احمد ابراهیمی، ردیف‌دان و مدرس آواز و خواننده پیش‌کسوت در سال ۱۳۰۵ در اورامانات کردستان متولد شد.
اکثر اعضای خانواده او دستی در موسیقی داشتند و همین امر سبب شد تا او هم با تشویق خانواده به سراغ موسیقی و یادگیری این هنر برود.
ابراهیمی بیش از دوازده سال نداشت که به تهران نقل مکان کرد.در سال ۱۳۲۷ با توجه به صدای خوشی که داشت با استادان بزرگ موسیقی ایران نظیر ابوالحسن صبا ،مرتضی محجوبی، حسین تهرانی، غلامحسین بنان و ادیب خوانساری آشنا شد و از محضر همگی این بزرگان موسیقی ایران بهره‌مند گردید.
پس از پنج سال که تحت تعلیم آنان قرار می‌گیرد اولین برنامه رادیویی خود را با محمود ذوالفنون در رادیو تهران اجرا کرد که با تشویق و استقبال مردم روبرو ‌شد.
ابراهیمی پس از یک سال اجرای برنامه‌های مختلف موسیقی در رادیو، به سال ۱۳۳۳ به ارکستر مرتضی‌خان محجوبی ،استاد پیانو که با همکاری محمد میرنقیبی اداره می شد، راه می‌یابد و شکوفایی هنری وی از همین زمان آغاز می‌شود.همکاری او تا سال ۱۳۳۵ با این ارکستر ادامه داشت.
از سال ۱۳۴۲ تا اواخر سال ۱۳۴۵ به سمت رئیس دفتر اداره کل فعالیت‌های هنری و از سال ۱۳۵۴ تا اواخرسال ۱۳۵۸ به سمت مدیر امور اداری سازمان ملی "فولکلور"ایران منصوب و مشغول کار می‌شود و ضمناً به برنامه‌های هنری خودش ادامه می‌دهد.
احمد ابراهیمی در فروردین ماه ۱۳۵۹ پس از پشت سرگذاشتن بیست و چهار سال مستمر کار هنری و مدیریت هنری با تقاضای خودش باز نشسته می‌شود.
بعد از انقلاب عمده وقت ابراهیمی به آموزش ردیف‌های آوازی به شاگردان و علاقه‌مندان موسیقی‌ آوازی صرف شد.
استاد احمد ابراهیمی در ۴ تیر ماه ۱۳۹۲ در سن ۸۷ سالگی در بیمارستان فرمانیه تهران درگذشت.