رحیم معینی کرمانشاهی ( زاده بهمن ۱۳۰۱ کرمانشاه - درگذشته آبان ۱۳۹۴ تهران)
نامبرده ابتدا به نقاشی پرداخت ولی با مخالفت خانواده اش آنرا رها کرد. در شهریور ۱۳۲۰ و همزمان با اشغال نظامی ایران و سقوط رضا شاه فعالیتهای سیاسی خود را آغاز کرد.
معینی کرمانشاهی از طریق نوشتن مقاله‌های تند و صریح مخالفت‌های خود را آشکار ساخت ، از جمله فعالیت‌های عمده او انتشار روزنامه انقلابی سلحشوران غرب بود که در پی آن گرفتار زندان و تبعید شد .
بعد از مدتی به تهران بازگشت ، شیوه تازه‌ای در پیش گرفت و این بار غزل‌هایش وسیله نشان دادن خشم و اعتراضش نسبت به اوضاع اجتماعی قرار گرفت. حاصل فعالیت‌های ادبی او کتاب فطرت و مجموعه‌ای از اشعار است به نام ای شمع‌ها بسوزید.
معینی کرمانشاهی ابتدا "عشقی" و بعد از مدتی "شوقی" و سپس "امید" و بالأخره "معینی" را برای تخلص برگزید.
معینی کرمانشاهی از سال ۱۳۴۱به کار نقاشی پرداخت و در این راه پیشرفت کرد و تابلوهایی نیز به یادگار گذارد که از جمله تابلو حضرت مسیح (ع) با کار سیاه قلم است و در ضمن کارهای نقاشی به نظم شعر پرداخت. داستان اختر و منوچهر را در چهار تابلو به رشتۀ نظم کشید و در آن حقایقی از اجتماع زمان را تجسم بخشید. او شاعری توانا و خوش ذوق بود و ضمن سرودن شعر چندی به تصنیف و ترانه‌سازی پرداخت و تصانیف او که توسط خوانندگان رادیو خوانده می‌شد از شهرت به سزایی برخوردار گردید.
در سال‌های بعد او سرگرم به نظم در‌ آوردن تاریخ ایران بعد از زمانی شد که شاهنامه فردوسی به پایان رسید و نام آن را شاهکار گذاشت اما بعد از انتشار هشت جلد به دلیل کهولت سن و بیماری نتوانست آن را ادامه دهد. این مجموعه تا پایان زندیه را شامل می‌شود.

آثار:
ای شمع ها بسوزید
فطرت
خورشید شب
حافظ برخیز.
دوره تاریخ ایران - منظوم

آثار موسیقی:
به یاد کودکی
نگرانم
رفتم که رفتم - آهنگ‌ها از علی تجویدی
شب زنده داری و طاووس - آهنگ‌ها از پرویز یاحقی
از تو گذشتم - آهنگ از حبیب الله بدیعی
وی در کنار استاد تجویدی ۴۰ ترانهٔ ماندگار بر جای گذاشته و با اساتیدی چون پرویز یاحقی و همایون خرم نیز همکاری داشته است.