ترجمه: ملیحه تراب پور
منبع:روزنامه قدس
محیط خانه باید شادترین و امن ترین مکان برای اعضای آن در تمام دنیا باشد. ما در محیط خانه، نزدیکترین و صمیمی ترین روابط را برقرار می کنیم و این روابط در صورتی استوار و همیشگی خواهد ماند که همواره چهار واژه کلیدی زیر را به خاطر داشته باشیم و آنها را سرلوحه خود قرار دهیم.
محبت، اولین و مهمترین واژه برای شادمانه زیستن است

به طور حتم مهر و محبت بدون چشمداشت و صادقانه سبب نزدیکی روابط و حفظ آن در خانواده می شود و شادی را در کنار فرزندان افزایش می دهد و پیوندهای خانواده را محکم و محکم تر می کند. اگرچه گاهی مهر و محبت میان افراد کاهش یافته یا از بین می رود، اما می توان از طریق ایجاد روابط نزدیکتر و کمی توجه به طرف مقابل این کاستیها را برطرف کرد.هنگامی که والدین هر دو شاغلند و مدت زمان کمتری را با فرزندانشان در خانه سپری می کنند، به مرور زمان برای بچه ها حکم غریبه را دارند. با این حال، بچه ها هنوز هم به آنان عشق ورزیده و نسبت به مهر و محبتشان احساس نیاز و اشتیاق می کنند.به عنوان مثال؛ خواهر و برادر نوجوانی بودند که پدر و مادرشان هر روز پس از برگشت از محل کار، به صرف عصرانه تا دیر وقت و نشستن پای تلویزیون تا هنگام خواب می پرداختند دچار احساس ناامیدی شده بودند، به طوری که دلشان می خواست بمبی زیر میز تلویزیون کار بگذارند و آن را منفجر کنند؛ چون نمی توانستند احساسشان را نسبت به این رفتار پدر و مادر نشان دهند. آنچه در این مثال بارز است آنکه با ایجاد روابط گرم و دوستانه و از روی محبت در محیط خانواده می توان به نحو مطلوب از بروز چنین مشکلاتی که به احساس غربت و دلخوری فرزندان منجر می شود، جلوگیری کرد. فراموش نکنیم که هرگز پول و ثروت یا ماشین و لباس و اسباب بازی نمی تواند جایگزین مهر و محبت واقعی شود.
اعتماد متقابل

اعتماد متقابل؛ صداقت و راستگویی، شادی و آرامش را به دنبال خواهد داشت. بنابراین، اگر پدر و مادری خواهان داشتن زندگی شاد و صمیمی در کنار فرزندانشان هستند باید حس اعتماد و اطمینان به یکدیگر را در خود و فرزندانشان تقویت کنند که اساس و مبنای ایجاد این اعتماد دو طرفه، داشتن ایمان به خدا و توکل به اوست. او که مهربان است و بی عیب، عادل است و بخشنده. والدین اگر در طول زندگی نسبت به هم صادق بوده، به خداوند و ذات اقدس او ایمان راسخ داشته باشند، در این صورت موفق خواهند شد حس اعتماد فرزندانشان را به خود جلب کرده و متقابلاً خود نیز به آنها اعتماد کنند.
انضباط نفس

نظم و انضباط واژه ای است که تنها و به مرور زمان و از طریق نظم عملی حاصل می شود. گاهی پدر و مادرها وقتی می بینند فرزندانشان به سن تشخیص امور خود رسیده اند به آنان اجازه می دهند خودشان تصمیم بگیرند و کارهای مربوط به خود را آزادانه انجام دهند. در حالی که روانپزشکان و روان شناسان در سراسر دنیا تقریباً همگی بر این عقیده اند که اجازه و آزادی بیش از حد، ممکن است منجر به حوادث غم انگیزی، برای والدین، نوجوانان و جوانان شود؛ زیرا بسیاری از همین آزادیها به مصرف قرصهای روانگردان، مشروبات الکلی، وقوع جنایتها و حتی خودکشیهای جوانان ختم می شود. به همین سبب، به عقیده آنان، تا وقتی که فرزندان خانواده به بلوغ و رشد کافی در زمینه قضاوت و تشخیص راههای خوب و بد نرسیده اند باید تحت حمایت فکری و راهنماییهای دلسوزانه پدر و مادر قرار گیرند.
مسؤولیت پذیری

مسؤولیت پذیری در خانواده با رعایت این سه مورد به طور طبیعی رشد خواهد یافت، به طوری که اگر در محیط خانه ای مهر و محبت وجود داشته باشد و اعضای آن به یکدیگر اعتماد داشته باشند و به نظم درونی رسیده باشند، آن گاه نتیجه این خواهد شد که هر کدام از اعضای خانواده نسبت به دیگران احساس مسؤولیت کرده و خود را در قبال آنها متعهد می داند و به وظایف و تکالیف خود بخوبی عمل می کند. این احساس مسؤولیت کم کم به صورت عادت درآمده و به بیرون از خانواده حتی دوستان و آشنایان و محیط کار نیز منتقل خواهد شد.هنگامی که اعضای یک خانواده نسبت به یکدیگر بی اعتمادند و روح محبت در میان آنان مرده و تکیه گاهی برای حل مسائل خود نمی بینند، احساسی حاکی از غم و غربت میان آنان ریشه دوانده و شادی را از آنان سلب خواهد کرد.