منبع:روزنامه قدس
«PMS» مخفف (premenstrual Syndrom) یا سندرم قبل از قاعدگی (عادت ماهانه) می باشد. به نحوی که شخص مبتلا به «PMS» ممکن است انواع وسیعی از علایم را که ظاهراً مرتبط با هم نیستند احساس کند. به همین دلیل تشخیص آن مشکل است. با وجود علایم بسیار، هر خانم مبتلا به «PMS» معمولاً علایمی خاص خود به صورت دوره ای دارد. محققان اظهار می کنند 40 درصد زنان در سن باروری به PMSمبتلا می شوند. در مورد بسیاری PMSدلیل مشخصی ندارد، اما ممکن است پس از تولد فرزند، بستن لوله های رحم، برداشتن رحم، شروع و یا قطع مصرف قرصهای ضدبارداری یا درپی یک استرس به عنوان شوکی برای سیستم غدد درون ریز ظاهر شود. «PMS» ارثی است. ممکن است با بالا رفتن سن شدت آن بیشتر شود. از آنجا که در این دوران بانوان به درک و همدلی همسران و اطرافیان نیاز دارند و این نیاز می تواند در روابط بین فردی و شغلی افراد تأثیر گذار باشد، از این رو پرداختن به این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
علایم «PMS» کدامند ؟

علایم از خانمی به خانم دیگر متفاوت است و به صورتهای مختلف ظاهر می شود. از خفیف به متوسط و تا حد ناتوانی گسترش می یابند. از مهمترین علایم مرتبط به «PMS» می توان به موارد زیر اشاره کرد: افسردگی، کسالت، خستگی، زودرنجی، عصبانیت ناگهانی و احساس خارج از کنترل بودن، علائم دیگر شامل میگرن یا انواع سردرد، مشکلات سینوسی، ورم، آکنه، احساس اجبار برای غذاخوردن، ویار به خوردن شیرینی یا غذاهای پرنمک و شور، درد مفاصل، احساس بی عرضگی، کمردرد، مشکلات چشمی، افزایش وزن، اختلالات روده ای و غش. به علاوه فکر یا اقدام به خودکشی، ضعف تمرکز، بدگمانی، گریه و خشونت را نیز می توان به این علائم اضافه نمود. با لحاظ نمودن گزارشهای خانمها از وضعیت منحصر به فرد خود بیش از 100 نشانه PMS مشاهده شده است. کلید تشخیص «PMS» مشاهده تعدادی از علایم مشخص فوق نمی باشد، بلکه ظاهر شدن ادواری علایم به طور ماهانه ملاک تشخیص «PMS» است. به هرحال تحقیقات انجام شده علایم گسترده سندرم قبل از قاعدگی «PMS» را شناسایی نموده است.
این نشانه ها در طبقه بندیهای زیر مشاهده شده اند:
سیستم عصبی:

سردرد، میگرن، صرع، سرگیجه، غش
ارتوپدی:

کمردرد، دردمفاصل، خشکی مفاصل.
عضلانی:

کشیدگی عضلات، ورم، درد شکمی، گرفتگی عضلات (گرفتگی ماهیچه پا)
روانشناختی:

بی حوصلگی، گریه، تنش، احساس ناامیدی، وحشت، خستگی، پرخاشگری، عصبانیت، کسلی و بی حالی، افسردگی، اقدام به خودکشی، سوءرفتار با فرزند، خودزنی، اعتیاد و یا سوء مصرف مواد.
بینایی:

ورم ملتحمه، آب ریزش چشم، سیاهی دور چشم، تاری دید.
شنوایی:

گرفتگی صدا، ( بیماریهای گوش، بینی و حلق ) خارش گلو، التهاب لوزه.
دستگاه ادرار:

التهاب مجاری ادرار، التهاب مثانه، تکرر ادرار، ورم ( جمع شدن آب )
معدی روده ای:

میل شدید به غذا، درد شدید، ورم شکمی،
دستگاه تنفس:

آب ریزش بینی و سرماخوردگی، برونشیت، آسم، تورم مجاری تنفسی.
خون شناسی:

بیماریهای پوستی، دانه های پوستی، کورک، کهیر، تبخال.
شیوه های مقابله با این سندرم:

برای خانمهایی که احساس ابتلا به سندرم قبل از قاعدگی دارند، یا گمان می کنند ممکن است روزی این مشکل را پیدا کنند، اطلاعات و اقدامهای زیر پیشنهاد می شود:
زمان PMS :

گر چه علایم این مشکل از هر فردی به فرد دیگر متفاوت است، ولی به طور کلی چهارالگوی رایج به شرح زیر وجود دارد:
علایم 5 تا 7 روز قبل از عادت ماهیانه شروع و با آغاز خونریزی پایان می یابد.
علایم 14 روز قبل از عادت ماهیانه ( زمان تخمک گذاری ) شروع می شود و تقریباً دو هفته و یا تا زمان شروع خونریزی به طول می انجامد.
علایم 14 روز قبل از عادت ماهیانه آغاز می شود و تا 3 هفته بعد ادامه می یابد و در واقع تا پایان زمان خونریزی خاتمه پیدا می کند.
علایم به مدت چند روز هنگام تخمک گذاری (دو هفته قبل از عادت) آغاز، سپس از شدت آن کاسته می شود و چند روز قبل از شروع خونریزی دوباره ظاهر می شود.
خانم مبتلا به «PMS» حداقل 5 روز در ماه از علایم بیماری راحت است و این بیماری همیشگی نیست. بیشتر خانمها فقط حدود 7-5 روز در ماه از این مشکل رنج می برند. بهترین راه برای تشخیص «PMS» جدول بندی علایم خاص خود شما بر روی تقویم به مدت 2 ماه است. برای کنترل اینکه آیا علایم ثبت شده با زمان عادت شما ارتباط دارد یا خیر، لازم است علایم و نشانه هایی که در خود تجربه می کنید جدول بندی نمایید.
دانستن اینکه شما به PMSمبتلا هستید یا خیر، احساس بهتری در شما ایجاد می کند. اگر شما نیز به PMSمبتلا می باشید اینکه شما تنها فردی نیستید که به PMSمبتلا شده و PMSیک اختلال زیست شناختی است، نه جسمی، می تواند موجب آرامش شما شود.