منبع:www.noic.org
مساعدت با دانش آموزان

کمک به دانش آموزان دارای بیماری روانی ، می تواند به سادگی اجازه دادن به آنها در انتخاب صندلی شان ، ریختن آب در لیوان آنها ، در هنگام ضرورت دادن استراحت به آنها و کپی کردن جزوه دوستش باشد.
" راهنمای دانش آموزان " اغلب پیشنهاد می کند که :
• در صورتیکه بیان کلامی برای دانش آموز فشار آور می باشد تقاضا جهت نوشتن یا ضبط کردن تکالیف درسی .
• مذاکره با دانش آموزجهت دادن وقت اضافی به او برای تکمیل تکالیف خانگی و امتحانات .
• گرفتن امتحانات در طی 2 یا 3 جلسه .
• درخواست امتحانات انشایی از دانش آموز در صورتیکه امتحانات چند گزینه ای برای دانش آموز فشار آور است .
• گرفتن امتحان در موقعیتی آرام .
Canadian Mental Health Association (CMHA)-1
کاهش مواد درسی این دانش آموزان خواه یک سال یا بیشتر از زمان معمولی طول بکشد ، اغلب می تواند آنها را قادر به اتمام تحصیلات دبیرستانی کند.
معلمین و خانواده ها می بایست با اهمیت دادن به نوجوانان برای نشان دادن اهمیت خود، آنها را در بحث هایشان شریک کنند. خود فاش سازی ، یا " گفتن چیزی " یک مشکل واقعاٌ مهم است . دانش آموزان نیاز دارند که تصمیم هایشان را با یا بدون گفتن چیزی در مورد بیماری شان ، بگیرند . بطوریکه دکتر کاچر(1)می گوید : " برای نوجوانان عیب و عار موضوع بسیار مهمی است " کاترین ویلینسکی موافق است که همچنانکه صحبت عیب و عار به میان می آید " بیان مشکل برای دانش آموز غیر قابل قبول بنظر می رسد."
آموزش مربیان

متخصصین بهداشت روان ، به مدرسه بعنوان خط مقدم جهت شناسایی مشکلات و بیماریهای بهداشت روان توجه می کنند. دکتر کاچر می گوید: " واقعیت این است که مربیان مدرسه با این مشکلات روزمره بصورت رودررویی مواجه می شوند " . " مدرسه ،تنوع وسیعی ازرفتارهای اجتماعی را در برمی گیرد که یکی از آنها آموزش است ."
مرکز سلامت و مراقبت از سلامت در مدارس ، با توصیف محیط مدرسه بعنوان محیطی که " برای یادگیری و رشد ساخته شده است ، محیط طبیعی جهت پیشگیری و مداخله ، متصل به منابع اجتماعی ، آشنا و دسترسی پذیر برای دانش آموزان و والدین ، و طراحی شده برای ارتقاء ارتباط خانه و مدرسه " موافق است.
برنامه ها و طرح هایی جهت آموزش معلمین و مربیان در مورد بیماری ذهنی و نوجوانی توسعه می یابند. مرکز اعتیاد و سلامت روانی در تورنتو یک برنامه ضد عیب و عاری را به نام برنامه " گفتگو در مورد بیماری روانی " برای مدارس راهنمایی ایجاد کرده است .
بخش زندگی من سرد و بی روح است که درمورد آن صحبت کنم ! روشهایی جهت ایجاد آگاهی ، اتصال به اطلاعات بهداشت روان و آزمونها را در برمی گیرد.
دکتر کاچر می گوید:" از مربیان مدرسه انتظار نمی رود که بعنوان مشاور و تشخیص دهنده عمل کنند. اما از آنها انتظار می رود به شناسایی موردها و مساعدت با دانش آموزان کمک کنند."
رشد آگاهی در مورد عمق مشکل ، برنامه هایی را باهدف تغییر شکل دبیرستانهای کانادا به محیطی که دانش آموزان دارای بیماری روانی بزودی شناسایی و حمایت شوند ، بوجود آورده است . دکتر کاچر" از دیدگاهی آموزشی و رفتارسالم ، و بیشتر از دیدگاه سلامت عمومی " می گوید که این گونه برنامه ها تأثیر بسیار زیادی دارند.