افشای یک برگ از اسناد وزارت خارجه مصر در دوران مبارک، جنجال سیاسی - اجتماعی عظیمی را در این کشور به همراه داشته است. روزنامه مصری "الیوم السابع" در یکی از شماره‌های اخیر خود سندی را منتشر کرد که نقش مستقیم "عمروموسی" وزیر خارجه وقت مصر در فروش گاز مصر به رژیم صهیونیستی را بازگو می‌کند و نشان می‌دهد عمروموسی نامزد فعلی ریاست جمهوری مصر، تا چه اندازه سنگ صهیونیستها را به سینه می‌زده است.
این خبر با واکنش‌ها و پیامدهای وسیعی همراه بوده و "عمروموسی" را به توجیه مطلب واداشته است. وی در عین آنکه ابتدا اصل موضوع را انکار می‌کرد، اکنون عقب نشینی کرده و ضمن پذیرش نقش خود، درصدد توجیه برآمده و می‌گوید به خاطر تحکیم صلح! و جلب نظر صهیونیستها برای پاسخ مثبت به طرح صلح عربی، سعی داشته به رژیم تل آویو نشان دهد صلح بهتر از جنگ است و درصورت گرایش به صلح و همزیستی، منافع بیشتری نصیب صهیونیستها می‌شود.
عمروموسی پس از آنکه بازتاب اظهاراتش را مشاهده کرده، این بار از موضعی طلبکارانه مدعی شد برای تقویت مواضع مذاکره کنندگان عرب، حتی اسرائیل را هم فریب داده و با نیرنگ خود، موضع مذاکره کنندگان عرب در آستانه تفاهمات مادرید را تقویت نموده و به خاطر این شگرد ظریف و کارآمد هم، به جای ملامت و شماتت می‌بایست مورد نقد قرار می‌گرفت!
به نظر می‌رسد توسل به تبلیغات و ترفندهای خاص موجب شده عمروموسی نه تنها از این افشاگری زیانی ندیده بلکه حتی سعی دارد با موج سواری، از وضعیت کنونی بهره‌برداریهای سیاسی - تبلیغاتی کند و فروش گاز به صهیونیستها را یک امتیاز معرفی نماید که اشغالگران را به مصر وابسته کرده است!
برای آنکه درک بهتری از قضایا داشته باشیم، لازم است به این نکته حیاتی توجه کنیم که عمروموسی همان کسی است که در ماههای اخیر بارها تصریح نموده است که قرارداد کمپ دیوید را به رسمیت می‌شناسد و لازم است این قرارداد به قوت خود باقی بماند و همچنان مبنای مناسبات قاهره با رژیم تل آویو باشد. طبعاً در اینجا سئوال مهمی مطرح است و آن اینکه اگر فضای عمومی و رسانه‌ای مصر نسبت به موضوعی همچون معرفی عامل اصلی زمینه سازی برای فروش گاز این کشور به اشغالگران صهیونیست تا این اندازه حساس و خشمگین است، چرا نسبت به اظهارات گستاخانه و صریح "عمروموسی" در قبال حفظ و استمرار قرارداد ننگین کمپ دیوید، شاهد چنین واکنشی نبوده ایم؟ آیا در مقایسه میان فروش گاز مصر به صهیونیستها و ابقای قرارداد ننگین کمپ دیوید، صدور گاز مصر اهمیت و حساسیت بیشتری دارد یا اسارت مصر در چنگال صهیونیستها؟
پاسخ این سئوال کاملاً روشن است و تردیدی نیست که قرارداد خفت بار کمپ دیوید بنیان اسارت مصر و حتی دنیای عرب در چنگال صهیونیست‌ها بوده و هست. حتی فروش گاز مصر به اشغالگران را هم باید جزئی از آثار و تبعات فرعی قرارداد کمپ دیوید به حساب آورد که بدون وجود چنان زنجیره‌های اسارتی، هرگز تحقق آن ممکن نمی‌بود.
اکنون با درک این مسئله بهتر می‌توان در این زمینه قضاوت کرد که هنوز هم دستهائی در صحنه سیاسی - اجتماعی مصر در کار است که با ترفندهای مختلف، در جامعه مصر فضاسازی کنند و با پرداختن به مسائل فرعی، افکار عمومی را به سمت و سوی دیگری منحرف سازند که مسائل اصلی و از جمله لغو قرارداد ننگین کمپ دیوید به فراموشی سپرده شود و در زیر بمباران تبلیغاتی و جهت‌داری که به راه افتادند، به حاشیه رانده شود تا مردم از تمرکز برروی آن، منصرف شوند.
موضوع مهمتری که در این مقوله مطرح است، ظرفیت عظیمی است که اسناد و مدارک موجود پیرامون مسائل گذشته و حال، می‌توانند برای شکل گیری تحولات آینده از خود نشان دهند. وقتی فقط یک برگ از اسناد وزارت خارجه مصر بتواند چنین طوفانی را در جامعه مصر ایجاد کند، افشای سایر اسناد موجود در خزانه اسناد و مدارک وزارت خارجه، دستگاه‌های امنیتی و کاخ ریاست جمهوری مصر، چه پیامدهائی را به همراه خواهد داشت؟
تصادفی نبود که در نخستین روزهای پس از سقوط مبارک، مرکز اصلی شبکه جهنمی امنیتی مصر در معرض یورش نیروهای ویژه قرار گرفت و هزاران سند و مدرک حیاتی در مدت زمان کوتاهی به آتش کشیده شد. ملت بزرگ مصر با قیام عظیم خود لرزه بر اندام قدرتهای جهانی، صهیونیستها و رژیمهای مفلوک و خائن عرب انداخت و حرکتی را آغاز کرد که اگر برای به انجام رسانیدن آن با همان اهداف و انگیزه‌ها و شتاب اولیه در صحنه نماند، بیم آن می‌رود که هر لحظه اوضاع به زیان این ملت و سایر ملتهای عرب و مسلمان به صورتی تثبیت شود که دور پایان ناپذیری از جنایت و خیانت در مصر و منطقه را رقم بزند.
ناظران سیاسی معتقدند برخی رقبای "عمروموسی" از جمله "محمد البرادعی" در این افشاگری نقش داشته‌اند ولی فقط در همین حد و اندازه، مجاز به فعالیت و نقش آفرینی هستند و مامورند هیچگونه تحرکی علیه اصل قرارداد ننگین کمپ دیوید نداشته باشند. درک پیچیدگیها و ظرافتهای مسئله نشان می‌دهد که ملت مصر باید هوشیار باشد و اجازه ندهد از قیامی که کرده و تا نیمه راه پیروزی پیش رفته است، سوءاستفاده شود و مهره‌های استعماری فرصتی برای منحرف ساختن این انقلاب را بیابند.

منبع: / روزنامه / جمهوری اسلامی ۱۳۹۰/۴/۱۳