دو رهبر از دو طرف مخالف مرز نهایی جنگ سرد، دست یکدیگر را می‌فشارند و دست‌های خود را مانند دو مشتزن حرفه‌ای بالا می‌برند.
توافق امضا شده به وسیله روه‌مو میون، رئیس جمهور کره جنوبی و کیم جونگ ایل رهبر کره شمالی تعهدی برای خاتمه دادن به دهه‌ها بی‌اعتمادی و مناقشه است.
اما این نوعی معامله صلح عجیب است که در آن کوچک‌ترین اشاره‌ای به این حقیقت نشده که یکی از طرفین روی انباری از سلاح‌های هسته‌ای نشسته است و علی‌رغم لبخندها و فشردن دست‌ها هنوز صلح عملی و رسمی برقرار نشده است. این قرارداد فقط شامل تعهدی برای کار کردن در جهت خاتمه دادن رسمی به جنگ کره است.
تبدیل آتش‌بس سال 1953 به یک پیمان صلح کامل نیازمند امضای سایر طرفین آن مناقشه یعنی امریکا و چین است.
با وجود این توافقی که روه با خود به سئول برد با استقبالی گرم مواجه شد. کوه یو هو آن، استاد دانشگاه دونگ گوک سئول گفت: این توافق نشانه تغییری بزرگ در روابط دشمنان قدیمی است.
وی گفت: «این توافق اساس خاتمه دادن به جنگ سرد را فراهم می‌سازد و سازوکاری برای صلح به وجود می‌آورد.” اما بسیاری از آگاهان از این که رئیس جمهوری کره جنوبی از این اجلاس به عنوان فرصتی برای فشار به منظور بهبود اوضاع حقوق بشر در کره شمالی استفاده نکرد، ناخشنود هستند.
کیم مردم کشورش را مستبدانه کنترل می‌کند و رژیم او متهم است زندان‌هایی خاص زندانیان سیاسی دارد و آنان را شکنجه و به کار اجباری وادار می‌کند.
اما سیاست سئول این است که از طریق همکاری با پیونگ یانگ (پایتخت کره شمالی)، امتیازاتی در زمینه اصلاحات در این کشور به دست آورد. پس آیا این اجلاس نشانه آن است که سیاست سئول دارد تاثیر خود را بر جا می‌گذارد؟
در توافق دو طرف تعهد شده دو کره روابط اقتصادی خود را تقویت کنند، یک سرویس خط آهن باری ایجاد کنند و یک منطقه مشترک ماهیگیری به وجود آورند. در این سند حتی گفته شده گروهی مشترک برای تشویق ورزشکاران دو کشور تشکیل شود که با یک قطار ویژه هنگام بازی‌های المپیک آینده چین به پکن برود.
پروفسور ایون می‌کیم، از دانشکده روابط بین‌المللی دانشگاه زنان «ایوها» بر این باور است که تعهد به افزایش مبادلات دوجانبه بین این کشورها حایز اهمیت است.
وی گفت: «آنان دارند درباره مبادله و همکاری در زبان، در فرهنگ، تاریخ، علم و فناوری حرف می‌زنند. در گذشته به هیچ یک از این مسائل اشاره نشده است.”
اما حزب بزرگ ملی، حزب مخالف محافظه‌کار اصلی کره جنوبی، ادعا می‌کند این اجلاس صرفا طرحی تبلیغاتی برای انتخابات ریاست جمهوری کره جنوبی در ماه دسامبر بود.
سخنگوی این حزب گفت: در توافق آنان هیچ تمهید بنیادی به چشم نمی‌خورد یا نشانی از تعهد استوار برای خلع سلاح هسته‌ای و صلح در شبه جزیره کره وجود ندارد.
بسیاری از کارشناسان علیه ارزیابی خوشبینانه نسبت به تمایل کره شمالی برای تغییر هشدار می‌دهند. هفته گذشته در پی مذاکرات بین‌المللی، اعلام شد کره شمالی موافقت کرده است راکتور هسته‌ای اصلی خود را تا پایان سال جاری در برابر مقدار زیادی کمک برچیند. این تاسیساتی است که گفته می‌شود مواد لازم برای آزمایش هسته‌ای اکتبر گذشته کره شمالی در آنجا تولید شد.
این کار اگرچه گامی مهم است اما پیونگ یانگ هنوز پلوتونیوم کافی برای تجهیز حدود 10 کلاهک جنگی دیگر را دارد.
با همه اشتیاقی که ممکن است رهبر کره شمالی برای دریافت کمک برای اقتصاد دچار مشکل کشورش داشته باشد، بسیاری از آگاهان تردید دارند که وی واقعا مشتاق مذاکره برای خاتمه دادن به تهدید هسته‌ای کشورش باشد. به این دلیل آزمایش واقعی توافق این هفته سران دو کشور در اجرای آن خواهد بود.
رئیس جمهور کره جنوبی در عین حال که خبرهای امیدبخشی با خود آورده چیز دیگری هم به همراه آورده است: رهبر کشور فقیر کره شمالی به عنوان هدیه اجلاس به مهمان خود چهار هزار کیلو قارچ عالی کاج به ارزش 2. 6 میلیون دلار داد.

منبع: / سایت خبری / جام جم آن لاین ۱۳۸۶/۰۷/۱۵
مترجم : علی کسمایی