز به تحقیقات بیشتر و استفاده از روش‌های متنوع‌تر برای درک درست‌تر از ساختار و ویژگی‌های سیارات وجود دارد.

لیندا اسپیلکر از ناسا در این رابطه گفته است که درک این اشتباه به ما امکان می‌دهد تا با نگاهی جدید، به بررسی رفتار واقعی اورانوس بپردازیم و در آینده به اطلاعات دقیق‌تری دست پیدا کنیم.

این اعتراف علمی نشان‌دهنده اهمیت تجدید نظر و تحلیل مجدد داده‌های فضایی است که می‌تواند به تغییرات اساسی در درک ما از کیهان بینجامد.