مجله  فرهنگ کوثر  مرداد 1376، شماره 5 

نویسنده : حامد حجتی
86
محراب عبادت حضرت معصومه(س) در شهر مقدس قم
بوی ربیع در کوچه ها پیچیده بود، حرارت آفتاب بعدازظهر جای خود را به نسیم نوازشگر سپرده بود و من دست به سینه در آستانه بارگاه حضرت معصومه(س) ایستاده بودم:

«السلام علیک یا فاطمه المعصومه »قصد داشتم امروز را در «بیت النور» نورانی شوم. «بیت النور» محراب کوچکی است که حضرت فاطمه معصومه(س) در مدت 17 روز اقامت خود در قم قنوتهای خویش را با محراب کوچک ولی آسمانی آن عبادتگاه زیبا تقسیم می کردند. «بیت النور»; خانه ای است از نور که هنوز بعد از سالهای زیادی که بر آن گذشته عطر بهشتی بانویی ملکوتی را منتشر می کند.

«بیت النور» بوی معصومه(س) می دهد و اگر چشم دل باشد، قوس محرابش تجلی نمازهای عارفانه فاطمه زهرا(س) است که در دخترش معصومه(س) تبلور یافته است.

از حرم که بیرون آمدم به طرف خیابان «چهارمردان » به راه افتادم، «چهارمردان » خیابانی که تندیس مقاومت قم است و امروز قلب زندگی در آن با عشق اهل بیت 7 می تپد. و چه خوب بود اگر به ظاهر این خیابان می رسیدند و در نظافت و پاکیزگی آن می کوشیدند. خیابان چهارمردان با سابقه ای درخشان دفتر خون آلود انقلاب است و «گلزار شهدا» در آخرین نقطه این خیابان بهشتی ترین مضمونها را می آفریند.

«چهارمردان » که امروز خیابان «انقلاب » می خوانندش زیر گامهایم عبور می کند تا مرا به «بیت النور» برساند. بعد از کوچه آیت الله گلپایگانی(ره) به چهل و پنج متری عمار یاسر می رسم وارد چهل و پنج متری - که حد فاصل خیابان انقلاب (چهارمردان) و آیت الله طالقانی (آذر) - شدم در اولین قدمها سمت راست خیابان میدان میر نوازشگر چشمهایم می شود نسیم بهشتی این بانو نوازشگر مشام هر رهگذر عاشقی است که از آنجا عبور می کند.

«میدان میر» در واقع همان خانه موسی بن خزرج است که حضرت معصومه(س) بعد از کسالتی که در ساوه پیدا نمودند به دعوت قمی ها به خصوص موسی بن خزرج به این مکان آمدند آنگاه عبادتهای خود را با محراب یکی از اتاقها تقسیم می کردند که امروز آن محراب را «بیت النور» می خوانند.

گرادگرد این محراب مدرسه علمیه ای است که نوجوانان دانشجوی علوم دینی در آن از سرچشمه معارف آل الله لبریز می شوند. «مدرسه ستیه » - مدرسه خانم - در واقع محلی است که طلاب علوم دینی در آن درس محبت می خوانند و مشق معرفت می آموزند. وارد حیات «بیت النور» شدم، قبل تر از این که برای عرض ارادت آمده بودم حیاط سقف نداشت اما این بار حیات عبادتگاه مسقف شده بود در واقع این سقف را روی تکیه میدان میر زدند، تا در ماههای عزا در آن عزاداری نمایند.

پیرمردی کنار در نشسته بود و به رفت و آمد مردم چشم دوخته بود چند بانو در محراب رکوع و سجود معصومه(س) را تداعی می کردند و من همچنان در انتظار بودم تا سعادتی یابم و دو رکعت نماز در آن زمین ملکوتی به جای آورم.

بی مناسبت نمی دانم چند تذکر را عرض کنم و توجه مسؤولان فرهنگی شهر را به این نکات جلب می نمایم تا شاید در راه شناخت صحیح معارف آل الله به عموم مردم موفق تر باشیم.

- محراب بیت النور در حال تخریب است کاشی کاریهای زیبایش و آیینه کاریهای درخشانش در حال خراب شدن است. بر مسؤولان شهر است تا با اهتمام به ترمیم این گونه بناها میراث جاویدان مذهبی و ملی ما را برای آیندگان ماندگار نمایند.

- ساعتی از بعدازظهر که می گذرد عاشقان ولایت برای زیارت و عرض ارادت به آن بیت نورانی مشرف می شوند. جا دارد متصدیان امور فرهنگی عواملی داشته باشند تا در معرفی این مرکز و مراکز مذهبی دیگر کوشا باشند و این جاودانه میراث را به آیندگان انتقال دهند.

- اکثر اهالی قم و ساکنان این شهر از وجود این مکان مقدس بی خبرند از مسؤولان فرهنگی حرم تقاضا داریم با چاپ و انتشار جزوات کوچک این مراکز را معرفی نمایند.

- شکل ظاهری «میدان میر» و جایگاه آن در حال حاضر مناسب با این جایگاه رفیع نیست در بازسازی و زیباسازی این مکان باید کوشا باشیم.

- و به عنوان آخرین هشدار فرهنگی عرض می شود، جوانان را دریابیم مخصوصا آن دسته از عزیزانی که در این گونه محلات زندگی می کنند، باید وسایل فرهنگی چنان برنامه ریزی شود که فرد فرد این محلات ارزشمند خود مبلغ دین مبین اسلام و فرهنگ ناب شیعه باشند.

غروب بود و صدای اذان در گوش شهر طنین انداخته بود و من برای پیوستن به جاری نماز دل به دریای جماعت حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) می سپارم. تا شبانگاه دستاورد حضور در «بیت النور» را به تشنگان کوثر تقدیم کنم.

قم - تیرماه 76